IMG 8351 Facetune 15 11 2019 14 20 57

 
András Csengő is mijn naam, geboren (Utrecht, 17 februari 1963) en getogen in Nederland met Hongaarse ’roots’. Mijn ouders ontvluchtten begin november 1956 hun vaderland dat onder de voet werd gelopen door de oprukkende Sovjet-tanks. De Hongaarse opstand werd bruut in de kiem gesmoord, mijn ouders konden niet meer terugkeren……

Tot eind jaren negentig was ik in Nederland woonachtig, ik ben afgestudeerd in ondernemingsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Commerciële werkervaring heb ik opgedaan bij diverse internationaal opererende bedrijven, waaronder Heineken.

Na de milleniumwisseling heb ik gewoond en gewerkt in Midden- en Oosteuropese landen, waaronder Hongarije. Momenteel leef ik in het land van mijn ’roots’ met mijn gezin. Inmiddels ben ik reeds een tijdje zelfstandig ondernemer en onafhankelijk publicist.

András News Network

Wekelijks vindt U meerdere columns op deze website over tal van onderwerpen. Meestal becommentarieer actuele nieuwsfeiten op het gebied van (internationale) politiek, maatschappelijk relevante gebeurtenissen, sport en wat al niet meer. Op hypocriete uitspraken van politici en andere ’influencers’ mag ik graag reageren.

Mijn stijl is kritisch/satirisch, maar ik probeer altijd te relativeren. Dat lukt me overigens niet altijd……
 

Marioepol, Oekraïne: organisator Eurovisie Songfestival 2023?

Marioepol, Oekraïne: organisator Eurovisie Songfestival 2023?

De Oekraïense president Zelensky gaf het na afloop van het liedjesfestival meteen aan, het liefst wil hij het Eurovisie songfestival van 2023 organiseren in de door de Russen in puin geschoten havenstad Marioepol. En zo zien we maar weer dat muziek en sport niet los kunnen worden gezien van politiek, oorlog en vrede. De uitspraak van Zelensky is uiteraard een aansporing aan zijn eigen militairen om Marioepol te heroveren op de soldaten van de Poetin-bende. En een schot voor de boeg aan die moordenaars in het Kremlin, Zelensky wil immers uiteindelijk geheel Oekraïne bevrijden. De noordelijker gelegen stad Charkov - vlakbij de Russische grens gelegen - is inmiddels buiten bereik van artillerievuur, het ziet er niet naar uit dat de Russen de stad überhaupt zullen veroveren.

De songfestivalliefhebbers hebben hun stem duidelijk laten horen, na het oordeel van de landelijke vakjury’s was het de beurt aan de burgers van Europa. Nadat het puntenaantal bekend werd gemaakt door zangeres Laura Pausini en haar secondanten steeg een groot gejuich in Turijn op. En niet alleen in Turijn, maar op veel plekken op het Europese continent. Spanje, Zweden en het Verenigd Koninkrijk konden Kalush orchestra niet meer inhalen en daarmee zette ’Europa’ een dikke middelvinger op richting dat kleine Russische botox-mannetje. Maar, maar, we mogen de muzikale prestatie van de Oekraïense band niet onder het vloerkleed schuiven. Het nummer ’Stefania’ was absoluut acceptabel om als overwinnaar uit de bus te komen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat in ’normale’ omstandigheden de Britse zanger Sam Ryder de overwinnig verdiend had. Maar na diverse Britse mislukkingen in het recente verleden mogen de eilandbewoners weer gloeien van trots.

De spaanse groep Chanel zette een spetterende show neer, zelfs de muziek was goed te pruimen (afgezien van de jonge vrouwelijke vormen die deels onbedekt de ether in werden gestuurd….). De Zweedse Cornelia Jakobs werd vierde, daar begreep ik overigens maar weinig van. Wat mij betreft had op die positie de Australische zanger Sheldon Riley beslag moeten leggen. Zijn vocale kwaliteiten deden nauwelijks onder voor die van Sam Ryder. Leuk vond ik het voor Servië dat met de band Konstrakta een muzikaal politiek pamflet ten gehore bracht, de Servische gezondheidszorg werd flink op de hak genomen. Servisch president Aleksandar Vučić zal overigens vast niet gekeken hebben, hij is immers veel te druk om de contacten met Poetin en Poetin-vriendje Viktor Orbán warm te houden.

Ja en dan onze eigen S10 natuurlijk. Stien den Hollander uit het Noord-Hollandse Hoorn - hoe ’Hollands’ wil je het hebben? - presteerde uitstekend in de finale. Ze was (S)10 x zo goed dan in de halve finale, vooral het einde van haar nummer ’de diepte’ maakte (diepe) indruk. Zelf vond ze het jammer dat ze niet één plaatsje hoger was geëindigd, dat vonden de commentatoren Jan(tje) Smit en Cornald Maas natuurlijk ook. De Volendamse zanger was zowaar ietsjes beter van de tongriem gesneden, bij eerdere songfestivaledities bleek hij alleen goed te kunnen uitblinken in algemeenheden,….

Sterker nog, zal ik eens een complimentje aan je uitdelen Jan(tje)? Jullie - Chantal Janzen, Nikkie de Jager en Edsilia Rombley - waren (S)10 keer betere gastheer/gastvrouwen van het songfestival in Rotterdam dan dat trio van gisteravond. Laurini Pausini is dan wel een groot zangeres, maar een show presenteren is toch ’different cook’. Over die twee secondanten van haar wil ik het niet eens hebben, wat een armzalige vertoning, zeg! Volgens mij kwam niet één ingestudeerd grapje over bij het publiek, maar dat kan aan mijn armzalige gevoel van humor liggen natuurlijk.

Logisch dat Pausini tijdens de show onwel werd, ze moest een half uurtje verstek laten gaan. Toch kwam ze tegen het einde weer terug op het podium, ik vermoed dat de leadzanger van de Italiaanse rockband Måneskin haar een snuifje heeft gegeven. Dat had ze ook wel nodig met die ’hannesen’ van secondanten. Zanger Mika – die zichtelf nog uitgebreid mocht pluggen tijdens de avond - vergiste zich zelfs regelmatig in aankondigingen van landen. Ik weet eigenlijk wel welke inzending van de avond Laura prefereerde: ’in corpore sano’ van de Servische formatie Konstrakta. Helemaal perfect was het voor Pausini geweest als de titel nog iets langer was geweest, namelijk

Mens sana in corpore sano. (een gezonde geest in een gezond lichaam). Wel Laura, dat wens ik je na gisteravond van ganser harte toe. Laat je gedachten betreffende die collega presentator-hansworsten maar snel los, want anders zullen meerdere snuifjes nodig zijn om de noodzakelijke vergetelheid te bereiken.

Marioepol, twelve points, douze points!

Geschreven door : András Csengő

1000 Characters left