Woord van de dag 20 januari 2022. ’RANZIGHEID’ (van Ali B tot Linda de Mol)

Die Tim Hofman van het online-programma BOOS heeft een groot gedeelte van de artiestenstal van John de Mol tot zijn vijand gemaakt. Niet alleen de roddelpers ’smult’ van de shockerende verkrachtings- en aanrandingsverhalen, ook de zogenaamde serieuze pers pakt groot uit, Tja, beste lezer, dan kan ik toch niet achterblijven? Bovendien levert een column over wangedrag van BN’ers altijd veel clicks op. Veel meer dan - bijvoorbeeld - op mijn vorige artikel over de politieke situatie in het Verenigd Koninkrijk rondom Boris Johnson. We zijn toch allemaal (een beetje) voyeurs, nietwaar?

Ik zou nu niet graag in de schoenen van John de Mol willen staan, hij krijgt de bagger nu vol over zich heen, maar één voordeeltje heeft hij wel. Het concept van ’The Voice’ had hij al eerder verkocht aan ITV, zodat hij geen waarde hoeft af te boeken. Nadeel is dat hij één van zijn meest succesvolle programma’s van de buis moet halen, dat doet financieel natuurlijk pijn.

Toch geloof ik niet dat de Mol daar op dit moment ook maar één seconde om maalt, hij moet wel ziedend zijn nu hij de bevindingen van BOOS heeft aanschouwd. Toch had hij beter kunnen weten, hij heeft de partner van zus Linda immers al eens de mantel uitgeveegd wegens diens misselijk makende scheefschaatserij. Jeroen Rietbergen ging vervolgens braaf in therapie en Linda volgde hem al even braaf, ook zij vergezelde hem naar de zieleknijper. Stiekem ben ik overigens wel benieuwd welk uurtarief zo’n psychiater berekent. In het geval ’de Mol’ schat ik toch al snel facturen die zijn geschreven met een vork. Of 2 vorken.

De ontboezemingen van de vermeende slachtoffers betreffende het (wan)gedrag van diverse BN’ers als Ali B, Jeroen Rietbergen, Marco Borsato etc doen werkelijk pijn aan de ogen. Verkrachtingen, seksuele intimidatie, zelfs handtastelijkheden bij 14 jarige-meisjes – waarvan Borsato  wordt beschuldigd -, de hele rataplan komt voorbij. Rode lijn van het verhaal: de machtspositie van de gevierde sterren komt eenduidig naar de voorgrond die op misselijk makende wijze werd uitgebuit.

De gehele Nederlandse ’showbizz’ staat op stelten, het regent reacties van de meeste betrokkenen die ooit in één of ander ’Voice-show’ hun opwachting maakten. ’Roddeltante’ Albert Verlinde voelde dat hij een beetje onder het maaiveld bleef steken, dan maar Umberto Tan van stalk-gedrag beschuldigen moet hij gedacht hebben. Wat zegt U? Inderdaad, ranzigheid kent geen grenzen. In de spraakmakende online-uitzending van BOOS kwam John de Mol zelf ook aan het woord, zelden heb ik de mediabaas op deze manier horen reageren. Hij was naar eigen zeggen ’behoorlijk in de war’, maar toonde meteen zijn ’afschuifmechanisme’. Volgens hem zijn er ’genoeg loketten in zijn bedrijf’ waar slachtoffers met hun grieven terecht kunnen. Ja hoor John, als de sociale controle totaal afwezig is op ’jouw’ werkvloer, waar heb je het dan in Godsnaam over?! In zo’n schaamteloze en ranzige omgeving bedenken jonge meiden zich wel twee keer, voordat ze hun verhaal aan één of andere ’vertrouwenspersoon’ gaan ophangen. Die trouwens ook in dienst is van ’jouw bedrijf’ John! Ik had toch een iets andere ’grondhouding’ van de mediatycoon verwacht! (noot: Als die ’loketten’ overigens überhaupt bestaan, tot nu toe heeft niemand ze kunnen vinden…….)

Het is is alsof er een fragmentatiebom is ontploft in de Mol’s commerciële imperium, de grootste ’scherf’ is nota bene de ’zwager’ van John zelf. Linda de Mol’s liefje Jeroen Rietbergen blijkt gewoon een ’lul die zijn lul achterna loopt’. Ach, en dan zou een psychiater uitkomst kunnen bieden? Keep on dreaming John en Linda, da’s natuurlijk een utopie. Intussen profiteert de ’firma’ de Mol gek genoeg wel van deze smeerlapperij. Johnny de Mol’s babbeltjesprogramma trok van de week nog nooit zoveel kijkers. Ik meldde het al eerder: vestzak-broekzakverhaal, het ene gaatje vult het andere zullen we maar zeggen.

Tot slot wil ik U de laatste ranzigheid in deze zompige soap niet onthouden. Op de website Linda.nl konden we de volgende reactie van Neerlands bekendste blonde diva optekenen: ik zal mijn verhaal 100% open en eerlijk vertellen als ik weer een beetje op de been ben’. En: ’dat is moeilijk en pijnlijk, want het is heel privé’. En passant meldde ze tevens dat haar ’verhaal’ alleen via haar eigen platform geventileerd zal worden, omdat ze ’dit medium nog als enige vertrouwt’.

In feite zegt Linda het zelf al, de hele zaak is volgens haar ’heel privé’. Lieve Linda, waarom moet je de Nederlandse burgers dan vermoeien met jouw PRIVÉ-leven? Hou dat dan ook binnenskamers, sla met deegrollers, laat borden aan diggelen vallen en schreeuw je keel schor tegen die engerd van een Rietbergen, Maar in vredesnaam, wat hebben wij daarmee te maken? Zoek het uit en kom dan weer terug met één of andere vernieuwde versie van LoveLetters. KLAAR, zou ik zeggen.

Welnee, natuurlijk moet de gehele natie getuige zijn van jouw mentale wederopbouw. En waarom? Zodat je weer een recordaantal clickers, kijkers en lezers ’OP JE EIGEN PLATFORM’ kunt genereren. Ik hoor de kassa nu al rinkelen!

Nu vraag ik U, geachte lezer oprecht: is dit nu niet de ULTIEME ranzigheid?!

Ik heb overigens, als bekwaam media-expert wel een adviesje voor de begintune van jouw ’ontboezemingsuitzending’, Linda. Welk tunetje? Je t’aime … moi non plus natuurlijk van Serge Gainsbourg en Jane Birkin. De broeierige hitserige sfeer van dit nummer past volgens mij als een ’sleutel in een gat’ voor jouw privé-openbaringen. Bovendien, die Gainsbourg was zelf ook geen brave jongen, in een TV-show deelde hij de aanwezige Whitney Houston mee dat hij haar ’graag zou willen neuken’. Perfect toch Linda? Ranzigheid levert immers klinkende munten op. En om die muntjes, daar gaat het toch om John? Als je strakjes niet meer ’in de war’ bent. John, ben je daar nog?