We zitten in meerdere crises tegelijk (polycrisis), maar welke is nu de ergste?

Het meervoud van crisis is ’crises’ en daarvan zijn er nu vele. Waarschijnlijk is dat de reden dat de Engelse historicus Adam Tooze het woord ’polycrisis’ heeft bedacht. Kort samengevat bedoelt hij hiermee een existentiële systeemcrisis die een situatie oplevert die gevaarlijker is dan de som der delen. Maar het kan natuurlijk nog erger als er strakjes iemand op de proppen komt met de uitdrukking ’polycrises’. Dat is zo’n beetje het einde van de wereld zoals opgeschreven in het Bijbelse boek der Openbaringen. Ik vrees dat één of andere Jehova-getuige met dit woord op de proppen zal komen. Voor een Jehova is er trouwens geen vuiltje aan de lucht, leden van deze verwerpelijke sekte zullen het wereldse Armageddon immers overleven. Het einde der tijden wordt slechts ingeluid voor ons heidenen en andersdenkenden.

Sommigen hebben er hun telraam al bijgepakt en die lijkt bij lange na niet voldoende om alle ’crises’ bij te houden. Een klein exposé van alle rampen die we thans meemaken? (Nog steeds) Coronacrisis, oorlog Oekraïne, boerenprotesten, inflatie, energiecrisis, de ene na andere grote bosbrand, (woestijn)droogte, wapengekletter rond Taiwan, dreigende kernramp in Oekraïne, toeslagenaffaire, Groningse aardbevingsschade etc etc. O ja, en de ellenlange files op Schiphol en de route du soleil mag ik natuurlijk niet vergeten, net als het einde van de relatie van Kim Kardashian. Kim wie? Kim Holland? Nee, dat is die dame van de pornofilms, maar die schijnt al jaren een stabiele relatie te hebben….

Maar de grootsre crisis heb ik nog niet genoemd en dat is de klimaatcrisis. In de psychologie/psychiatrie zingt er al een tijdje een (andere) interessante term rond: ’climate anxiety’, ofwel, stress die wordt opgeroepen bij de gedachte aan klimaatrampen en klimaatverandering. Het duurt niet lang meer of de eerste ’climate (anxiety) coaches’ zullen worden aangesteld bij bedrijven en overheidsorganisaties. En ’klimaatpatiënten’ zullen in groten getale opdraven bij de ’klimaatpsychiater’ die deze arme lieden verwacht met een geurig kopje groene (fair trade) thee. De versnapering is gratis, het uurtarief ligt waarschijnlijk in de buurt van dat van Bram Moszkowicz (toen hij nog als advocaat mocht optreden. En in baar geld te voldoen uiteraard…..)

In de (internationale) pers wordt de laatste tijd wel eens gerept van het fin de siècle-gevoel. Ach, het einde van de wereld is toch nabij, dus laten (voordat het te laat is) dan maar gaan feesten. Popgroep de Dijk zong er in het jaar 1987 al over: ’dansen op de vulkaan’ luidt hun nog immer populaire nummer. Overigens, 1987? Mmmh, dan dansen we dus al 35 jaar op de vulkaan, maar tot nu toe is deze niet uitgebarsten. Welja, dan toch maar weer een vliegreisje boeken naar Curaçao of Mallorca, we moeten er toch even uit? En omdat het zo warm is in huis met die hittegolven, nog maar een airconditioning-installatie aanschaffen, nietwaar?

Mij bekruipt dezer dagen een ander ’einde der tijden-gevoel’. De internationale zoetwarenboer Mars Wrigley voelde zich onlangs genoodzaakt uitgebreid zijn excuses aan te bieden aan het almachtige China. De Amerikaanse firma had namelijk een oerstomme fout begaan, (het pindareepje) Snickers, eigendom van de zoetwarengigant had tijdens een evenement met de Zuid-Koreaaanse boyband BTS Taiwan een ’land’ genoemd. Uitgebreid werd op het Chinese Twitter-account Sina Weibo als een knipmes gebogen voor de Chinese communistische partij. Het eerste bericht repte van uitgebreide excuses, maar Mars Wrigley meende dat er nóg een kniebuiging gedaan moest worden: ’Mars Wrigley respecteert China's soevereiniteit en territoriale integriteit en houdt zich aan ALLE Chinese wetten’. Om het bericht af te sluiten met: ’er is maar één China in deze wereld en Taiwan is een onvervreemdbaar onderdeel van China's grondgebied’. Wel, wel, ik zou me welhaast verslikken in een Marsreep bij het lezen van dergelijke kwezelarij…

Dit is niet het enige voorbeeld van gluiperige hielenlikkerij, in 2019 bijvoorbeeld bood het luxemerk Dior excuses aan vanwege het gebruik van een kaart van China (bij een presentatie) waarop het eiland Taiwan niet voorkwam. Deze afstotelijke houding van multinationals is kenmerkend voor de houding van het zogenaamde ’vrije westen’ jegens de Xi Jinping-bende. Als ’we’ maar geen ruzie krijgen met die Chinezen, want anders gaan onze winsten achteruit en kunnen we straks geen goedkope USB-kabeltjes en andere prullaria meer kopen via Ali Baba.

Op deze manier laten we de Chinezen oprukken naar alle delen van de wereld, niet alleen economisch maar ook politiek. Daarom stel ik voor dat U en ik als consument voortaan geen kleffe zoetwaren meer van Mars Wrigley kopen. Dus merken als Mars, Snickers M&M, Milky Way, Uncle Ben’s rijst, Bounty en Twix komen onverwijld op onze zwarte lijst. Net als Whiskas, Sheba en Frolic, onze huisdieren moeten helaas switchen naar andere merken, het is niet anders. Wat nog wel gekocht mag worden? Alle zoetwaren van de Duitse firma Haribo, vooral de ’gummibeertjes’ natuurlijk. Wat mij betreft intriduceert Haribo gummibeertjes met het profiel van Xi Jinping. Wat zullen die goed smaken! Waarom? Wel, ’Haribo macht Kinder froh, und Erwachsene ebenso’