Nederlandse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem? Forget it, Geert Wilders!

Nederlandse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem? Forget it, Geert Wilders!

Nog niet zo lang geleden was Geert Wilders een uitgesproken Kremlinvrindje. In 2018 bracht hij een vriendschapsbezoek aan Rusland, ontmoette Doema-leden en Poetinfan (tevens oud-wereldkampioen schaken) Anatoli Karpov. Overal scandeerde hij dat het afgelopen moet zijn met de ’hysterische Russiefobie in Nederland’ (noot: in 2014 werd vlucht MH 17 door een Russische Bukraket uit het zwerk geschoten, maar dat deerde de PVV-leider niet). En nog onlangs beweerde één van Wilders’ lakeien in de Tweede Kamer dat ’de Nederlandse regering de Russische federatie voortdurend provoceert’.

Hiernaast is Wilders een groot fan van de Israëlische regering en al helemaal van premier Benjamin Netanyahu. Deze liet meteen na de afschuwelijke en walgelijke Hamasaanval - 7 oktober 2023 - weten dat zijn land ’in oorlog is’. Wilders was het hiermee eens, hij meldde in een Twitterbericht het volgende: 'Inderdaad en wij supporten jullie. Geef ze de hel.' Waarna hij minister Sigrid Kaag kapittelde: ’zij was degene die onder andere met Nederlands belastinggeld de Palestijnse terreur heeft gefinancierd’. En in 2008 was de PVV-leider al de volgende mening toegedaan: ’Israël kan met recht aanspraak maken op de Gazastrook en Westelijke Jordaanoever’. Niks tweestatenoplossing, nee volgens Wilders is er voldoende ruimte voor alle Palestijnen in Jordanië. Waarom? omdat volgens Wilders Jordanië de enige echte Palestijnse staat is’.

Ik kan nog wel even doorgaan met de abjecte uitspraken van Wilders hoor! Overigens gaan zijn uitingen ook op het terrein van het internationaal recht volledig mank. Israël kan Jeruzalem dan wel als ongedeelde hoofdstad claimen, maar de Verenigde Naties én de meeste landen ondersteunen de feitelijke annexatie door de Israeliers (in 1980) niet. Oost-Jeruzalem staat volgens het internationaal recht te boek als ’bezet gebied’. Dat belette Geert W. in 2013 niet zich te laten ontvallen dat ’Jeruzalem de enige ware hoofdstad van Israël is en blijft’. In 1980 riep resolutie 478 van de VN-Veiligheidsraad alle landen die een diplomatieke vertegenwoordiging hadden in Jeruzalem op om deze te sluiten en naar een andere stek in Israël te verhuizen. Even daarvoor had het Israëlische parlement (de Knesset) een basiswet goedgekeurd die bepaalde dat ’Jeruzalem als de eeuwige en ondeelbare hoofdstad van Israël moet worden beschouwd’.

Op dat moment waren er overigens maar 13 ambassades gevestigd in Jeruzalem, waaronder die van Nederland (als enige Europese land overigens….). Alle ambassades werden verplaatst maar inmiddels zijn er weer ambassades geopend in Jeruzalem, Guatemala, Honduras, Kosovo en last but not least hebben de Verenigde Staten besloten een diplomatieke post te openen. Een vurige wens van lunatic Trump die in vervulling is gegaan. Merkwaardig genoeg heeft ’brother in arms’ hopman Viktor Orbán de Hongaarse ambassade nog niet verplaatst. Terwijl de Hongaarse premier flink op Israël’s hand schijnt te zijn. ’Schijnt’ ja. Orbán is als een windvaan, mocht ondersteuning van Netanyahu hem politiek niet meer uitkomen, dan wijzigt hij zijn strategie overnight.

In het hoofdlijnenakkoord is de ambassadekwestie als volgt omschreven: er moet worden onderzocht wanneer verplaatsing van de ambassade naar Jeruzalem op een daartoe geschikt moment kan plaatsvinden’. Nee, niet of én wanneer, alleen wanneer. Dat betekent dat alle 4 coalitiepartijen voor verplaatsing zijn, alleen het tijdstip is nog onzeker. Vooral Pieter Omtzigt zou zich de ogen uit zijn hoofd moeten schamen, hij gaat hier volledig tegen internationale status van (Oost)-Jeruzalem in. Van de politicus die de rechtsstaat zo hoog in het vaandel heeft zou je toch een iets andere opstelling verwachten.

Intussen wreef zich men in Israël in de handen getuige de officiële reactie van de Israëlische ambassade in Den Haag: ’het uitspreken van steun voor het bestaansrecht en de veiligheid van Israël door de vier partijen in het akkoord wordt op prijs gesteld’ . Tja, deze reactie is nog te begrijpen, maar die van Ronny Naftaniel, oud-directeur van Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) niet. Hij meent dat de intentie om de Nederlandse ambassade weer naar Jeruzalem te verplaatsten getuigt van ’het rechtzetten van een historische vergissing’. Sterker nog, Naftaniel acht het ’historisch rechtvaardig’ dat de beoogde coalitie deze intentie in het hoofdlijnenakkoord heeft opgenomen.

Historisch rechtvaardig? Met deze woorden veegt Naftaniel dubbel en dwars zijn achterste af met internationale (rechts)regels, specifiek die van resolutie 478 van de Verenigde Naties, En de consensus hierover binnen de Europese Unie (waar Nederland nog steeds deel van uitmaakt geachte heer Naftaniel!). Volgens oud-topdiplomaat Nikolaos van Dam ’lappen de Verenigde Staten en Israël al langer het internationale recht aan hun laars’. Hij stelt vast dat Nederland zich met deze opstelling ook bij deze tendens heeft aangesloten.

Onder EU-beleidsmakers en diplomaten stond Nederland als beïnvloeder van het EU-beleid er tot voor kort goed op. Na Duitsland en Frankrijk werd het kikkerlandje meestal als derde genoemd. Met dit beoogde kabinet zullen we pijlsnel zakken naar een lagere positie, deze geluiden zijn in Brussel en Straatsburg nu al te horen, het is te triest voor woorden. Want hoe je het wendt of keert, in Nederland zal er hoogstwaarschijnlijk een regering tot stand gebracht worden met een extreemrechtse partij in pole position. Ja, Martin Bosma, een extreemrechtse partij. Van jou zou deze uitdrukking in het parlement niet meer gebezigd mogen worden, omdat deze zou appeleren aan het Duitse nationaal-socialisme. Wie bepaalt dat Martin, jij als Tweede Kamervoorzitter? Als voormalig speechschrijver van Geert Wilders en al sinds 2006 de PVV vertegenwoordigt in het parlement?

Ik zou teggen, solliciteer zo snel nogelijk als voorzitter van de Knesset in Jeruzalem. Netanyahu vindt je vast een ideale kandidaat! En vraag Pieter Omtzigt maar mee als je vervanger!

Geschreven door : András Csengő

1000 Characters left