Puigdemont, EU: Poets je mond!

Carles Puigdemont i Casamajó, zoon van een banketbakker in Girona – Catalonië – kreeg op twintigjarige leeftijd een zwaar auto-ongeluk dat zijn leven vanaf dat moment dramatisch wijzigde. Het leven is fragiel zo realiseerde hij zich en besloot niets meer in zijn leven uit te stellen, ziehier, de Catalaanse conquistador was geboren. Zijn programmapunten voor Catalonië zijn samen te vatten in deze volgorde: onafhankelijkheid, onafhankelijkheid, onafhankelijkheid! Zijn Roemeense vrouw Marcela Topor heeft Carlos vast wel eens verteld in welke omstandigheden de Roemenen leefden tijdens het securitateregime van Ceauşescu, het zal de vrijheidsstrijder au fond alleen maar gesterkt hebben in zijn opvattingen.

Catalonië is voor het centrale gezag in Madrid altijd ’zu haben’ geweest. Er zijn talloze oorlogen gevoerd tegen de Catalanen, zonder enige uitzondering hebben alle Spaanse Koningshuizen het economisch goed presterende en relatief welvarende Catalonië altijd willen onderwerpen. Wat dit betreft waren alle Koningen in Europa en alle daaraan gerelateerd rapaille van hetzelfde laken een pak: zoveel mogelijk macht en rijkdom verwerven. Dit ging zelfs zover dat de spanjolen groothertog Alva naar de Nederlanden stuurde om de Protestantse opstand neer te slaan, maar de eigenlijke reden voor zijn komst was het zeker stellen van de belastinginkomsten van dit gewest ter meerdere eer en glorie van die decadente bende in Madrid.

80 jaar heeft de Spaanse furie geduurd in de Nederlanden voordat de roversbende van ten zuiden van de Pyreneeën zich terugtrok.’ Op één April verloor Alva zijn bril’ is een uitdrukking die nog steeds in sommige basisscholen wordt aangehaald, waarmee de inname van Brielle – of Den Briel – door de watergeuzen wordt bedoeld.

In 1934 deden de Catalanen hun laatste poging om onafhankelijk te verkrijgen, de opstand werd echter bruut neergeslagen en vanaf 1939 regeerde Generaal Franco met harde hand. De overgrote Catalaanse meerderheid kreeg te maken met een consequente poging tot uitroeiing van de Catalaanse cultuur, in veel gevallen was er zelfs sprake van letterlijk menselijke uitroeiing. Generalisimo Franco presteerde het om door middel van zijn lobby met Hitler Duitsland de gevluchte ex President van Catalonië Lluís Companys door de Gestapo te laten arresteren in Frankrijk. Niet lang daarna – in 1940 – werd Companys in de slotgracht van kasteel Montjuïc – in Barcelona – geëxecuteerd. Tot de dood van de leider van Spanje bij de gratie Gods – een titel waarmee de Fascistenleider Franco zich tooide na een concordaat met de valse Rooms-Katholieke Papen – heerste in Catalonië een schrikbewind waar Fidel Castro zelfs zijn revolutionaire pet voor af moest nemen. Vanaf het moment van de dood van Franco kon het Catalaanse volk eindelijk bouwen aan het begin van een recht op zelfbeschikking.

De overgrote meerderheid van de 7.5 miljoen inwoners van Catalonië is ook daadwerkelijk Catalaans. Vrijwel alle Catalanen zijn tweetalig, Spaans en Catalaans behoren beide tot hun repertoire. En laat er geen misverstand over bestaan, Catalaans is een echte taal die overigens niet alleen in Catalonië wordt gesproken maar tevens op de Balearen, in Valencia, in de Franse Roussillonstreek, in Alghero op Sardinië, bovendien is het de enige officiële taal van Andorra.  Met meer dan 10 miljoen sprekers kan de Catalaanse taal zich met recht een grote Europese taal noemen, een officiële Europese Unie taalstatus in Brussel en Straatsburg  heeft het edoch nooit gekregen.

Het Iers-Gaelisch wel, maar deze taal wordt in Ierland slechts gesproken door anderhalve kip en een paardenhoofd. Verder staat het Catalaans dichter bij het latijn dan Spaans, omdat het veel minder Moorse invloeden te verduren heeft gehad. De Mallorcaanse filosoof Llul was zelfs de eerste Europese auteur die een Romaanse taal, het Catalaans verkoos voor zijn publicaties. Die Spanjolen hadden en hebben het nakijken.  De Catalaanse cultuur is legendarisch, wie kent niet de namen Salvador Dalí, Antoni Gaudí, Montserrat Caballé, Pep Guardiola etc etc. Zelfs onze Johan Cruijff – El Salvador –  is onderdeel van de Catalaanse cultuur, helemaal sinds hij zijn zoon bedeeld heeft met de van origine Catalaanse naam Jordi, de legendarische nummer 14 is altijd een vrijheidsstrijder geweest.

