Twee vlinders,

de één zó dartel en vrij,

de ander al enigszins gekreukt.

Samen cirkelen ze in het lichte blauw,

hun oneindige blauw,

op zoek naar elkaar,

misschien.

In kleine cirkels,

trillend van lichte blijheid,

dichterbij,

steeds dichter,

bij....elkaar.

Hartstocht, léven

mijn drang is groot.

Maar groter mijn depressie

en

voor ik het weet,

is het grootste deel verslonden.

Mij resten enkel de kruimels.

Maar hoe kan ik zelfs deze

verzamelen,

als ik weet dat 'hij'

daar is.

'Hij' wenkt en gluurt

en ik,

ik doe of ik 'hem'