Kentert er in de wereld iets met betrekking tot het Palestijns-Israëlische conflict?

De verontwaardiging over de misdaden die de Israëlische regering pleegt tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook breidt zich als een olievlek uit over de aarde. Helaas betreft het voor de verantwoordelijke politici in Israël nog steeds slechts een vlekje dat weliswaar op de revers van de (politieke) colberts is terecht gekomen, maar met een beetje zeep snel afgespoeld kan worden. Bovendien, zolang de almachtige bondgenoot - de Verenigde Staten - er bijstaat en naar de Israëlische misdrijven kijkt als twee beren die broodjes smeren, gebeurt er niks positiefs voor de opgejaagde Palestijnen.

Maar goed, toch wil ik ik niet in de cynische val trappen dat er toch niks tegen de ’opruiming’ van de Palestijnen is te doen. De beslissing van de Franse president Macron dat Frankrijk komende september - tijdens een vergadering van de Verenigde Naties - Palestina zal erkennen is niet alleen symbolisch te noemen. OK, de arme Palestijnen in de Gazastrook zullen door deze erkenning echt geen graankorrel meer krijgen (daar letten de Israëli’s wel op … ), maar wellicht levert Macron’s beslissing een kentering op in de ’wereldopinie’ die niet meer terug te draaien zal zijn.

Zelfs de Britse Prime minister Keir Starmer heeft Israël inmiddels de wacht aangezegd, hij formuleerde zijn standpunt als volgt: ’de Israëlische regering moet wezenlijke stappen ondernemen om een einde te maken aan de verschrikkelijke situatie in Gaza'. Zo niet, dan zal het Verenigd Koninkrijk tijdens de aankomende VN-vergadering - net als Frankrijk - de staat Palestina officieel erkennen. Wauw, zou het werkelijk kunnen dat de - nog kleine - sneeuwbal daadwerkelijk begint te rollen?

Het lijkt er op, want Nederland blijft ook niet achter hoor! (verrek, word ik toch weer cynisch, sorry!). Inmiddels heeft Demissionair minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp namens het kabinet de volgende maatregelen aangekondigd: de Israëlische ambassadeur in Nederland wordt op het matje geroepen en twee extremistische Israëlische ministers Bezalel Smötrich (Financiën) en Itamar Ben-Gvir (Nationale Veiligheid) krijgen een inreisverbod voor Nederland opgelegd. Veel stelt dit alles natuurlijk niet voor en dat beaamt Veldkamp zelf ook. Maar zegt hij, de maatregelen hebben wel een ’belangrijke symbolische waarde’ en daarin heeft hij gelijk.

Tot nu toe was Nederland één van de trouwste bondgenoten van Israël , maar met deze maatregelen kunnen we toch echt spreken van een waterscheiding. Zelfs de Israëli’s zijn hier niet blij mee getuige de felle reacties. De Israëlische minister van buitenlandse zaken meende dat ’Nederland de jarenlange vriendschappelijke relatie inruilt voor openlijke vijandigheid’. De Israëlische ambassadeur die door minister Veldkamp werd ontboden, sprak van een ’historische fout’ van Nederlandse zijde. Dickie Schoof -  jawel, nog steeds onze premier - dacht er verstandig aan te doen de Israëlische president Isaac Herzog te bellen om één en ander uit te leggen. Ook dit viel niet in goede aarde, Herzog kwalificeerde de Nederlandse maatregelen als een ’gigantische fout’. Hè hè, nu begin ik toch wat vertrouwen te krijgen. Waarom? Als hoge Israëlische functionarissen als door een wesp gestoken reageren als ons kleine onbeduidende kikkerlandje een paar symbolische beslissinkjes neemt, betekent dit toch iets.

Ja, maar wat is dat ’iets’ dan? Wel, Israël weet heel goed dat Nederland toe nu toe alle internationale kritiek op achtereenvolgende regeringen in Israël bagatelliseerde, sterker nog, in de meeste gevallen stond Nederland pal voor de houding en (oorlogs)handelingen van Israël. Als zo’n trouwe bondgenoot voorzichtig overstag gaat kan er wel eens meer gedonder in de glazen komen. Althans, dat kijkt me de meest waarschijnlijke reden van de felle reacties uit Jeruzalem en Tel Aviv.

Voordat Prime minister Keir Starmer zijn aankondiging deed over eventuele erkenning van Palestina hadden 15 westerse landen al opgeroepen hetzelfde te doen. Frankrijk, Australië, Canada, Nieuw-Zeeland: Andorra, Finland, Ierland, IJsland, Luxemburg, Malta, Noorwegen, Portugal, San Marino, Slovenië en Spanje riepen in een gezamenlijke verklaring de landen in de wereld op om Palestina te erkennen. 9 van deze 15 hebben Palestina inmiddels erkend, maar dat geldt bijvoorbeeld niet voor Malta. Maar ook deze eilandstaat is inmiddels over de streep getrokken, in september zal Malta Palestina - ook - officieel erkennen. Het lobbyen van Macron begint dus zijn vruchten af te werpen, zoveel is duidelijk.

Worden de bakens in Washington misschien ook een beetje verzet? Mmmh, niet echt, maar toch heb ik een heuglijk feit geconstateerd. Donald Trump was desgevraagd niet negatief over het (eventuele) besluit van Keir Starmer: ’ik heb er geen mening over, bovendien  hebben Starmer en ik het er nooit over gehad’. Wederom ’wauw’! Trumpie die ergens geen mening over heeft? Dat moet wel een unieke uitspraak van hem zijn! Met zijn houding geeft Trump in ieder geval aan dat hij 'Bibi' Netanyahu niet één op één steunt ten aanzien van het Palestijns-Israëlische confict. En dat is gegeven de situatie al heel wat

Tot slot. Waarom heeft Nederland zich niet aangesloten bij de oproep van de 15 hierboven genoemde landen? Wel, dat is nog een stap te ver voor Nederland, bovendien is de regering momenteel demissionair, zulke zwaarwichtige besluiten zijn nu politiek - helaas - (nog) onmogelijk. Maar Veldkamp en Schoof doen wat ze kunnen en dat is prijzenswaardig, wetende dat de coalitiegenotenn VVD, BBB en NSC nog steeds zwaar op de hand van Israël zijn. Maar, in het najaar zijn er weer verkiezingen, waarbij de verwachting is dat zowel BBB als NSC gedecimeerd worden. Is er dan hoop dat de Tweede Kamer in het najaar zich wellicht in meerderheid zal uitspreken voor erkenning van de Palestijnse staat?

Mmmh, helaas is deze kans erg klein, alleen al vanwege de verwachting dat het CDA in het najaar een flinke zetelwinst zal boeken. De Christendemocratische politici zijn traditioneel op de hand van Israël, dus een erkenning van Palestina zit er op korte en middellange termijn niet in. Behalve als de Christelijke feestdagen Pasen en Pinksteren in de komende tijd op één dag zullen vallen. Oeps, nu maak ik toch een fout, Pasen en Pinksteren worden ook gevierd in de Joodse religie, deze worden aangeduid als Pesach en Sjavoeot. Maar ik kan U verzekeren , die zullen in de toekomst ook nooit op één dag vallen……