Één van de sterkste en fundamentele grondrechten van een volk en daarmee van de individuen die zichzelf tot een bepaald volk behoren voelen is het recht op zelfbeschikking. Schotland als onderdeel van het Verenigd Koninkrijk heeft een referendum gehouden over onafhankelijkheid, nadat een intensieve lobby met de Prime Minister David Cameron succesvol bleek. Het Engelse Parlement nam een wet aan die de Schotten de referendumsmogelijkheid gaf. Nog steeds ‘chapeau‘ zou ik zeggen voor de Engelsen, maar ja de eilandbewoners hebben dan ook iets meer ervaring met en respect voor de democratie dan die regenteske Madrileense van de torenblazers.

De Schotten stemden in meerderheid tegen het verlaten van ’Britannia’, nu krabben ze zich nog wel eens achter de oren vanwege die stupide Brexit. De Slowaken scheidden zich in in 1993 af van hun Tsjechische buren, zonder dat de mening van het ’Slowaakse volk’ gevraagd werd. Een scheiding van een staat – Tsjechoslowakije – die zelf pas vanaf 1918 existeerde. Cultuur- en taalverschillen bestaan er nauwelijks tussen Tsjechen en Slowaken, maar de Europese Unie deed er het zwijgen toe want Slowakije werd pas lid van deze vrolijke en vooruitstrevende club in het jaar 2004. De EU was volledig gedesinteresseerd of de handelswijze van de Slowaken volkenrechtelijk of volgens de EU-maatstaven door de beugel kon. Kom zo snel mogelijk bij de EU, waarde Slowaken was zo’n beetje de boodschap aan Bratislava. Dit laatste is van de EU nog te billijken, anders ligt het bijvoorbeeld in het geval Kosovo.

Geen strobreed legde de EU Kosovo in de weg om de onafhankelijkheid uit te roepen, er werd met geen woord gerept over een eventueel referendum. De Servische grondwet gaf geen mogelijkheid aan de afvallige provincie om zomaar het recht in eigen hand te nemen, De EU gaf echter geen sjoege. De toenmalig EU Commissievoorzitter Manuel Barroso was op de dag van de onafhankelijkheidsverklaring – 17 februari 2008 – waarschijnlijk in één van zijn Portugese Poussada’s ondergedoken, dat Brusselse winterweer had blijkbaar een slechte invloed op zijn jubeltenen. Toen Barroso weer op de Brusselse burelen verscheen was één van zijn eerste reactie richting Kosovo dat op de kortst mogelijke termijn onderhandelingen geopend zouden moeten worden met als eerste doel: ondertekening van een associatieverdrag met de EU. Dit terwijl tot op de dag van vandaag nog 5 landen  van de EU- waaronder uiteraard onze Spaanse regenteske vrienden – niet tot erkenning van Kosovo zijn overgegaan. Desalniettemin werd het associatieverdrag – na een onderhandelingscyclus met de snelheid van een Franse TGV – tussen de EU en Kosovo in 2015 ondertekend. Meten met twee maten in vergelijking met Catalonië/Spanje? Ik zou zeggen, de ene meetlat is 1 millimeter, de andere één kilometer….

Barroso was inmiddels EU-Commissievoorzitter af en onderhandelde over een gouden job bij Goldman Sachs. Zijn jubeltenen krulden van geluk en plezier toen hij in 2016 daadwerkelijk een topbaan bij de beruchte Zakenbank kon gaan vervullen. Veel EU-ambtenaren waren ’not amused’ en initieerden een handtekeningenactie – resultaat 140.000 krabbels! – om Barroso zijn EU-pensioen te ontnemen. Ik zeg U, als zelfs EU-ambtenaren ontriefd zijn bij een dergelijke carrièreschwung vermoed ik dat de volgende uitspraak waarheid bevat: waar rook is, is vuur. De onvolprezen huidige EU-Commissievoorzitter Juncker – van hetzelfde laken een pak –  gaf als opdracht aan zijn ondergeschikten om Barroso na zijn inscheping op de Goldman Sachsfleet niet meer te ontvangen als oud-Commissievoorzitter, maar als lobbyist…… En wij ons maar afvragen waarom er in hemelsnaam toch geen ondubbelzinnig vertrouwen bij burgers bestaat in deze Europese Politici, ik zou het ook echt niet weten.

