Tomeloze Tusk

De voorzitter van de Europese Raad Donald Tusk heeft niet veel op met zijn naamgenoot in the White House. Trump deed al in de verte denken aan een stripfiguur - van dichtbij ook trouwens - maar Tusk heeft onze ’pussygrabber’ nu naar de kroon gestoken. Heb je met zulke vrienden – Trump cum suis – nog vijanden nodig vroeg Tusk zich met zijn grimmige Poolse kaaklijn af. Aan de andere kant vindt hij de actuele Amerikaanse opstelling – bijvoorbeeld door het Iran akkoord op te zeggen – een zegen voor Europa en vooral de EU, want het is hoog tijd om een eensgezind gezicht te tonen. Tja, hoe zal de vader van die bepoederde barbiepop Ivanka deze uitspraken beoordelen. Ik stel me voor dat zijn eerste vraag is dat die slemper Juncker toch de ’baas’ is van Europa, Tusk, Tusk, nooit van gehoord.  Kijk uit ’Tiny Trump’, het woord tusk betekent in het Nederlands slagtand, die Trump towers gaan er binnenkort aan. Of toch niet? In een interview meldde Tusk in een ’eerlijke’ bui dat hij eenvoudigweg niet in staat is boos te worden op Angela Merkel. Ik vrees dat hier sprake is van onderdrukking van diepere emoties en ja, de stoom moet toch ergens van de ketel. Trump – die elke leugendetector op hol laat slaan – krijgt het vizier dan maar op zich gericht, het geweer dat Tusk richt op Trump is echter niet meer dan een Poolse proppenschieter. Ik mag hopen dat de EU niet verder gaat met het tranentrekkende idee van een Europees leger, dat zal op zeker een soort dad’s army worden. De beschermende paraplu van de Verenigde Staten zal dan nog noodzakelijker zijn dan die nu al is.Tusk zijn uitspraken komen wellicht sympathiek over maar in de praktijk is het niet meer dan het huilen van een Poolse wolf tegen de maan.

Over Moon gesproken. De Zuid-Koreaanse president heeft serieus verklaard een voorstander te zijn van het toekennen van de Nobelprijs van de vrede aan ’tough guy Trump’ vanwege zijn verdiensten in de ontdooiing van de relatie tussen Noord- en Zuid Korea. De republikeinen in de VS ondersteunen dit idee tevens van harte. Ach ja, waarom niet. Het Noorse Nobelcomité slaat bij voortduring de plank mis in de toekenning, ik zou wel eens om het hoekje willen kijken en luisteren naar de beraadslagingen van dit edele comité. Ik vrees dat ik terstond zou moeten worden afgevoerd naar een gekkenhuis. Een kleine bloemlezing. Obama kreeg de prijs op het moment dat hij nog geen aanwijsbare prestatie had geleverd. Maar ja ja, hij had al zo mooi gesproken over de verbroedering van volkeren dat het Nobelcomité stante pede flash backs kreeg van Marten Luther King. Vorig jaar won de organisatie ICAN – internationale campagne tot afschaffing van kernwapens – vooral vanwege de onvermoeibare inspanningen die geleverd werden om aandacht te vestigen op de rampzalige humanitaire gevolgen bij het inzetten van kernwapens. Dank je de koekoek, dat weet zelfs Trump met zijn fenomenale IQ.  Of Al Gore, met zijn deels commerciële verhaal over klimaatveranderingen, wat dat direct met vredesinspanningen te maken heeft? Wellicht had het Noorse Nobelcomité angst voor woeste Lappen die Oslo binnen zouden vallen, omdat hun rendieren in het – inmiddels – moeras van de toendra dreigden weg te zakken als gevolg van de globale opwarming. Of Kim Dae-Jung toenmalig President van Zuid-Korea vooral vanwege zijn verdiensten op het gebied van vrede en verzoening met Noord-Korea. Inderdaad werd in deze periode- rond het jaar 2000- door de Stalinsten in het noorden serieus begonnen aan het nucleaire ballistische programma. Vrede gespeeld op een Noord-Koreaans Stalinorgel met atoomkoppen zeg maar. De EU mocht zich in 2012 gelukkig prijzen als DE vredesstichter in de wereld, precies in de periode waarin de echte morele afbraak van de EU begon. Één voorbeeldje: niet de Griekse bevolking kreeg hulp van de EU tijdens het toppunt van de schuldencrisis, maar de multinationale banken werden volgestopt, waardoor de ’melt down’ voor elke derde Griek werkelijkheid werd. Ja, zei de toenmalige Eurovoorzitter Jeroen Dijsselbloem later, daar hebben we van geleerd, in het