Tim van Rijthoven: ‘Ik ga elke wedstrijd in met de gedachte dat ik de beste speler ben’

Onlangs sprak de Nederlandse tennisrevelatie Tim van Rijthoven deze zin uit. Gevolgd door: ’ook al is dat misschien niet altijd het geval.’ dat moet ik er voor de volledigheid wel bij vermelden natuurlijk. Het is lang geleden dat ik op het puntje van mijn stoel heb gezeten voor een tennispartij maar op zondagavond 3 juli 2022 was het weer eens zover.

’Come on Tim’ scandeerden zelfs Engelse tennisfans vanaf de tribunes, het gaf de meesten een ’nostalgisch gevoel’. Hun landgenoot (Tiny) Tim Henman haalde van 1998 tot 2002 vier keer de halve finales op het ’Heilige gras van Londen’, maar wist nooit door te dringen tot de finale. Dat zal van Rijthoven tijdens deze editie ook niet meer lukken, in de achtste finales ging hij - overigens heroïsch - onderuit tegen tennislegende Novak Djokovic. Toch won Tim de tweede set met prachtig en gedurfd tennis. Zijn opslag is verwoestend, maar de andere facetten van het tennis beheerst hij ook uitstekend. De nummer één van de wereld Daniil Medvedev ondervond dit aan den lijve, in de finale van het grastoernooi van Rosmalen dolf hij het onderspit tegen van Rijthoven (Medvedev mocht overigens vanwege de Russische sancties niet naar Londen afreizen). Tja, die Medvedev is naast het feit dat hij een Russisch paspoort heeft, ook al niet gezegend met een ’vredelievende’ achternaam. Ene Dmitri Medvedev is een hoge politieke pief - tevens voormalig Russisch president - en één van de rechterhanden van die psychopaat van een Poetin.

Van Rijthoven had gaarne wederom tegen de Rus gespeeld, tot de achtste finales rekende hij af met tennissers die alle veel hoger op de ATP-ranglijst staan. Federico Delbonis (ATP-84), Reilly Opelka (ATP-18) en Basilasjvili (ATP-26) staan ’iets’ hoger op de deze lijst dan van Rijthoven (nummer 104). Voor het grastoernooi in Rosmalen vond Tim zichzelf nog niet eens terug bij de eerste 200 tennissers. De vraag werpt zich automatisch op waarom deze 25-jarige Roosendaler niet eerder aansprekende resultaten heeft geboekt. De Zweedse tennisprof Mats Wilander won bijvoorbeeld op 17-jarige leeftijd het toernooi van Roland Garros. En Wilander is geen uitzondering hoor, Boris Becker was ook al op jonge leeftijd zeer succesvol. Djokovic zelf ook trouwens, hij was nog geen 21 lentes jong toen hij het Australian open op zijn naam schreef. Mmmmh, laten we het er op houden dat Tim een ’tennislaatbloeier’ is. Ik ben benieuwd naar zijn prestaties - strakjes - op het US open.

En Djokovic? Tja, het blijft een fantastische tennisser, tot de coronapandemie had ik grote waardering voor hem. In zijn Wimbledon-partijen tegen Roger Federer was hij altijd de gebeten hond bij het publiek, maar dat vond ik onterecht. Maar sinds ’Djoko’ viruswappie is geworden kan hij wat mij betreft voortaan ook de boom in. Tijdens de zomer van 2020 - middenin de Coronapandemie - organiseerde hij een tennistoernooitje in Servië met wat professionele tennisvrienden. In Belgrado zaten duizenden toeschouwers hutjemutje bij elkaar, na afloop stortten ’Djoko’ en zijn maatjes zich in het nachtleven van de Servische hoofdstad. Gevolg? Besmettingen onder spelers en begeleiders.(noot: er waren toen nog geen vaccins voorhanden). Tijdens het Australian open van begin dit jaar meldde Djokovic zich in Melbourne voor deelname aan de eerste ronde. Terecht werd hij - als ongevaccineerde - geweerd van het toernooi, hij had Austalisch grondgebied niet eens mogen betreden. Djokovic - en met hem heel Servië - was in rep en roer. Zijn vader was zo  boos dat hij zoonlief vergeleek met de gekruisigde Jezus van Nazareth…..

Tja, daarmee heeft Djokovic het definitief verbruid, maar in Londen is daar momenteel weinig van te merken. De meeste tennisfans hopen alweer op de zoveelste confrontatie - in de finale - tussen ’Djoko’ en zijn rivaal Rafael Nadal. Mocht het zover komen dan hoop ik vurig op een zege van de Spanjaard. De vraag is vervolgens of de Serviër later dit jaar mee mag doen aan het US Open in New York. Ik hoop van harte dat de leiding van het Amerikaanse tennistoernooi geen uitzondering maakt. Wat mij betreft reist ’Djoko’ gewoon terug naar Belgrado, alwaar hij een spetterend tennisfeest mag houden. Met zijn vader als umpire, getooid met Jezus-baard, rondlopend in een lang gewaad met slippers.

En ’onze’ Tim? Die speelt aan het eind van de zomer de finale van het US Open tegen Rafael Nadal. Dit jaar zal hij waarschijnlijk nog niet winnen, maar volgend jaar wel. Tegen wie? Djokovic natuurlijk, als hij mee mag doen….

PS Leuke vriendin overigens heeft die Tim, het is weer eens wat anders dan de blauwogige Daphne Deckers, de vrouw van ’onze’ enige Wimbledon-kampioen Richard Krajicek. (Die vrouwelijke professionele tennissers in zijn jeugdige balorigheid wel eens voor ’varkens’ heeft uitgemaakt. Wel Richard, ik had - in plaats van veel tennisters - jouw vrouw in de negentiger jaren ook liever op de tennisbaan gezien. Hoe? als ’Ring Girl’ natuurlijk. Wat zegt U, zo’n dame wordt alleen in de bokssport ingezet? Geachte Wimledon-directie, ik denk dat het tijd wordt een volgende traditie te introduceren! Misschien gaan de boeren dan ook wel naar tennis kijken. Blokkeren ze tenminste de snelwegen niet meer…..)