Wat de EU betreft is het onderwerp zelfbeschikking met betrekking tot Catalonië niet alleen een lachertje, nee de EU schendt hier met grote King Kong poten fundamentele mensenrechten. In 2014 organiseerde Catalonië het eerste referendum over onafhankelijkheid. Dit was formeel echter slechts ’een peiling’ onder de Catalaanse bevolking, omdat de centrale Madrileense ’regentendemocraten’ een officieel referendum niet toestonden met als argumentatie dat de Spaanse grondwet zulks verbiedt. 80 procent van de Catalanen ’stemde’ voor onafhankelijkheid, maar ja zeiden de EU en de premier van Spanje Rajoy Brey in koor, slechts éénderde van het electoraat was komen opdagen, DUS was hun conclusie, er is totale desinteresse voor het onafhankelijkheidsthema in Catalonie.

Nogal wiedus zou ik zeggen, die Catalanen laten zich echt geen knollen voor citroenen verkopen. Zij wisten bij voorbaat – met de ervaring van de Spaanse onderdrukking in hun genen – dat de ’spielerei’ van een zogenaamd referendum bij voorbaat één grote farce was en dat deze ’spielerei ’oogluikend en besmuikt lachend door Rajoy cum suis zou worden gadegeslagen. Op 1 oktober 2017 was er wel sprake van een echt referendum dat bij voorbaat als illegaal werd gekwalificeerd door de Spaanse regering. In dit geval was er geen handjeklap op de achtergrond geweest tussen Barcelona en Madrid, nu was het spel echt op de wagen. Met Puigdemont wist Rajoy – hoe is het mogelijk dat deze man in Santiago de Compostella is geboren, dit moet een vergissing zijn – dat hij ander vlees in de kuip had gekregen.

Naar Fidel Castro’s adagium ’het socialisme of de dood’ was het bij Puigdemont zo ongeveer  als ’de onafhankelijkheid of de dood’. In de weken voorafgaand aan het ’illegale’ referendum was het een psychologische oorlogsvoering zonder weerga. Alles haalden die haaien uit Madrid uit de kast om de zaak volledig uit de rails te laten lopen. Spaans vice-premier Soraya de Santamaria liet er geen gras over groeien en vuurde met haar felbruine ogen het ene na andere salvo af op Puigdemont. Hel en verdoemenis zou zich over de Catalanen uitspreiden, alle politieke voorvechters van het vulgaire separatisme zouden worden opgepakt en voor hun leven wegkwijnen in een kerker na te zijn veroordeeld voor rebellie, misbruik van overheidsgeld en opruiing. Tja, toen ik deze madam voor het eerst zag en hoorde spreken had ik toch even de neiging om een Rotterdamse havenbaron te bellen met het verzoek om eventjes twintig matrozen te organiseren voor enig gigolo-werk ergens in het centrum van Madrid……

De Spaanse Guardia Civil nam op Oekaze van ’Madrid’ de politietaken in Catalonië over en presenteerde zich opvallend en vaak agressie uitstralend in de straten van vooral Barcelona.  Sterker nog, ambtenaren die voorbereidingen troffen voor het referendum werden gearresteerd en stembiljetten werden vernietigd, lokale politici en Catalaanse parlementariërs  werden opgepakt.O ja, dreigde onze vriendin de Spaanse vice-premier het Catalaanse electoraat, U beseft toch wel dat U bij het afgeven van Uw stem deelneemt aan een illegale activiteit gericht tegen de natie Spanje. Inderdaad, de weerzinwekkende beelden van oudjes en jongeren die met geweld door de Guardia Civil uit de stemlokalen werden verwijderd staan nog op mijn netvlies gebrand.

Desalniettemin was de opkomst meer dan 48% en het percentage onafhankelijkheidsstemmers was meer dan 92%. Conclusie ’Madrid’: illegaal referendum gefinancierd met centraal gedelegeerde gelden – in goed Nederlands afgetroggeld belastinggeld uit Catalonië -, agressief en provocerend gedrag van separatisten leidend tot geweld, nog geen opkomst van 50%, waar hebben we het over? Bovendien zou volgens ’ter dienst staande betrouwbare informatie’ aantonen dat meer dan de helft van de Catalanen geen voorstander is van afscheiding. Het is volgens mij nog een wonder dat er zoveel Catalanen bereid waren hun stem uit te brengen na de dreigementen en met de wetenschap dat Rajoy cum suis toch geen acht zouden slaan op welk resultaat dan ook.

Eindresultaat van het referendum: om en nabij 1000 gewonden, alle veroorzaakt door provocatie van de Guardia Civil. De centrale regering had graag gezien dat Catalanen zelf met agressief gedrag waren aangevangen, daartoe werden ze maar wat vaak uitgenodigd, ’helaas’ werkte deze strategie niet voor de haviken van Rajoy cum suis. Vervolgens gaven honderden bedrijven hun statutaire zetel in Barcelona op, waaronder grote banken en het echt Catalaanse drankenconcern Freixenet, van de bubbeltjeswijn, weet U wel.

