Pieter Omtzigt is een Politieke slappeling

Opiniepeiler Maurice de Hond bedeelt Pieter Omtzigt inmiddels met zo’n 25 zetels, oude ’LPF-tijden’ herleven. Na de brute moord op Pim Fortuyn kwamen zijn ’erfgenamen’ met 26 zetels in de Tweede Kamer, is een dergelijke stunt ook mogelijk voor een politieke partij met Pieter Omtzigt als kopstuk? Bij voorkeur bij leven en welzijn voor de lijsttrekker natuurlijk, een (politieke) moord is wel het laatste waarop we zitten te wachten.

Omtzigt weet nog niet of hij een nieuwe politieke partij moet optuigen, maar waar wacht de goede man nog op? Hij blijft razend populair en nu de kabinetsformatie steeds verder in de Haagse modder wegzakt, wordt de roep om ’nieuwe poltiek’ bij de gemiddelde kiezer steeds luider. En Pieter is toch de frisse vlag op de huidige politieke modderschuit, als de man uit Borne nu geen momentum heeft, wanneer dan wel?

Nee, nee, ’samenwerking’ is het toverwoord voor de ex-CDA’er, hij zoekt de aansluiting met ’welwillende’ Kamerleden die zijn visie delen, of daar tegenaan schurken. Zijn ideeën zijn sympathiek, vooral als het om kennis en informatie gaat die Tweede Kamerleden vaak ontberen. Het is veel te veel roeptoeterij met het almaar smijten met moties die op grond van willekeur wel of niet worden aangenomen. En vervolgens – willekeurig – wel of niet worden uitgevoerd. Een tragikomisch voorbeeld wil ik U niet onthouden. Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging – BBB – riep het kabinet in een motie op Afghaanse tolken die gewerkt hadden voor Nederlandse militairen en de Ambassade maar lekker te laten zakken om kort daarna van de regering te eisen om diezelfde tolken meteen naar Nederland te halen. De naam van de politica in kwestie is overigens – officieel – Carolina, het is mij een raadsel waarom zij het op prijs stelt dat haar naam op Engelse wijze wordt gepronoceerd. Overigens, Omtzigt heeft het goed gezien, Kamerleden moeten zich – weer – toeleggen op het politieke handwerk, dossiers lezen, doorgetimmerde (wets)voorstellen afleveren en op grond van inhoud – op basis van vergaarde kennis –  het regeringsbeleid controleren.

Bovenal wil Omtzigt een ’nieuw sociaal contract’ sluiten met alle Nederlandse burgers, de overheid moet weer een betrouwbare partner worden. Na die afgrijselijke ’toeslagenaffaire’ is daar ook alle aanleiding toe, ook op dit punt kan ik de plannen van Pieter alleen maar toejuichen. Al zijn publieke uitspraken na zijn gedwongen afwezigheid getuigen van ’inhoud’ en de wil de negatieve politieke spiraal om te buigen. Dus? Wat U zegt, tijd voor een nieuwe politieke partij Pieter!

Nee, nee, precies dat nu gaat ’onze’ Pieter te ver, althans, voor dit moment. Als er nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven is hij bereid om over deze optie na te denken. Maar Pieter, Pieter, wat wil je nu bereiken, (politieke) verandering toch? Dan moet je nu ook ’B’ zeggen en je niet verschuilen achter dat ene kamerzeteltje. 18 partijen bevolken nu de kamerbankjes, daar kan er heus nog wel eentje bij. Bovendien, als er nieuwe verkiezingen zouden komen is het te verwachten dat veel ’kleintjes’ buiten de boot zullen vallen. Waarom? Omdat er veel kiezers zijn die niet meer op kleine splintertjes én traditionele partijen willen stemmen, maar wel op Pieter.

PPO, Partij Pieter Omtzigt lijkt mij de voor de hand liggende naam van de nieuwe club, maar ik vrees dat Omtzigt dat iets te ver vindt gaan. Ok, dan wordt het toch PPO, maar dan staat de afkorting voor: Partij voor Politieke Openheid. (of Poltiek Offensief). De eerste versie heeft trouwens mijn voorkeur, deze zal naar mijn bescheiden mening de meeste kiezers trekken. En beste Pieter, niet wachten met de oprichting van je nieuwe club totdat er verkiezingen komen, nee, jouw partij moet er NU komen’

Helaas, ik vrees dat mijn dringende advies aan dovemansoren is gericht, Omtzigt heeft gewoon ’the guts’ niet om door te pakken. Net zoals hij ’the guts’ niet had om het CDA al veel eerder vaarwel te zeggen. Zijn kritische rapport over de ‘Christendemocratische‘ partij, maar vooral over zijn partijgenoten leest als een ’horrorverhaal’, onbegrijpelijk dat Omtzigt het nog zo lang heeft volgehouden binnen het CDA.

Het rapport geeft overigens de ’inherente politieke zwakheid’ van Omtzigt weer. Hij liet gewoon te lang over zich heen lopen, uiteindelijk vrees ik dat de ’man uit Borne’ niet bestand is tegen de harde Haagse politiek. Want Pieter, als je besluit terug te keren in de politieke arena, dan moet je niet (weer) ergens tussenin gaan hangen. Politiek leiderschap, daar gaat het NU om, ik vrees met grote vrezen dat zo’n rol niet op Omtzigt’s lijf is geschreven.

’If You can’t stand the heat, get out of the kitchen’. Pieter is het voorbeeld van iemand die schoorvoetend weer terugkeert in de (politieke) keuken, maar ver weg blijft van het fornuis. Zo werkt het niet geachte volksvertegenwoordiger! Of je blijft gewoon weg uit die (gaar)keuken, of je doet de koksmuts op en begint vlees te flamberen (of flensjes). Maar wat doet Pieter? Hij blijft op de keukendrempel staan en meent dat Prinsjesdag hem ’bevreemdend’ overkomt. Onderwijl laten Kaag en Rutte de wentelteefjes aanbakken en probeert het koksduo Ploumen/Klaver – in een gezamenlijk rood/groen schort – een vegaburger te bereiden. Maar die heeft, zoals elke hamburgerconsument maar al te goed weet, kraak noch smaak. En Wopke Hoekstra? De door hem te bereiden braadkip heeft geen vlees meer op de botten. Net als het CDA…..

Beste Pieter Omtzigt, de gehele politieke keuken is bevreemdend, Uw gedrag echter zou ik anders willen betitelen. Hoe? Weifelend/twijfelend. Dus, ongeschikt voor de politiek, helaas……