IMG 8351 Facetune 15 11 2019 14 20 57

 
András Csengő is mijn naam, geboren (Utrecht, 17 februari 1963) en getogen in Nederland met Hongaarse ’roots’. Mijn ouders ontvluchtten begin november 1956 hun vaderland dat onder de voet werd gelopen door de oprukkende Sovjet-tanks. De Hongaarse opstand werd bruut in de kiem gesmoord, mijn ouders konden niet meer terugkeren……

Tot eind jaren negentig was ik in Nederland woonachtig, ik ben afgestudeerd in ondernemingsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Commerciële werkervaring heb ik opgedaan bij diverse internationaal opererende bedrijven, waaronder Heineken.

Na de milleniumwisseling heb ik gewoond en gewerkt in Midden- en Oosteuropese landen, waaronder Hongarije. Momenteel leef ik in het land van mijn ’roots’ met mijn gezin. Inmiddels ben ik reeds een tijdje zelfstandig ondernemer en onafhankelijk publicist.

András News Network

Wekelijks vindt U meerdere columns op deze website over tal van onderwerpen. Meestal becommentarieer actuele nieuwsfeiten op het gebied van (internationale) politiek, maatschappelijk relevante gebeurtenissen, sport en wat al niet meer. Op hypocriete uitspraken van politici en andere ’influencers’ mag ik graag reageren.

Mijn stijl is kritisch/satirisch, maar ik probeer altijd te relativeren. Dat lukt me overigens niet altijd……
 

’De Nees’ is niet meer….

’De Nees’ is niet meer….

De kranten en internetportalen staan inmiddels bol van de necrologieën van één van Neerlands beste voetballers aller tijden. Natuurlijk kon ik niet om de iconische foto heen (zie boven), Johan Neeskens laat het krijt van de strafschopstip opstuiven. Snoeihard knalde ’de Nees de bal recht door het midden het doel in (in de tweede minuut van de WK-finale in 1974 tegen West-Duitsland). Wat nog opvallender was rondom deze penalty die reeds in de eerste minuut gegeven werd? Ten eerste de reactie van de Oranjespelers, niet één stond er juichend met zijn handen omhoog. Het was alsof de spelers de beslissing van de arbiter niet meer dan ’logisch’ vonden (om een Cruijffiaanse uitdrukking te gebruiken). Verder was de aanvoerder van Oranje - ene Johan Cruijff - er heilig van overtuigd dat Neeskens de strafschop zou verzilveren. ’De Verlosser’ stond doodgemoedereerd met zijn handen in de zij, een paar meter achter de 16-meterlijn. Hij was er 100% zeker van dat zijn ploeggenoot de bal erin zou knallen. Tenslotte was er nog een bijzonderheid: Neeskens schoot de bal zo hard binnen dat deze van het net terugkaatste op het veld. Waarna hij de bal nog een keer een harde ros gaf. Pas daarna pakte de verbouwereerde doelman Sepp Maier de bal in zijn handen.

Achteraf bekende Neeskens dat hij wel een beetje met zijn noppen in het gras had getrapt, waarschijnlijk had de bal anders een nog grotere snelheid gekregen. Tja, geen wonder dat dat andere ’trapwonder’ - Ronald Koeman - in zijn kinderjaren posters van Neeskens boven zijn slaapkamerbed had hangen. Overigens had hij zijn slaapkamermuren in de zeventiger jaren wel met meer Nederlandse voetbalhelden kunnen behangen. Ruud Krol, Johan Cruijff, Wim Suurbier, Piet Keizer, Arie Haan, Wim Jansen, Robbie Rensenbrink en anderen prijkten in deze jaren op menige jongensslaapkamer, zelfs de toenmalige bondscoach Rinus Michels werd bewierookt door de Nederlandse voetballiefhebbers. Het Nederlandse ’totaalvoetbal’ werd tijdens het WK van 1974 in Duitsland legendarisch. Dat was ook de enige troost van deze verloren finale, all over the world stak men de loftrompet over het sparkling Dutch football, aan de Mannschaft werden niet veel woorden vuil gmaakt.

Neeskens was nog maar 19 jaren jong toen hij met Ajax de eerste Europacup 1 veroverde in 1971. Het jaar daarvoor speelde hij nog op eerste divisie-niveau bij de Heemsteedse voetbalclub RCH. Daarna won Ajax met Neeskens in de gelederen nog tweemaal de Europacup 1, ik heb het niet gecheckt, maar het lijkt me dat Neeskens de jongste speler ooit is die op zo’n jonge leeftijd driemaal achter elkaar de belangrijkste Europese cup heeft veroverd. In 1974 vertrok ’Johan Segundo’ - zijn andere bijnaam - naar Barcelona waar hij 5 jaar verbleef. Maar ondanks de aanwezigheid van zijn buddy Johan Cruijff won Barcelona de Europacup 1 in deze periode niet éénmaal. In zijn laatste Barcelona-jaar pakte Neeskens nog wel de Europacup II, maar dat was niet meer dan een troostprijs.

De Nees was snoeihard als voetballer maar ook voor zichzelf. ’Met pijn kun je altijd spelen’ was zijn motto. Alleen als er flinke schade aan lijf en/of leden zou ontstaan bij doorspelen moest je je laten wisselen. Tja, deze mentaliteit zie je zelden meer bij de huidige verwende voetbalmiljonairs die regelmatig in hun voorverwarmde voetbalschoenen het veld opkomen. Waarna ze na een kleine overtreding rollend en kermend reclameren bij de scheidsrechter van dienst. Neeskens was wars van dit misplaatste theater, hij beukte er zelf op los, maar wist ook te incasseren. Bijvoorbeeld toen Willem van Hanegem hem een gebroken neus bezorgde (tijdens Ajax-Feyenoord in 1971). Uiteraard streden beide kort daarna weer zij aan zij in het Nederlands elftal.

Johan was als speler onverzettelijk als een rots, elke voetballer - van amateur tot prof - kan nog steeds een voorbeeld aan hem nemen. Johan, Rest in Peace jongen!

Bijgaand iconische foto’s van Neeskens en een filmpje van de legendarische penalty natuurlijk:

https://www.nu.nl/voetbal/6330859/van-het-gouden-ajax-tot-de-penalty-het-leven-van-neeskens-in-20-fotos.html

Geschreven door : András Csengő

1000 Characters left