Toen Quebec in Canada in het verleden flirtte met onafhankelijkheid gebeurde hetzelfde, de ondernemingen zijn nooit meer teruggekomen……’Madrid’ wreef zich in de handen, ’strategy works’. Niet in woorden te vatten is dat deze schande zich in een EU-land  voor kan doen, maar nog vele malen erger is het volledige stilzwijgen van de EU en zijn ’grote’ leiders. Puigdemont sprak op 27 oktober de onafhankelijkheidsverklaring uit en moest spoorslags uit Catalonië vluchten want die kenau van een vice-premier kwam al snel met haar Spaanse inquisitiegevolg bezit nemen van Barcelona op grond van het inwerking stellen van artikel 155 van de Spaanse grondwet. De verborgen angst meende ik trouwens wel van haar gezicht te kunnen aflezen want Spanje, ja Spanje bestaat eigenlijk niet.

Het Iberisch schiereiland is een palet van volkeren zoals Catalanen, Basken, Galiciërs etc en dat is een feit dat de regenten in Madrid als een soort permanente doodsdreiging met zich meedragen. Puigdemont koos Brussel als voorlopige vluchtplaats in de hoop een lobbylans te kunnen breken voor zijn pogingen om de EU zover te krijgen dat de Spaanse regering nu eens eindelijk zijn officieel gekozen Catalaanse regering serieus zou nemen. De enige die hij een klein ietsie meekreeg was notabene de Belgisch federale premier Charles Michel die wel op een bijzonder groffe en intmiderende manier bij het grofvuil werd gezet door de Spaanse premier Rajoy. Michel riep de partijen in Spanje op de ’zenuwenoorlog’ te stoppen en weer met elkaar te gaan praten. De directeur van het kabinet van Rajoy – op basis van de wielerslogan ’en nu erop en erover’ – was zo verbijsterd over de reactie van Michel dat hij dreigend sprak over ernstige gevolgen voor de bilaterale betrekkingen tussen België en Spanje.

EU chef Juncker meldde streng dat de Catalaanse kwestie louter als een binnenlandse aangelegenheid gekenschetst kon worden en was overigens van mening dat hij niet graag een EU zou willen leiden met een ledental van 98.Wie bepaalt dat? Juncker natuurlijk, zelf ex-premier van een land amper groter dan de Nederlandse provincie Limburg. Of de rechtgeaarde liberaal pur sang ex Pro Patria lid en VVD europarlementariër Hans van Baalen – die van de vertolker van het Horst Wessellied, die ja -, hij was plotsklaps niet meer geporteerd van Puigdemont , zoek het lekker zelf uit was zijn boodschap. Of de voorzitter van het Europees Parlement, hij ontmoet regelmatig de regiopresidenten van Spanje, voor Puigdemont had hij plotseling geen tijd meer, maar ja de voorzitter is de Italiaan Tajani die zo’n beetje het opportunisme heeft uitgevonden. Hij was het die onlangs nog voorstelde om Europese belastingen te heffen, belastingen die hijzelf altijd heeft ’ontweken’ of illegaal heeft geïnd.

Of de grote Vlaamse federalist en Eurocraat Guy Verhofstadt die het wel heel bont maakte door te stellen dat voor hem het ‘case closed’ is, want het Hooggerechtshof van Spanje heeft geconcludeerd dat in elk denkbaar geval een referendum over onafhankelijkheid uitschrijven voor Catalonië strijdig is met de grondwet, dus illegaal. Tussen neus en lippen door meldde Verhofstadt nog dat een officieel referendum zeker een 60% victorie zou opleveren voor de Spanjeaanhangers. Ik vermoed dat Verhofstadt Zigeuner – sorry Roma – wortels heeft, hij moet wel bijzondere waarzeggerskwaliteiten bezitten. Overigens geeft Verhofstadt DE reden om een referendumte houden. Als die 60% steun voor Spanje inderdaad op waarheid berust dan is het immers echt ‘case closed’, de Catalanen moeten dan vanaf de uitslag van het referendum zich schikken in de Spaanse hegemonie. Dat heet nu democratie meneer Verhofstadt! Het is bij Verhofstadt aan dovemansoren gericht, bij deze man gaat het alleen maar om ‘appearance‘, ik zou als Vlaming niet vrolijk worden van deze charlatan. Als Nederlander ook niet overigens…..Ik kan nog wel uren doorgaan met het citeren van al die draaikontpolitici in Brussel en Straatsburg, maar nog veel erger is dat er geen enkele Europese ’leider’ opstaat die een eigen geluid laat horen, iedereen – zelfs de overambitieuze Macron – zwijgt als het graf.