geval Cyprus hebben we ’de burgers’ geholpen. ’Anyway’, of Griekenland nu alsnog failliet gaat of niet, de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs – onder aanvoering van oud EU commissievoorzitter Barroso – zal het een worst zijn. In beide gevallen levert het poen op. In 2010 vielen in Athene 3 doden bij ongeregeldheden als gevolg van de onvrede over de EU en de Euro bij de Griekse bevolking. Die Euro had natuurlijk nooit ingevoerd mogen worden in het land van de ’oude beschaving’. Het wegkijken van de EU en de Europese politici bij de ingediende Griekse financiële rapporten is bijna crimineel te noemen. Elk muntje dat nog in de Griekse kas lag werd met minimaal twee vorken opgeschreven, niemand die geïnteresseerd was, ook de toenmalige minister van financiën Gerrit Zalm niet. Breed lachend met zijn rokertje achter de oren tapte hij de eerste Euroflappen in Nederland. Ach ja, Gerrit vond later die woekeraar en oud-politieman van DSB Dirk Scheringa ook een groot bankier, vandaar dat hij als prestigeobject van de oud mecenas van de voetbalclub AZ maandelijks een vorstelijk salaris kon opstrijken.  Maar goed afgezien hiervan, waar in hemelsnaam heeft de EU de Nobelprijs van de vrede aan verdiend. Inspanningen voor de vrede? Waar dan? Op de Krim misschien? Het enige waarin de EU uitblinkt is vergaderen over conflictsituaties zoals nu het geval is bij de toenemende spanning tussen Iran en de Verenigde Staten omdat ’triomferende Trump’ het nucleair akkoord met Iran heeft opgezegd. Het internationale wedkantoor Ladbroke zet hoog in op de volgende toekenning van de Nobelprijs van de vrede namelijk aan President Moon van Zuid-Korea en zijn Noordelijke buurman ’little Rocketman’ . Hoe luidt het Engelse gezegde ook maar weer: ’truth is stranger than fiction’. De Baskische ETA geeft officieel de gewapende strijd voor onafhankelijkheid op, ik vrees toch dat de ETA niet op de volgende ’shortlist’ van het Nobelcomité zal figureren. Hiernaast zijn er Joden, Palestijnen, Basken, Spanjaarden, Ieren etc te vinden die persoonlijk slachtoffer zijn geworden van diepgewortelde etnische/religieuze conflicten met dito geweld maar die desondanks hun tegenstanders vergeven hebben.  Wat zou het toch een prachtig voorbeeld zijn om bijvoorbeeld een Bask en een Spanjaard in de internationale schijnwerpers te zetten als Nobelprijswinnaars die het mentaal voor elkaar hebben gekregen elkaar te vergeven. Elke burger over de hele wereld zou zich dan kunnen spiegelen aan deze vergevende houding. Op deze manier wordt de Nobelprijs echt gepersonaliseerd, met andere woorden vergeving krijgt een gezicht, of twee gezichten. De managementgoeroe die aan zijn gehoor vraagt wie er verandering wil lukt het om alle vingers in de lucht te krijgen. Maar als de vraag wordt gesteld WIE er ZELF wil veranderen zal er sprake zijn van plotseling optredende Oostindische doofheid. Voor dergelijke overwegingen is het Nobelcomité niet alleen Oostindisch doof, maar stokdoof. Liever in 2017 de prijs vergeven aan die ICAN organisatie waar niemand nog ooit van heeft gehoord en die bovendien geen enkele meetbare prestatie heeft geleverd. Waar het om gaat is om een ECHTE persoonlijke boodschap aan de werelbevolking mee te geven, misschien zal de haat en intolerantie dan iets verminderen. Wat mij betreft gaat de bokaal verder door het leven als Nobelprijs voor de verachting van de vrede. Een wel heel harde conclusie? OK, ik geef nog een laatste voorbeeld. Één van de grootste diplomaten in de moderne geschiedenis Henry Kissinger – laat daar geen misverstand over bestaan – kreeg in 1973 de prijs vanwege een akkoord over ’het staakt-het-vuren –  in Vietnam, U leest het goed, inderdaad niet vanwege een vredesovereenkomst. Dezelfde Kissinger die verantwoordelijk was voor de bombardementen op Cambodjaanse doelen in 1969/70 die meer dan 8000.000 doden tot gevolg hadden. Ik wil nu Kissinger niet moreel beoordelen – wellicht later – maar een Nobelprijs voor de vrede? Neerbuigender naar de –  dodelijke – Cambodjaanse slachtoffers kan je als Nobelcomité niet zijn.

