Jehova-ordeleiders zijn misdadigers van de allerergste soort!

Als ik het woord ’Jehova’ lees of hoor schiet me meestal als eerste een herinnering en woordgrapje over deze misselijk makende sekte in gedachten:

Twee Jehova’s Getuigen bellen aan bij een rijtjeswoning, de heer des huizes opent de deur en ontwaart twee mannen in slechtzittend zwart pak, beide hebben hun gestreepte (strop)das veel te kort gestrikt. De oplettende rijtjeswoningbewoner constateert verder dat de ene man een bril op zijn neus heeft met zwaar montuur. Nadat hij zijn eerste zin heeft uitgesproken zakt zijn bril al naar het puntje van zijn reukorgaan. Duidelijk is dat de persoon in kwestie gewend is aan de werking van de zwaartekracht, met een routineuze handbeweging schuift hij zijn bril weer voor zijn ogen. Die ogen - zo merkt de huisbewoner meteen op - staan niet helemaal symmetrisch in de kassen van de Jehova’s getuige, men zou ook kunnen zeggen dat de ’zwarte kraai’ zo ’scheel is als de neten’. Zijn eerste zin luidt als volgt: ’goedemiddag, wij komen U het geloof brengen meneer!’. Aaah, antwoordt de aangesprokene, dat is goed nieuws zeg! Zet U het daar maar neer, wijzend naar een hoek in het halletje. Nadat de Jehova’s getuigen onbegrijpend de heer des Huizes aanstaren doet deze na 10 seconden pogingen de voordeur dan maar te sluiten. (waarschijnlijk in de overtuiging dat het geloofspakketje niet voorhanden is). Er is bij het sluiten van de voordeur één probleempje, het lukt namelijk niet deze volledig in het slot te laten vallen. Al snel komt de bewoner er achter wat het euvel is, de bebrilde Jehova’s getuige heeft zijn voet tussen de deur gezet. In een flits realiseert hij zich waarom deze lieden immer met grote brede zwarte schoenen rondstappen, alles ter bescherming van hun voeten die bij sommige zendingsactiviteiten wel eens verwond zouden kunnen raken. Nu wordt de bewoner echter ongeduldig, hij maant op strenge toon het vertrek van de twee zwarte pakken. Mokkend stemmen deze in, het onbebrilde sektelid meent nog een laatste duit in het zakje te moeten doen: ’op de dag des oordeels zult U verloren zijn’ slaat hij uit met schelle stem. Hoofdschuddend ramt de bewoner de deur in het slot, intussen godslasterlijke verwensingen uitend.

Komt bovenstaande U bekend voor? Mij wel, ik heb deze scene namelijk zelf op deze manier meegemaakt. Het enige verschil is dat de eerste vraag/opmerking van de Jehova’s getuigen een andere betrof. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het onbebrilde sektelid mij vroeg of ’hij een persoonlijke vraag mocht stellen’. O ja, en het andere is dat de ’brildragende’ zijn voet niet tussen de deur heeft gezet, maar het verhaal wordt er wel smeuïger van. Of triester….

Triest is eigenlijk een eufemisme voor wat de Jehova’s getuigen flikken in het nog altijd democratische Nederland. In feite kunnen we spreken over een misdadige terreurbende die de ’gelovigen’ in een ijzeren greep houdt. Degene die de (over)moed toont zich los te maken van dit mentaal zieke zooitje wordt letterlijk geëxcommuniceerd. Met vrienden en familieleden mag geen contact meer worden gelegd, hiernaast is het  ALLE Jehova-leden verboden met de ’uitgetredene’ ook maar één woord te wisselen. Gevolg is dat uittreders in een isolement terecht komen, waardoor ze of mentaal nog verder van huis raken of in het ergste geval zelfmoord plegen (tegenwoordig is de term ’zelfdoding’ meer in zwang.) In sommige gevallen mag de afvallige ’herintreden’ in de Jehova-gemeenschap. Daartoe moet natuurlijk onmetelijke spijt worden betuigd, bovendien mag het weer in genade aangenomen lid onderaan de hierarchische Jehova-ladder beginnen. Ik mag aannnemen dat er in voorkomende gevallen ook seksuele handelingen dienen te worden verricht alvorens het ’zwarte schaapje’ weer opgenomen wordt. Seksueel misbruik is namelijk schering en inslag bij deze ’nette’ gelovigen, uiteraard komt hiervan maar ’mondjesmaat’ iets  naar buiten. (in 2018 waren er trouwens 150 meldingen, toch lijkt me dit het topje van de ijsberg)

