Ad Melkert werd zo rond de milleniumwisseling door velen gezien als de verpersoonlijking van de generatie (paarse) politici die in Nederland de scepter zwaaiden. ’Regentesk, star, weinig empathisch, instrumenteel’, dat waren (niet de enige) uitdrukkingen die regelmatig in de media terugkwamen. Bovendien liep hij immer met een licht gebogen