De Turkse President Erdogan mag van het VVD Tweede Kamerlid Bente Becker zijn aanhangers in Nederland niet toespreken in het kader van zijn verkiezingscampagne.  Deze VVD’ster die is geboren in Almere-Haven en opgegroeid in Dronten – maar daar zeg ik niks negatiefs over hoor – verklaart in het televisieprogramma ’Pauw’ dat de hier levende Turken met een Nederlands paspoort gewoon Nederlander zijn. Ja, ja, niets meer dan Nederlander wel te verstaan. Het is onbegrijpelijk zegt Bente verontwaardigd dat deze ’Nederlanders’ zich in eerste instantie Turks voelen en bovendien een onderdrukker als Erdogan steunen. Hierbij krijgt ze support van een andere tafelgast, de ’Nederlander’ Özcan Akyol – geboortige Deventer en zoon van Turkse ouders – die en passant meldt dat de ’Nederlandse’ Erdoganaanhanger waar Bente het over heeft mensen zijn die als opgegeven kunnen worden beschouwd, kortom integratie mislukt. Toen ik deze bakerpraatjes aanhoorde kreeg ik zulke kromme tenen dat de veters uit mijn schoenen sprongen. Eerst maar even mevrouw Bente. Turken met een Nederlands paspoort hoeven zich wat mij betreft helemaal geen Nederlander te voelen, deze VVD’ster is moeder overste van de gedachtenpolitie van de meest wrede soort. Je kunt eenvoudigweg een dergelijk gedachtenpatroon  en overtuiging met betrekking tot nationaliteit niet opleggen. Wat je wel kunt en moet doen is de integratie van in dit geval Turken zoveel mogelijk organiseren en faciliteren. Dit nu is ook onder de leiding van de VVD NOOIT gebeurd in Nederland, alle politici zijn door de jaren heen van de zachte aanpak geweest, het woord ’inburgeringscursus’ was tot voor kort nog bijkans een vloekwoord. Inburgeringsactiviteiten van overheidswege hebben lang niet bestaan, tja verantwoording afleggen en afdwingen van die inburgering is er dan al helemaal niet bij. Inburgering en integratie hebben lang niet hoog op de agenda gestaan – of helemaal niet op de agenda gestaan – en nu zitten we met de gebakken peren. Wat mij betreft wordt er alsnog keihard ingezet op verplichte inburgering – met diploma – voor nieuwkomers en bij het niet halen daarvan betekent dat in ieder geval geen kans op een Nederlands paspoort en wat mij betreft een eindigende verblijfsvergunning. Bij de eerste – maar ook tweede en derde – generatie immigranten  die al jaren in Nederland is moeten innovatieve integratieprojecten worden opgestart, daar waar het noodzakelijk is. Hiervoor heb ik ook geen kant-en-klare oplossing, ik vrees dat hier deels de boot definitief is gemist. Overigens bijvoorbeeld eerste generatie Marokkaanse vrouwen spreken doorgaans beter Nederlands – alhoewel meestens nog zeer beroerd – dan de latere volgers, want die konden zich in het warme bad van de inmiddels ontstane Marokkaanse gemeenschap onderdompelen. Essentiële fouten zijn gemaakt, deels niet meer terug te draaien. Totaal irrelevant is echter de kwestie of een immigrant met Nederlands paspoort zich in eerste instantie Marokkaan, Turk of Syriër voelt. Waar het omgaat is of de beste man of vrouw geïntegreerd is in de Nederlandse samenleving, niets meer en niets minder. Bente heeft in de polder waar ze is opgegroeid niet het onderscheid geleerd tussen integreren en assimileren, ja dat laatste is ook een tamelijk moeilijk woord, nietwaar.Er zijn talloze Friezen die zich in eerste instantie Fries voelen en in tweede instantie ook, so what? De nationale knuffelturk Özcan Akyol – schrijver en columnist – meent echter dat alle ’Nederlandse’ aanhangers van Erdogan als opgegeven kunnen worden beschouwd. Ik sluit echter geenszins uit dat een aantal van die Erdogan aanhangers uitermate goed zijn geïntegreerd in de Nederlandse samenleving. In de gedachtengang van Akyol kan een Wildersaanhanger dan misschien ook als opgegeven beschouwd worden. Misschien is het wel zo dat onder de Nederlandse aanhangers van Wilders zich meer mensen bevinden die niet in de Nederlandse samenleving zijn geïntegreerd dan onder de ’Nederlandse’ Erdoganaanhangers, wie zal het zeggen. Conclusie van VVD’Ster Bente: als je een Nederlands paspoort hebt dien je je Nederlander te voelen. Conclusie Akyol: Als je als ’Nederlander’ aanhanger toont van Erdogan dien je voor de Nederlandse samenleving als opgegeven beschouwd te worden. Nederland anno 2018 tijdens de meest bekeken late nightshow. Ik kijk en luister nog liever naar Trump.