Wat zegt voorgaande nu over de EU, de EU-politici en de Europese politieke leiders? Ik voorspel U niet veel goeds. Het antwoord geef ik in twee gedeelten.

In eerste instantie de vergelijking met andere zelfbeschikkingcasussen. In het geval Schotland had de EU geen inhoudelijke kritiek – kon ook niet, alles was netjes geregeld met Prime Minister Cameron –  maar dreigde wel dat Schotland eerst de hele molen doormoest voordat het enigszins kans zou maken om tot de EU toe te treden, pure chantage! Het was juridisch maar vooral politiek kinderlijk eenvoudig geweest Schotland toe te laten tot de Europese Economische Ruimte, een soort oude EEG maar dan onder een nieuwe naam. In 1993 scheidde Slowakije zich af van Tsjechië, de EU nam het voor kennisgeving aan, volksraadpleging gehouden? Dat zal ons toch een worst wezen, snel doorgaan met de integratie van alle ex-oostbloklanden in de EU. Kosovo onafhankelijk zonder referendum? Ook daar wilde de EU zijn vingers niet aan branden, de argumentatie van de Servische regering dat de Servische grondwet een afsplitsing van Kosovo verbood werd niet eens aangehoord. Wat willen die oud Milošević trawanten nou, ze mogen blij zijn dat ze kandidaat-lid mogen worden van de EU, snel klep dicht.

Op deze manier werd al eerder de afsplitsing van Slovenië – van Joegoslavië -gefiatteerd, uiteraard was hier ook geen sprake van een volksraadpleging. Want ja die Slovenen zijn natuurlijk helemaal geen balkanezen, in het beste geval misschien reserve-Oostenrijkers, dus gaan met die banaan moet men gedacht hebben in Brussel. Hoe vaak word ik aan de borreltafel in één van de ex-Joegoslavische landen – het zijn er maar liefst 7! – niet geconfronteerd met de volgende mening: het is een doodzonde dat Joegoslavië uit elkaar is gevallen.

Het meest bizarre product dat onder druk van de EU en de VN is geboren is wel de staat Bosnië Hercegovina, als er nou één land echt niet bestaat is het wel dit uitgevonden monster. De kritiek op de EU – als de vergelijking met Kosovo en Catalonië wordt getrokken – wordt steevast beantwoord met de argumentatie dat Kosovo een HEEL andere kwestie is, Kosovo en Servië bevinden zich niet op EU-grondgebied, er was een ingewikkelde erfenis vanwege de nog vers in het geheugen liggende balkanoorlog, interveniëren zou waarschijnlijk nieuwe ellende opleveren etc etc. Allemaal doekjes voor het bloeden, prulverweren van de EU, die prietpraat van Brussel kwam zo van de klaverjastafel.

Het is trouwens klip en klaar dat de Servische bevolking zich tot het hart van Europa voelt behoren, want na deze vernederende klappen van de EU heeft het zich niet teleurgesteld gewend tot het Russische broedervolk, terwijl daar alle aanleiding voor was en is. Ik hou niet van ’what if’ analyses, maar het is mijn stellige overtuiging dat als de situatie met Kosovo zich 10 jaar later had voorgedaan Poetin met zijn ’spindoctoring’ Servië voor de EU had weggekaapt. Dat was voor trouwens voor de grote Hongaarse minderheid in de Vojvodina een rampscenario geweest. Wat dit betreft neem ik mijn hoed af voor de Serviërs, een trots volk, ik ben er vaak geweest en was meteen verbaasd over hun mate van geciviliseerdheid. Maar ja, dat had uiteraard ook met mijn negatieve vooringenomenheid te maken, so much for prejudice! Conclusie van voorgaande is dat de EU aan de ene kant grondwettelijke restricties betreffende afscheiding van een land – zie Servië – volledig aan de laars lapt en aan de andere kant – Catalonië – het als argumentatie gebruikt om zo’n afscheiding mee helpen te voorkomen. Één groot k(r)onkelcircus! Wat zegt U? Dat had ik al gemeld? Tja, maar het is zooooooo schandalig……

Dan de vergelijking van Catalonië met voorgaande voorbeelden. Het lijkt me duidelijk dat uit de feiten evident de conclusie te trekken is dat Catalonië in alle opzichten het recht heeft een eigen staat te vormen als het volk hiervoor kiest. Ik gebruik hier met nadruk de term ’volk’ want een volk kun je de Catalanen toch wel noemen. De belangrijkste kenmerken van een volk zijn een gedeelde taal, cultuur en geschiedenis. Aan alle voorwaarden is bij de Catalanen voldaan. Bij Schotland, Slowakije en Kosovo is dat nog maar de vraag, over Bosnië en België hebben we het maar even niet. Overigens, Kosovo is helemaal geen vraag, want meer dan 90% van het ’land’ wordt bevolkt door etnische Albanezen, aansluiting bij ’thuisland’ Albanië was veel logischer geweest. Mogelijkerwijs wordt dat de volgende stap.

