Oostenrijkse Conservatieven gaan regeren met Groenen. Wat zeg je daar nu van Jesse Klaver?

Oostenrijkers staan nu niet persé bekend als de meest vooruitstrevende Europeanen. Decennia werd het centrum van de macht verdeeld tussen de socialisten van de SPÖ en de conservatieven van de ÖVP. Tot ene Jörg Haider op het toneel verscheen die de partij FPÖ een flinke ’boost’ gaf. Begin 2000 kreeg de partij zelfs regeringsverantwoordelijkheid, de leider van de coalitie – ÖVP politicus Wolfgang Schüssel – werd in deze tijd behandeld als een melaatse door de EU en bijna alle EU landen. Enigszins begrijpelijk, want de FPÖ heeft zelfs nu nog zwarte ideologische rouwranden.

Tegenwoordig wordt de FPÖ echter als ’regierungsfähig’ beschouwd, vorig jaar was de partij nog lid van de coalitieregering met de ÖVP van Bundeskanzler Sebastian Kurz, das Österreichische Wunderkind. FPÖ kopstuk Hans-Christian Strache werd als corrupte patjepeeër ontmaskerd in de zogenaamde Ibiza-gate affaire. Regierung exit, gevolg: nieuwe verkiezingen. De FPÖ kreeg forse klappen waarop Kurz – als grote overwinnaar – het maar eens over links probeerde. En met succes, voor mij was het toch een verrassing dat conservatieven met groenen een regering kunnen vormen. Wordt het bergachtige Oostenrijk hiermee gidsland voor de rest van de EU landen?

Misschien wel, maar wel tegen wil en dank. In zijn hart was Kurz liever met de socialistische SPÖ in zee gegaan – of desnoods nog een keer met de FPÖ – maar beide genoemde partijen liggen thans een beetje op ’apegapen’. Medio 2017 begon de ’successtory’ van deze  Kurz, hij voerde een briljante verkiezingscampagne. In Oostenrijk ontwaarde ik verkiezingsplakkaten met het jonge hoofd van Sebastian – wel grote oren overigens – met de volgende slogan: DIESMAL KURZ! Geniaal in zijn eenvoud. Het deed me een beetje denken aan een PvdA-slogan uit een ver verleden: KIES KOK! Ook die was succesvol, maar sindsdien is er voor de PvdA in Nederland niet zo veel meer te lachen. Dat geldt overigens voor veel socialistische partijen in Europa, links en rechts worden ze allerwegen door de Groenen ingehaald. Maar vooral ’groenlinks’.

In Duitsland mislukte bij de vorige formatiebesprekingen de totstandbrenging van de zogenaamde Jamaica-coalitie (FDP, Grünen en CDU/CSU). In Nederland trok GroenLinks leider Jesse Klaver de stekker uit een ophanden zijnde CDA/VVD/GroenLinks/D66 coalitie. De ’Groentjes’ hebben het dus wel geprobeerd maar het zat er nog net niet in. Ik vermoed dat de Oostenrijkse Grünen de situatie – vooral in Nederland – goed geanalyseerd hebben. Klaver ging niet mee in de plannen op het gebied van (im)migratiebeleid en zette zich daarmee buitenspel. Ik zie hierin een ’blessing in disguise’ voor Groenlinks, want bij de volgende parlementsverkiezingen zal de partij geheid weer verder groeien en dan ligt eerste regeringsdeelname voor het oprapen.

Is dit voor de Hollandse polder een ’wenkend perspectief’? Ik twijfel. In ieder geval is GroenLinks regeringsdeelname alleen maar opportuun indien de VVD eraan meedoet. Dat houdt de zaak in balans zou ik zeggen. Misschien is de toekomst voor – politiek – Europa wel gelegen in regeringen met een liberaal beleid gecombineerd met een krachtig milieubeleid. Geen klimaatbeleid? Nee, ik heb een hartgrondige hekel aan deze terminologie die onnodig ruimte geeft aan oeverloze discussies en kosmisch gebazel. Het levert geen fluit op, voor- en tegenstanders van een streng klimaatbeleid gaan tegenwoordig bijkans op de vuist. Maar een schoner milieu voor iedereen, daar kan toch niemand tegen zijn. Overigens, de omschrijvingen CO2/stikstof strategie/beleid zijn nog veel meer geladen met de grootste vullis die je kunt voorstellen. Wetenschapers/politici van beide kanten komen aanzetten met onderzoeksresultaten en statistieken die de ware situatie moeten voorstellen. Niet in de laatste plaats op het gebied van de financiële consequenties. Aardig voor die wetenschappers  en voor de politici nog veel meer, maar ’Henk en Ingrid’ zijn het spoor allang bijster.