Tot slot nog als traditionele uitsmijter Hongarije. Op de EU-top in Sofia heb ik verdacht weinig kritiek gehoord op hopman Orbán, uiteraard had de bloem der Europese natie  wel wat anders aan haar hoofd, bijvoorbeeld Iran, Trump, little rocketman etc. Orbán heeft zijn gevechtslinie’s inmiddels geformeerd en voelt zich sterker dan ooit. Het EU-vluchtelingenbeleid buigt zich in de richting van de Orbán-doctrine, geen centje pijn voor omnivoor Orbán.  Bij de oppositie is het nog steeds hommeles, het begint er nu echt naar uit te zien dat de bruinhemdenpartij Jobbik uit elkaar gaat vallen. Hetzelfde geldt voor de socialisten van de MSzP en de liberalen van de LMP. Past allemaal in het straatje van regeringsparij Fidesz die vrij baan lijkt te hebben voor de komende 10 jaar. Juist hier zie ik de risico’s voor Orbán cum suis, want zelfingenomenheid en hoogmoed komen onherroepelijk voor de val. Ik vond het optreden van Orbán in zijn eerste persconferentie met tal van buitenlandse journalisten al een soort Omen. Met de triomfantelijke en ongenaakbare houding van een pauw stond hij de internationale pers te woord, of beter niet te woord. Indien Orbán en de aan hem geklonken maten de toch tevens bestaande onvrede van een deel van de bevoling niet naar waarde schatten voorspel ik een ’countermovement’ die wel eens een sneeuwbaleffect zou kunnen krijgen. Zover is het nog niet, maar de ’deep state’ van Fidesz heeft zeker geen eindeloze houdbaarheidsdatum. In Hongarije is er eigenlijk een grote behoefte aan een goed georganiseerde groep jongeren die met een helder en aansprekend programma voor reuring kunnen zorgen. Helaas zijn Hongaarse jongeren vaak maar al te benauwd om hun nek uit te steken of er is er gewoonweg sprake van desinteresse. Nog veel erger is het vingertje wijzen en in de slachtofferrol kruipen. Mentale politieke ommekeer komt niet uit de contreien van de Hongaarse NGO’s die maar al te vaak bevolkt worden door gefrustreerden en buiten de boot gevallen Fidesz sympathisanten. Niet allemaal hoor, natuurlijk niet, maar degenen die ik heb gesproken blinken meestal uit in tirades tegen de ’rotFidesz’, maar een positieve constructieve boodschap hoor ik zelden. Wel wordt de Orbán-regering beschuldigd van antisemitisme. Uiteraard speelt Orbán deze kaart mooi verborgen ten aanzien van de Joodse miljardair George Soros, op deze manier tegemoet komend aan sluimerende onderbuikgevoelens bij de Hongaarse bevolking. Aan de andere kant is Netanyahu, president van Israël een warme vriend die overigens net zo’n hekel heeft aan Soros. Hongarije huisvest per hoofd van de bevolking de meeste Joden in Europa, kent geen openlijk antisemitisme en bezit de grootste synagoge van Europa. Fidesz politici zijn niet op anti-semitische uitspraken te betrappen, in Engeland is dat met bijvoorbeeld het prominent labourlid en oud-burgemeester van London Ken Livingstone wel anders. In Budapest hoeven Joodse restaurants niet beveiligd te worden tegen rameningooiende Jodenhaters en worden er al helemaal geen Joden vermoord door radicale moslims zoals in Frankrijk regelmatig het geval is. Die bespeling van de ant-semitische viool door Orbán zoals NRC vorige week meldde dient dan ook beslist genuanceerd te worden.Tegelijkertijd draait de economie als ’een dolle’ , we kunnen inmiddels weer direct naar de Verenigde Staten vliegen, Chicago, New York, Philadephia, make Your pick. Het centrum van Budapest begint net als Amsterdam eftelingachtige trekken te vertonen, je struikelt er over de toeristen. Persoonlijk word ik er wat weemoedig van, ’mijn’ oude sfeerrijke veel geheimen verhullende stad van oude grandeur is passé défini. Voor deze sfeer dien je meer oostwaarts te gaan en alhoewel Sarajevo, Belgrado en Boekarest prachtige steden zijn is het oude Budapestgevoel nergens te vinden, so be it. Een schrijversvriend van me had al jaren geleden een mooie metafoor voor Budapest: de stad is een lelijk hard vloekende hoer en een elegante sierlijke vrouwelijke verschijning tegelijk. De innerlijke tegenstrijdigheid van Budapest heeft me altijd zeer gecharmeerd, tegenwoordig begint er wat teveel ’red light’ te stralen.

Een goede eerste dag van het Christendom gewenst!