Maarschalk(je) Modrić

Luka Modrić werd in 2018 twee keer verkozen tot de beste voetballer van de wereld. Het blad France Football houdt sinds mensenheugenis -1956 - deze verkiezing en de wereldvoetbalbond FIFA hobbelt daar sinds 2015 achteraan. De laatste 10 jaar wonnen afwisselend Christiano Ronaldo en Lionel Messi de hoofdprijs. Ach ja, die bobo’s van FIFA -praeses Gianni Infantino kunnen niet genoeg van oesterfeestjes krijgen. Maar goed, voor Luka maakt het niet uit, de ’Cruijff van de Balkan’ was in 2018 de beste van allemaal! O ja, niet te vergeten, hij kreeg ook nog de ’gouden bal’ uitgereikt als beste speler van de WK-finale eerder dit jaar.

Modrić is een zoon van de Balkanoorlog, geboren in 1985 en als kleine jongen getuige van de gewelddadigheden van 1991 tot in 1995. Zijn grootvader, waar hij naar is vernoemd werd in het bijzijn van de kleine Luka vermoord door de Servische bezetters. Gedurende de oorlog verbleef het gezin Modrić in een vluchtelingenhotel in de kustplaats Zadar. Als het maar enigszins ’veilig’ was op straat rende Luka met de bal onder de arm naar het dichtstbij zijnde pleintje. Na de oorlog komt hij meteen in de jeugdopleiding van Dinamo Zagreb terecht. Hij werd verhuurd aan de club Zrinsjki Mostar waar zijn ster al snel begon te rijzen. Op 18 jarige leeftijd is hij reeds de beste speler van de Bosnische liga, voorwaar geen kleine prestatie. In Mostar kreeg Modrić een harde leerschool, vooral de - voetballende - Serviërs in Bosnië verwelkomden hem nu niet bepaald als ’makker’. Na deze eerste officiële voetbalschreden keerde hij terug naar Zagreb waar hij met de plaatselijke Dinamo 3 maal het kampioenschap veroverde en tweemaal de beker. Het was ’time to move on’ voor de kleine middenvelder, Kroatië was te klein geworden.

Tottenham Hotspur was geknipt voor Modrić, in 2008 mocht hij zich vol trots hijsen in het shirt van de club aan de ’White Hart Lane’. Deze Londense club heeft zelfs in de Engelse ’kick and rush’ -periode aandacht gegeven aan verzorgd voetbalspel. Denk maar eens aan de fijnbesnaarde technicus, de Argentijn Osvaldo Ardiles die zo’n 10 jaar voor de club uitkwam. De nette club Tottenham beschermde hem tegen de boze buitenwereld toen Engeland in 1982 in de Falklandoorlog met Argentinië verstrikt raakte. Overigens is er niet veel verschil in lichaamslengte tussen Modrić en Ardiles, de een meet 172 centimeter, de andere 169. Inderdaad, Ardiles is nog kleiner. Welke voetballiefhebber herinnert zich niet het duo Glenn Hoddle/Osvaldo Ardiles, twee kapiteins op het Tottenham-middenveld. Modrić kon zich in Engeland voorbereiden op het grotere werk, voetballen bij één van de Europese topclubs. Één ervan meldde zich in het jaar 2012….

Bij Real Madrid werd de kleine Kroaat een ’big star’ met een palmares waar je ’U’ tegen zegt. 3 X clubwereldkampioen, 4 X winnaar Champions League, 3 X winnaar Super Cup, 1 X Spaans kampioen, 1 X bekerwinnaar, 2 X supercupwinnaar. Als kleine speler met nu niet echt een ’Hulk’-gestalte was hij natuurlijk wel eens geblesseerd, in 2014 zelfs zwaar geblesseerd. Toch hebben de vele aanslagen op zijn achillespezen, knieën etc hem er niet van weerhouden in elk seizoen veel wedstrijden op de mat te leggen. Net als Johan Cruijff is Modrić in staat om flinke charges te ontwijken, grote voetbalmeesters weten gewoon welke ’houthakkerbewegingen’ ze van scheermesverdedigers kunnen verwachten. Als balletdansers springen ze doorgaans op het juiste moment op.