Klein voorbeeldje? In Nederland bestaan er ’betrouwbare’ onderzoeken die ’bewijzen’ dat een beperking van de maximum snelheid op snelwegen tot 100 km/h minder stikstofuitstoot oplevert. In Duitsland stemde de ’Bundestag’ niet voor een beperking van de maximum snelheden met als voornaamste argument dat zo’n besluit de stikstofuitstoot juist zou verhogen. Ach, statistieken en onderzoeken, wat zei Winston Churchill er ook al weer over?

Toch vind ik het idee van ’klimaatdrammers’ in een Nederlandse regering in tweede instantie nog niet zo’n slecht idee. Maar dan moeten Jesse Klaver en consorten wel water bij de wijn doen op het gebied van hun economische idealen maar vooral op het (im)migratiedossier. GroenLinksers geven mij nog steeds de indruk dat ze te vaak naar het lied ’Jimmy’ van Boudewijn de Groot luisteren: ’als ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien halfdood. Maar liever dat nog dan het bord voor zijn kop van de zakenman, want daar wordt ie alleen maar slechter van. Vervolgens: duuruubduubduuruubduuruubduuruubduuruubduubduurruudduub.. etc enz.

Socialisten, Groenen, sociaal-democraten, of hoe die vaak hypocriete hemelbestormers ook mogen heten beschouwen het ’grootkapitaal’ eigenlijk nog steeds als vijand. Meer belastingen, minder hoge salarissen en bonussen, boete-aanslagen bij het niet voldoen aan hun klimaatnormen etc etc. DAT MOET HET BELEID ZIJN. Het negatieve beeld over ondernemingen/multinationals is niet uit het wereldbeeld van ’den linkschen groenen mensch’ weg te slaan. Inderdaad beste Jesse, op maandagmorgen vergaderen de diverse Hollandse ondernemingsdirecties in eerste instantie echt niet over hun – door henzelf – bejubelde organic, CO2 en milieubeleid. Nee, allereerst passeren de omzetten en de marges van vorige week de revue. Daar is ook niks mis mee, die directeurtjes zijn ‘primo’ aangenomen om geld voor de ’toko’ te verdienen. En voor zichzelf natuurlijk…….

Actief milieubeleid van grote ondernemingen werkt naar mijn mening het best als die ’toko’s daar – extra – winsten mee kunnen behalen. Het zijn geen filantropische instellingen, ’for crying out loud’!. De nadruk zou in het regeringsbeleid veel meer moeten komen te liggen op ’milieubeloningsbeleid’. Dan draait die grote olietanker misschien wel een beetje bij. Hiernaast  ben ik het eens met de visie dat door de opkomst van ’giga-multinationals’ deze ook zelf een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben gekregen. Het wijzen op die verantwoordelijkheid is momenteel volstrekt onvoldoende, de instituten van de Europese Unie geven hierbij het slechtst denkbare voorbeeld.

Dagelijks lopen er 15.000 lobbyisten van Shell, Monsanto/Bayer, Unilever etc de deur plat bij Europese politici en Europese Commissarisen. De Europese Unie is nog niet eens in staat om voor te schrijven – en te handhaven! – dat de inhoud van een potje Nutella in Duitsland dezelfde is als in Polen. Wat zegt U,dat is inmiddels aangepakt? Laat me niet lachen, het enige wat ik zie is ’window dressing’. Farmaciegiganten mogen in de EU gewoon doorgaan met het aanbieden van ’geneesmiddelen’ met een astronomische marge, individuele ziekenhuizen en apothekers die zelf medicijnen zouden willen vervaardigen hebben helaas de lobbykracht van een eendagsvlieg. Veel Europese politici, bijvoorbeeld de grenzeloos hypocriete ’liberaal’ Guy Verhofstadt heeft de meeste bijbaantjes en liet/laat zijn club in het Europees Parlement – ALDE – ondersteunen door gifboer Monsanto. ALDE heet inmiddels ’Renew Europe’. Die naam zegt ’alles’ beweert fractieleider Verhofstadt: Alles? Meewarig buig ik het hoofd: met mensen als Verhofstadt in de politiek is ’alles’ verloren. Daaronder begrepen Europa………

Hier komen de Groenen om de hoek kijken. Op diverse Europese dossiers kunnen zij op termijn misschien wat betekenen voor de Europese burgers. Ook in een eventueel nieuw te vormen coalitie in Nederland. Want of de club van Rutte de rit volledig uitzit? Wat jullie eerste ‘game-changer ‘ besluit volgens mij zou moeten zijn, beste groenLinksers? ? De plaat ’Jimmy’ van Boudewijn de Groot gedurende het GEHELE jaar niet meer opzetten. Jullie mogen er alleen naar luisteren tijdens de NPO radio 2 top 2000 na de kerst van 2020. Afgesproken?

Voor Jesse klaver heb ik nog wel een tip voor zijn ’spotify-lijst:

’Mag ik dan bij jou (Mark)’? van één van je favoriete cabaretières: Claudia de Breij.