Een ander aspect waar ’wij’ in West-Europa met olifantenpoten overheen lopen is dat de slag op het Merelveld – Kosovo Polje – in 1389 – een belangrijk ijkpunt in de geschiedenis is voor de meeste Serviërs. In deze slag werden de Serviërs definitief verslagen door de Ottomaanse Turken en sindsdien is het gebied – in het huidige Kosovo – door etnische Albanezen bevolkt die onder één hoedje speelden met de Turken, hun Islamitische geloof aanvaardden en daarmee zichzelf definitief hebben gemarginaliseerd als de verraders van de Europese cultuur. Met nadruk zeg ik dat dit een veelgehoorde mening is in Servië en omstreken, een beetje sympathie kan ik wel voor dit standpunt opbrengen.

Ach joh, de reacties aanhorende in West-Europa, dat is al zo lang geleden, hou eens op met dat historische hysterische gezwets. Ja, ja denk ik dan, dat vind JIJ , vanuit je comfortabele fauteuil in Ouderkerk aan de Amstel. Voor de goede orde, ik wil geen enkele groep ook maar een strobreed in de weg leggen als het gaat om zelfbeschikking, indien er behoefte bestaat aan seperate staatsvorming moet dit mogelijk zijn. Uiteraard dient dit in de meeste gevallen wel te gebeuren in overleg met de bestaande centrale regering. Bijvoorbeeld, over hoe hoog de opkomst voor een volksraadpleging moet zijn, bij welke meerderheid er een recht onstaat op eigen staatsvorming etc etc. In het algemeen zou ik zeggen dat een opkomst van 70% noodzakelijk moet zijn naast een minimum van 60% ja-stemmers. Een nieuwe staat moet zijn legitimiteit natuurlijk wel verdienen.

Heeft de EU zich met deze vraagstukken beziggehouden? Ik dacht het niet. De mogelijkheid van een afscheidingsreferendum is in Spanje grondwettelijk niet mogelijk, full stop! Basta! Deze immorele reactie van Juncker cum suis kun je met de volgende – gelukkig – hypothetische situatie vergelijken: Noord-Korea  ligt in Europa en is lid van de EU, op enig moment neemt het Noordkoreaanse parlement een nieuwe grondwet aan die het houden van vrije verkiezingen in de toekomst verbiedt. Er ontstaat onrust in de samenleving en een grote groep Noord-Koreanen kondigt aan een volksraadpleging te organiseren met als thema ’vrije verkiezingen’ die wordt tegengewerkt door ene Kim Yong-Un. De organisator van de te organiseren volksraadpleging wordt door het centrale gezag beschuldigd van opruiing, rebellie en wat al niet meer. De organisator ziet zich genoodzaakt te vluchten en kiest Brussel als bestemming waar hij nul op het rekest krijgt. Juncker meldt in dit geval desgevraagd dat de EU zich niet mengt in interne aangelegenheden van een EU-lid en sluit af met de volgende zin: ‘er bestaat voor de EU geen enkele mogelijkheid om te interveniëren, daar de grondwet van Noord-Korea geen ruimte voor discussie laat.

Een ridicule vergelijking? Ik dacht het toch echt niet. In beide gevallen – zelfbeschikkingsrecht, democratisch stemrecht – gaat het om het om fundamentele mensenrechten, de EU en al die andere Europese leiders geven geen sjoege en vegen hun bipsje af met de Universele Verklaring van de rechten van de mens. Het allerallerminste wat de EU toch had kunnen doen is proberen de hele gang van zaken in een acceptabele richting te duwen. Middelen genoeg zou ik zeggen, financieel en monetair gaat het in Spanje nog altijd ver beneden de maat. Hier had de Europese Centrale Bank met andere EU- instellingen gecoördineerd een heel ander, meer op de zogenaamde gezamenlijke Europese waarden gebaseerd resultaat kunnen behalen.

Nee hoor zegt baas Juncker, leave it. Frans Timmermans en Mark Rutte zijn ook in geen velden of wegen te bekennen. Nee, dan Frans, hij brengt het EU artikel 7 wapen in stelling en wil het stemrecht van Polen in de EU van de tafel vegen omdat de scheiding der machten in Polen niet meer gegarandeerd is. Hoe denkt U dat Polen dit allemaal bezien en beoordelen, ik denk dat U het al raadt. Bovendien is er in Nederland helemaal geen sprake van een Trias Politica – ik heb dit reeds eerder betoogd – maar dit wordt altijd gepareerd met de argumentatie dat het in Nederland geen usance is dat de regering zich met de benoeming van rechters bemoeit.

