Het was een foutenfestival aan beide zijden, maar dat maakt nu allemaal geen biet meer uit, Feyenoord heeft het ’m toch gelapt! En verdorie, wat heb ik me geërgerd aan die Orkun Kökçü na zijn fatale terugspeelbal op de keeper. En vervolgens smeerde hij zichzelf ook nog een oliedomme gele kaart aan. Dat wordt wisselen in de rust riep ik al in mezelf. Maar nee, Arne Slot liet hem staan en de Turkse international vocht zich terug. Nog steeds was zijn spel niet overuigend, maar hij streed zijn eigen moedige strijd.
Na afloop kreeg ik een warm gevoel bij zijn reactie voor de camera. Kökçü had een dubbel gevoel over de wedstrijd, hij kon bijna niet blij zijn met het bereiken van de halve finale. Hij ’rouwde’ nog om zijn slechte prestatie, maar uiteindelijk zal hij zich toch aansluiten bij zijn feestende ploeggenoten, sloot hij af met een glimlach. Mooi toch, zo’n eerlijke reactie! Da’s heel wat anders dan de meeste voetballers tonen na een wedstrijd. Toch moet Kökçü leren om sneller over zo’n fout heen te stappen. Uiteindelijk was het een goede beslissing van Arne Slot om zijn middenvelder te laten staan, het tekent de uitstekende trianer/coach. Hij is het tegenovergestelde van een opgewonden standje en één van de weinige oefenmeesters die eerlijke analyses geeft over de prestaties van zijn team.
Feyenoordfans hebben 20 jaar moeten wachten op zo’n Europees succes. In dat jaar flikte trainer/coach Bert van Marwijk een kunststukje. De stadionclub won de UEFA-cup door tegenstanders als Freiburg, Inter Milan en PSV opzij te zetten. Én Glasgow Rangers, dat onder leiding van Giovanni van Bronckhorst gisteren (14 april) de halve finale van de Europa league bereikte. In de finale van 2002 versloeg Feyenoord Borussia Dortmund (nota bene in de eigen ’Kuip’), het was een wonderschoon seizoen waarin Pierre van Hooijdonk schitterde. Het sterke Olympique Marseille dient in de volgende ronde verslagen te worden om de finale te bereiken waarin AS Roma of Leicester city wacht. Niet eenvoudig, maar in 2002 waren er weinig Feyenoordfans die op een Europacup gerekend hadden. Van Bronckhorst was er overigens niet meer bij, hij speelde inmiddels bij Arsenal, de latere club van Robin van Persie. Uiteraard nam Robin wel deel aan de finale van 2002, net als waterdrager Kees van Wonderen en kilometervreter Paul Bosvelt. Aaah, ’the good old times’, weet U wel!
In het topvoetbal maken details vaak het verschil tussen winst of verlies. Wel, dat geldt in overtreffende trap voor het Europese avontuur van Feyenoord dit seizoen. In de tweede voorronde ging het bijna mis tegen het Kosovaarse Drita. In de allerlaatste minuut stelde Guus Til de winst veilig, maar Feyenoord had in de tweede helft alle geluk van de wereld. Het had een haar gescheeld of de equipe van Slot had in een vroeg stadium jammerlijk afscheid moeten nemen van Europees voetbal. De verdediging van de Rotterdammers zag er in die periode veelvuldig uit als een Zwitserse ’geitenkaas’ (bron: Johan Cruijff). De nachtmerrie werd gelukkig niet bewaarheid, want stel je voor: eruit gekegeld worden door een Kosovaars dwergcluppie…..
Tegen Slavia Praag was er vooral in de eerste helft sprake van een ’geitenkaasverdediging’, de al genoemde Kökçü ging op kinderlijke wijze in de fout. Maar in de tweede helft herpakten de Rotterdammers zich, wederom bewees Slot dat hij voor de juiste opstelling had gekozen. Cyriel Dessers stelde hem niet teleur en dat gold uiteindelijk ook voor Luis Sinisterra.De Columbiaan kwam er amper aan te pas, maar liet zijn uitzondelijke klasse op het juiste moment zien.
Tot slot wil ik technisch directeur Frank Arnesen feliciteren, ik gun de ’Mick Jagger’ van het internationale voetbal dit succes van harte. Overigens Frank, waarom heb je in je voetbalcarrière nooit bij Feyenoord gespeeld? Johan Cruijff is destijds toch ook van Amsterdam naar Rotterdam verhuisd?
Hand in hand kameraden
Hand in hand voor Feijenoord 1
Geen woorden, maar daden
Leve Feyenoord 1
Terms & Conditions
Subscribe
Report
My comments