Met het Kroatische elftal haalde hij dit jaar het beste resultaat voor zijn land ooit. In de WK-finale waren de Fransen helaas te sterk, maar afgezien van de Fransen was iedereen supporter van het Balkanlandje. Kroatië is anderhalf keer groter dan Nederland en heeft ruim 4 miljoen bewoners. Het zou een Calimero moeten zijn in het internationale voetbal maar dit jaar zijn ze met hun uitstekende voetballers met aan het hoofd ’meester Modrić’ in de finale gekomen. In 1998 stonden de ’Vatreni’ – de ’vurigen’ – ook al in de halve finale van het WK voetbal. De westrijd om de derde plaats kunnen we ons nog wel herinneren natuurlijk. Het Nederlands elftal was teleurgesteld vanwege de verloren halve finale tegen Brazilië en gooide er een beetje met de pet naar tegen de Kroaten. Brons dus voor de trotse Kroaten die de eer van hun ’nieuwe’ land - gebouwd op de ruïnes van de Balkanoorlog - vol vuur verdedigden. Zo toevallig is het ook weer niet dat de Kroaten de finale haalden, die trotse patriotische Balkanezen kunnen wat dit betreft toch net dat greintje extra brengen. Modrić was de maarschalk op het middenveld, zonder hem geen finale op het WK, dat is wel zeker. En zoals het met een ploeg gaat die in de ’flow’ zit, het geluk zit dan ook nooit tegen. Modrić had dat geluk namelijk toen twee door hem genomen strafschoppen in twee strafschoppenloterijen er met ‘mazzel’ ingingen. Maar ja, hoe was het ook maar weer met geluk? Dat moet je afdwingen, ja.

Als laatste het belangrijkste wat mij betreft: de vergelijking Modrić/Cruijff. U kunt het al aan de begeleidende foto - die ik uit de Telegraaf geknipt heb - boven dit artikel herkennen. Ongelooflijk, de overeenkomsten tussen de twee. Ik heb het geluk gehad Johan Cruijff in zijn actieve periode aanschouwd te kunnen hebben, onmiskenbaar de beste voetballer die de wereld ooit heeft voortgebracht. Overigens mag U daar anders over denken, hoor! De (schijn)bewegingen, het fysiek, de manier van aanwijzingen geven, je zou bijna zeggen: Cruijff en Modrić moeten familieleden van elkaar zijn. Kijk nog maar eens naar de beelden van de eerste minuut van de traumatisch verloren WK-finale van 1974. Cruijff eist de bal op en vertrekt brutaal richting het strafschopgebied van de Duitsers: de snelheid, de souplesse EN die ene éven ingehouden beweging waardoor ’de Verlosser' zijn tegenstander op achterstand zet. Modrić heeft precies deze weergaloze beweging in zijn repertoire. Ik weet, het is ’maar’ voetbal, ik kan er echter nog steeds lyrisch van worden. Helaas sterft dit type voetballers langzaam uit, zonder spiermassa en snelheid is het in het tegenwoordig zogenaamde atletenvoetbal niet meer te behappen. Verfijnde technische voetballers met tactisch vernuft - zoals bijvoorbeeld ook de Italiaan Andrea Pirlo was - zie je zelden meer op de velden. Of word ik nu ook al een sentimentele oude zak?

De uitdrukking Maarschalk Modrić allitereert mooi maar vind ik eigenlijk een beetje grotesk voor de kleine Kroaat. Daarom heb ik er maar ’Maarschalkje’ van gemaakt zonder ook maar iets af te willen doen aan de prestaties van Luka. De echte Maarschalk was namelijk Tito. Misschien niet toevallig ook een Kroaat van geboorte……….

De oorlog in mijn land heeft me sterker gemaakt, het was een zware tijd voor mij en mijn familie. Ik wil deze last niet mijn hele leven op mijn schouders voelen, maar vergeten zal en wil ik deze periode niet. (Luka Modrić 1985 – )