Volstrekt irrelevante kletspraat, ik moet nog maar zien of deze ’usance’  opgaat als onze ’Mozart’ Wilders premier wordt en aan zijn zijde ’potjeslatijnexpert’ Thierry Baudet als vice-premier benoemt. Hier hoor ik de reflex alweer: Jongetje, jongetje waar heb je het over, dat zal nooit gebeuren in ons kikkerlandje. Nogmaals, irrelevante kletspraat, het gaat om de formele wet, dat is het enige waar we ons op kunnen baseren. Overigens had iemand ooit kunnen bedenken wat er uit de ruïnes van de Weimar Republiek zou voortkomen, ik bedoel maar. Laten er geen misverstanden over bestaan, ook ik maak me zorgen over ontwikkelingen van de rechtsstaat in Polen. De Poolse regering moet hierover op worden aangesproken maar zeker niet vanuit de EU-context vertegenwoordigd door onder andere Juncker en Timmermans.

Dit werkt niet alleen contraproductief maar zelfs verwoestend voor gewenste democratische ontwikkelingen in Midden- en Oosteuropa. Nog één voorbeeld hoe de zogenaamde hulp van de EU uitwerkt. Toen Griekenland in een diep financieel moeras dreigde te zakken moest er wat gebeuren. Ja, zei voorzitter Jeroen Dijsselbloem van de Euro–groep, we zullen en moeten de arme Grieken helpen, wat hij eigenlijk bedoelde is: we moeten de Griekse banken redden en daarmee de munteenheid van de EU, de Euro. Van de eerste financiele hulppaketten heeft de Griekse burger geen sou gemerkt, die kwam pas later mondjesmaat in beeld. Dijsselbloem in een interview hierover: ‘de inschatting van ons, de Eurogroep was betreffende Griekenland niet helemaal juist, daarom zijn we in het geval Cyprus – waar een soortgelijke S.O.S situatie was – anders te paard gaan zitten en volgens mij redelijk succesvol’.

Ammehoela, de EU probeert met alle mogelijke middelen zijn gezicht te redden door de Euro in Griekenland te handhaven, want ja, bij het opgeven hiervan ontstaat er wellicht een financiële tsunami in Europa. Griekenland was en is geen Eurowaardig land en zal nooit een Eurowaardig land worden. Er is geen onderneming op welk Grieks eiland dan ook die ook maar één stuiver belasting zal betalen aan het centrale gezag in Athene. De Euro-invoering van 2002 was een farce, niemand in de EU zal deze dwaling willen toegeven, de waarheid is echter dat Griekenland olijven uit Duitsland importeert, omdat de eigen Griekse productiviteit zwaar aan de onderkant ligt in de Eurozone.

Angela Merkel kan wel klagen over al het geld dat naar Griekenland moet, aan de andere kant profiteert Duitsland het meest in de Eurozone door zijn hoge productiviteit, de exporten gaan door het dak. Over Goldman Sachs wil ik het in dit verband niet eens hebben, of Griekenland nu failliet gaat of niet, bergen geld worden er over de ruggen van de eenvoudige Grieken toch wel verdiend, daar hebben ze bij Goldman Sachs trouwens toch die beminnelijke Barroso voor aangesteld…..

En die arme Carlos Puigdemont? Tja, die wordt op de niet bestaande grens tussen Denemarken en Duitsland gearresteerd door de vlijtige en gedisciplineerde Duitsers. Het Europese arrestatiebevel werd opnieuw uitgevaardigd met dezelfde aantijgingen, namelijk rebellie, misbruik en verduistering van belastinggelden. De term misbruik doet bijna lachwekkend aan, wetende dat Catalonië jaar op jaar miljarden Euro’s overmaakt aan de paleisbewoners van Madrid, de advocaat van Puigdemont kan in reconventie meteen hetzelfde terugeisen van ’Madrid’, slechts de woorden eiser en verdachte hoeven verwisseld te worden……

Inmiddels is Puigdemont voorwaardelijk weer op vrije voeten nadat het gerechtshof van Sleeswijk-Holstein had vastgesteld dat de voormalige Catalaanse premier niet kan worden uitgeleverd aan Spanje wegens rebellie. Uitlevering op basis van misbruik en verduistering van belasting wordt onderzocht, ondertussen dient Puigdemont in Duitsland te blijven. O ja, Puigdemont werd op borgtocht vrijgelaten na betaling van 75.000 euro, op basis waarvan dit bedrag bepaald is, Joost mag het weten. Rebellie als misdrijf bestaat merkwaardigerwijs niet in Duitsland, misschien toch een idee voor die pünktliche Duitsers om dit hiaat te repareren, een brand in het nieuwe Rijksdaggebouw lijkt me gezien het verleden niet een gewenst scenario…..

