IMG 8351 Facetune 15 11 2019 14 20 57

 
András Csengő is mijn naam, geboren (Utrecht, 17 februari 1963) en getogen in Nederland met Hongaarse ’roots’. Mijn ouders ontvluchtten begin november 1956 hun vaderland dat onder de voet werd gelopen door de oprukkende Sovjet-tanks. De Hongaarse opstand werd bruut in de kiem gesmoord, mijn ouders konden niet meer terugkeren……

Tot eind jaren negentig was ik in Nederland woonachtig, ik ben afgestudeerd in ondernemingsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Commerciële werkervaring heb ik opgedaan bij diverse internationaal opererende bedrijven, waaronder Heineken.

Na de milleniumwisseling heb ik gewoond en gewerkt in Midden- en Oosteuropese landen, waaronder Hongarije. Momenteel leef ik in het land van mijn ’roots’ met mijn gezin. Inmiddels ben ik reeds een tijdje zelfstandig ondernemer en onafhankelijk publicist.

András News Network

Wekelijks vindt U meerdere columns op deze website over tal van onderwerpen. Meestal becommentarieer actuele nieuwsfeiten op het gebied van (internationale) politiek, maatschappelijk relevante gebeurtenissen, sport en wat al niet meer. Op hypocriete uitspraken van politici en andere ’influencers’ mag ik graag reageren.

Mijn stijl is kritisch/satirisch, maar ik probeer altijd te relativeren. Dat lukt me overigens niet altijd……
 

’Praat geen poep’ tijdens de ’maandagochtendkoffie’ op kantoor

’Praat geen poep’ tijdens de ’maandagochtendkoffie’ op kantoor

NRC- eindredactrice Japke-d.Bouma schrijft meestal amusante columns in deze krant, tijdens het lezen van haar laatste moest ik meermaals bulderen van het lachen. Het artikel begon meteen al raak met de volgende zin: ’vroeger kwam je op maandagochtend op je werk, stak je een sigaret op, schonk je een borrel in, vroeg je aan je collega’s of ze nog geneuckt hadden en had je een geanimeerd gesprek.’ Hierbij zou ik nog willen toevoegen dat er tevens ouderwetse filterkoffie van Douwe Egberts werd genuttigd en wel in grote hoeveelheden. Op zo’n beetje elke vergadertafel en bureau stond een gevulde thermoskan en elke collega had een eigen gepersonaliseerde grote mok tot zijn/haar beschikking. Hoe je je eigen mok herkende? Ofwel je naam stond er op of hij was versierd met een Fries vlaggetje. Of een groot rood hart…..Soms bevatte de mok ook een tekst, bijvoorbeeld deze: ’voor de koffie niet zeuren’. Deze woorden waren ook regelmatig te vinden op deurposten van de diverse afdelingen. Geheid dat bij de ’administratie’ zo’n tekstbordje pontificaal voor je neus  verscheen als je om halfnegen ’s morgens naar binnen wilde treden. Meestal zaten de ’admeurs’ al aan hun derde mok koffie, maar dat betekende nog niet dat jij al mocht beginnen met ’zeuren’.

Bouma geeft een haarscherp beeld van de ’woke-samenleving’ waarin we momenteel leven. Haar boodschap is: hoed U voor gevaarlijke onderwerpen, want voor U het weet heeft U iemand beledigd en onstaan er ruzies op de werkvloer. Zelfs onderwerpen als ’het weer’ of de ’zomervakantie’ kunnen maar beter niet te berde worden gebracht. Er is altijd wel een ’klimaatdrammer-collega’ in de buurt die verongelijkt reageert als je doodgemoedereerd meldt dat het gisteren toch wel een lekker temperatuurtje was voor de tijd van het jaar. En Uw geslaagde zomervakantie kunt U maar beter niet memoreren, helemaal niet als U met auto - of godbetere - met het vliegtuig naar een mooie zonbestemming bent afgereisd.

Welke onderwerpen kunnen dan nog wel aan de koffietafel besproken worden? Bouma komt met een aantal suggesties waarvan ik nu al moet geeuwen. Zo zijn volgens haar ’sokken (van vegan wol), kruiswoordraadsels, breipatronen (alleen met vegan wol) en kantoorartikelen’ redelijk ongevaarlijk. Maar de meest in het oogspringende is? Tatatata, ’ontlasting’! Iedereen kent het genoegen van een ’grote boodschap’ en volgens Bouma is deze elke dag anders. Ai, hier maakt de columniste helaas een cruciale fout, want gezonde veganisten hebben natuurlijk elke dag dezelde ontlasting. De verderfelijke fast food en varkenslapjesconsumenten hebben veel vaker last van diarree, een onregelmatige stoelgang en niet te vergeten winderigheid. Volgens de veganisten dan…..

Degene die dus weleens eens (hoorbaar) lucht laat ontsnappen uit de bips is dus medeverantwoordelijk voor het stikstofprobleem in Nederland. En als Uw flatulentie na het verlaten van Uw lichaam ook nog een een onwelriekende odeur veroorzaakt zijn de poppen helemaal aan het dansen. Binnen de kortste keren bent u personana non grata op kantoor, ik vrees dat U kans loopt met een mattenklopper (aangeschaft in de fair trade-winkel) het pand uitgeslagen te worden. Hoezo is ontlasting dus een veilg onderwerp mevrouw Bouma?

Bouma sluit haar betoog af met de opmerking dat ’ontlasting’ (mede) een prima gespreksitem is vanwege het feit dat collega’s ’toch al poep praten’. Bovendien meent ze dat ’stilte ook zo beledigend is’. Hè, maar het gezegde luidt toch dat ’spreken zilver is en zwijgen goud’? The Tremeloes zongen er in 1967 al over, ’silence is golden’ werd een dijk van een hit.

https://www.youtube.com/watch?v=dE-nP1KsaBo&ab_channel=ClassicHitsStudio

En praten? Dat is inderdaad meestal ’poep’, zanger ’Dingetje’ was in 1994 deze mening al toegedaan.  De leukste zinsnede uit dit nummer: ’als de poep de ventilator raakt’. Wel, in de meeste kantoren is de ventilator inmiddels definitief aan het oog onttrokken…..

https://www.youtube.com/watch?v=CbDIVRhU9XA&ab_channel=M%26Mlyrics

Tot slot, bijgaand het artikel van Bouma dat mij inspireerde om bovenstaand stukje te schrijven

https://www.nrc.nl/nieuws/2023/04/03/vakanties-koffie-voetbal-en-41-andere-onderwerpen-waarover-je-beter-niet-kan-beginnen-op-je-werk-a4161153

Geschreven door : András Csengő

1000 Characters left