De aanleiding van dit artikel is een ’getuigenis’ van Henri Dahlem in een recent NRC-artikel. De ellende die elke uittredende Jehova-getuige meemaakt werd hem ook niet bespaard, maar zijn (levens)verhaal is nog extremer. Hij groeide op in een pleegezin, zijn pleegouders waren uiteraard lid van Jehova-sekte. Zijn biologische moeder mocht hij plotsklaps niet meer zien, omdat haar nieuwe partner niet van Jehova-huize bleek te zijn. Dahlem werd vervolgens van het ene op andere moment door zijn pleegouders uit huis gebonjourd toen hij met zijn Nelson Mandela-button de huiskamer binnenstapte. Hij had deze vergeten af te doen en dat was de spreekwoordelijke druppel… Nadat hij had opgebiecht dat zijn slaapkamer volstond met boeken over het Israëlisch-Palestijnse conflict kon hij ook meteen vertrekken uit de Jehova-gemeenschap. Verweesd en verward klopte hij aan bij een instelling van geestelijke gezondheidszorg. Alwaar hij vervolgens door een hulpverlener seksueel werd misbruikt. Ten einde raad kocht hij een pistool in Antwerpen, maar op het cruciale moment schoot hij zichzelf toch niet door zijn hoofd. Een ongelooflijk verhaal van iemand die er later toch in geslaagd is er geestelijk enigszins bovenop te komen. Ik vrees echter dat Dahlem één van de zeer weinige uitzonderingen is. De meeste Jehova’s getuigen blijven door angst verlamd in de ’gemeenschap’ en als ze toch uittreden zijn er twee genoemde opties. 'Herintreden' of een normaal leven proberen zien op te bouwen

Ahlem is nu een groot strijder geworden tegen het onrecht dat ex-Jehova’s getuigen is/wordt aangedaan. Samen met andere slachtoffers eist hij bijvoorbeeld een wettelijk verbod op sociale uitsluiting.  Juridisch allemaal zeer moeilijk of  onhaalbaar, maar voor Dahlem’s strijd heb ik wel veel respect. De Tweede Kamer heeft zich in het verleden regelmatig zeer afkeurend over het gedrag van Jehova’s getuigen uitgesproken, maar van daadwerkelijke maatregelen is tot nu toe niets gebleken.

Toch is er een kans dat deze bende zijn zogenaamde ANBI-status zou kunnen verliezen. Organisaties die voldoende ’het algemeen nut in de maatschappij beogen’ komen in aanmerking voor allerhande belastingvoordelen. De belastingdienst is de instantie die ANBI-statussen verleent, dat deed het bijvoorbeeld voor Greenpeace, Rode Kruis en kerkelijke instellingen. Volgens de belasting voldeden de Jehova’s getuigen in het verleden aan de criteria en overigens die andere  compleet idiote sekte - scientology - ook. Maar, maar, van deze laatste ’club’ heeft de Hoge Raad in 2016 de ANBI-status afgepakt. ’Het laatste oordeel’ van de Hoge Raad was in het kort: ’Scientology dient te weinig het algemeen nut voor de ANBI-regeling’.

Wel, als ANBI-uitsluiting met Scientology is gelukt is, waarom dan met die verspreiders van dat zieke blaadje ’de Wachttoren’ niet? Alleen al de zin die als volgt begint: … ’en besluit de Hoge Raad der Nederlanden tot het UITSLUITEN van de Jehova-orde van de ANBI-regeling’. Wat zou ik die gaarne in de rechtszaal willen uitspreken! Als noot zou ik het volgende er nog aan toevoegen: de Hoge Raad der Nederlanden spreekt het ’LAATSTE OORDEEL’ uit over deze ’geloofsgemeenschap’: het einde der tijden is voor alle Jehova’s thans aanstaande: alle 30.000 Nederlandse leden worden op de zesde juni (de zesde maand) om precies op het volgende tijdstip - 6.06.06(sec.) - verwacht in het Groningse gehucht Doodstil alwaar met hun mentale dwangverpleging zal worden aangevangen. Spreken is in het kader van de dwangverpleging ten strengste verboden, behalve als de therapie zulks verlangt. Bij het overtreden van dit verbod volgt onverwijld verbanning naar de hel voor onbepaalde tijd. PS De heer Dahmen zal regelmatig langskomen om te onderzoeken of er wellicht nog zieltjes te redden zijn……..

Geestelijke amputatie is erger dan lichamelijke amputatie