Alles overziende is de onvermijdelijke conclusie dat de EU, de EU-leiders en alle andere Europese leiders zichzelf een eeuwig brevet van onvermogen hebben opgespeld. Ik word bijkans onpasselijk van de term waardengemeenschap die de EU zou representeren.  Uit alles, werkelijk alles blijkt dat deze zogenaamde waardengemeenschap is gestoeld op gekonkel, inconsequent handelen, opportunisme, protectie, misplaatste moraalridderij, morrelen aan fundamentele mensenrechten, minachting voor het volgen van procedures etc etc.

Volgens mij is het echt fout gegaan toen de EU en de instellingen van de EU zich naar het ’hogere’ niveau van de waardengemeenschap getild hebben.  Maar de ambitie van de EU gaat nog verder, bijvoorbeeld een supranationaal ministerie van financiën. Verder heeft Juncker eindelijk een EU-medestander gevonden in de persoon van Macron die zelfs pleit voor een Europese interventiemacht. Van Macron begrijp ik dat wel, hij ziet nu zijn kans schoon om de grote Europese garçon te worden met de brexit en de verzwakte positie van Merkel in het achterhoofd. Welnu, met een Fransoos aan het roer zijn we pas echt in de aap gelogeerd, met de Franse slag gaat Europa binnen de kortste tijd naar de haaien. Want de Fransen zijn eigenlijk alleen maar geïnteresseerd in – U raadt het al – Frankrijk. Het lijkt me het verstandigst dat de EU afdaalt naar het niveau van de ’good old’ EEG die al in meer of mindere mate bestaat als de EER, de Europese Economische Ruimte. Vanaf dat niveau kunnen er dan wellicht wat Europese waarden aan worden toegevoegd.

De zogenaamde versnippering van Europese landen hoeft niet a priori te betekenen dat de EU niet meer zou kunnen functioneren, dit is een drogreden. Freddy Heineken heeft in het verleden al een kaart van Europa gepresenteerd met een sterk regionaal verdeeld Europa. De visie van de bierbaron werd destijds weggehoond, ik zou die kaart nu nog wel eens willen zien. Ook redenen die tegen de afscheiding van Catalonië worden aangevoerd behoren tot dezelfde categorie. Het is een peuleschil om Catalonië te laten opnemen in de Europese Economische Ruimte, hier is slechts politieke wil voor benodigd.

Maar als er onverbloemd dreigende taal wordt uitgeslagen uit Madrid en Brussel dat Catalonië economisch’down the drain’ gaat bij afscheiding is het geen wonder dat grote bedrijven hun biezen pakken. De meest lachwekkende kritiek komt wel vanuit de sporthoek. Moet de trots van de stad de voetbalclub Barcelona straks in de Mickey Mouse competitie van Catalonië gaan spelen, dat kan toch niet waar zijn. Alsof de nieuw te vormen Catalaanse voetbalbond geen deal zou kunnen maken met de Spaanse voetbalbond om Barcelona te laten participeren in de Spaanse competitie, precedenten genoeg in Europa bij diverse teamsporten. En trouwens de voetbalchampionsleague is toch al een Europese competitie. De grootste schreeuwers betreffende ’hun’ club Barcelona  zijn meestal buitenlandse ’supporters’ die slechts voor El Barça gekozen hebben vanwege het grote succes van de club in Europa, van de clubhistorie weten ze meestal nada! Deze ‘supporters’ zijn tegen afscheiding van de Catalanen, omdat daarmee ‘hun’ club zal worden gemarginaliseerd. Het bestuur en de Catalaanse supporters staan echter voor Catalonië en voor de onafhankelijkheid, precies zoals het hoort!

Zelfbeschikking van een volk is niet alleen een fundamenteel recht maar tevens een existentiële kwestie. Hierbij verbleken letterlijk alle andere aspecten, het gaat om het overleven van jouw taal, jouw cultuur en jouw manier van leven ’till the end of time’. In het Internationale recht is het vanzelfsprekend dat dit per definitie gepaard gaat met het recht op zelfbeschikking, ja met het recht op een eigen staat dus. Dat recht mag geen enkel volk ontnomen worden. Het moment dat ik in Puigdemont geïnteresseerd raakte was toen ik las dat hij het liefst via Brussel naar Madrid reisde, dan moest hij namelijk zijn Catalaanse identiteitskaart laten zien. Misschien vindt U dit een sentimentele manier van doen, ik vind het een geweldig en trots statement. Catalanen krijg je er niet onder.

EEN IEDER HEEFT HET RECHT OP EEN NATIONALITEIT, artikel 15 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens

Inherent aan dit artikel is dat een ieder recht heeft op ZIJN EIGEN NATIONALITEIT!!!