Frans Timmermans is een Regelrechte (Kern)Ramp voor Europa!

Had ik me niet voorgenomen Frans Timmermans een beetje ’links’ te laten liggen? Maar ja, de man is toch vice-voorzitter van de Europese Commissie en na zijn onlangs gedane uitspraken over het Europese energiebeleid moest ik de ganzenveer toch maar weer ter hand nemen. Zijn gewraakte passage die me het zweet uit de nek deed gutsen: ’ kernenergie is duur en niet duurzaam’.

PvdA’er Timmermans is een salonsocialist van het allerzuiverste water en deze types houden – naar oud socialistisch gebruik – dus van salonsocialistische tradities. Ik vermoed dat op het kernenergiedossier Angela Merkel hét grote voorbeeld is voor onze Europees commissaris. Zij was het die na de tsunami in Japan en de daaruitvolgende ramp in de kerncentrale van Fukushima – 2011 – besloot om kernenergie in Duitsland in de ban te doen. Merkel – die ik nog nooit op een coherente visie heb kunnen betrappen – bekijkt naar verluidt iedere maandagmorgen  eerst de opiniepeilingen onder het genot van een vers kopje groene thee. In maart 2011 vond de ramp in Fukushima plaats, al in mei van dat jaar maakte de Merkelregering bekend dat het in 2022 ’compleet exit’ is voor de Duitse kerncentrales. Het was evident dat Merkel een doodsangst was overvallen, de opmars van de Groenen in Duitsland moest gestopt worden. Opportunistische politiek die een gouden medaille verdient. Of eigenlijk de ’loden Loekie de leeuw’.

Tja, dacht Frans, die medaille wil ik ook wel eens winnen. Timmermans heeft tevens wel eens nachtmerries van de opmars van de groene partijen in Europa. Van het internationaal socialistisch bolwerk in de Europese Unie is tegenwoordig niet veel meer over dan een hoopje ideologische veren die Wim Kok jaren geleden al bij het grofvuil heeft gedumpt. Maar Frans vecht terug! Weg met die levensgevaarlijke, niet-duurzame en peperdure kernenergie!

Er is echter een klein probleempje: het groene energiestatement van de bebaarde Frans is een grove leugen, een typisch geval van ’deep fake news’. Dat kernenergie duur zou zijn staaft Timmermans op geen enkele wijze, de meeste wetenschappers ondersteunen deze zienswijze op geen enkele manier. Behalve als ze natuurlijk door de Europese politieke lobby worden ingezet om ’energie fakenews’ te verspreiden. Met andere woorden, als ze er een pakje bankbiljetten voor ontvangen. Tja, als je de subsidiekraan opendraait en zogenaamde schone energie voorrang gaat verlenen op het elektriciteitsnet, dan heb je natuurlijk gelijk.

Dat kernenergie niet duurzaam zou zijn is al helemaal een gotspe. Het is precies andersom, Een legertje van wetenschappers – niet in de laatste plaats afkomstig van de TU delft of van het NRG te Petten – stelt vast dat de levensduur van een kerncentrale maar liefst 60 jaar bedraagt, terwijl de uitstoot van die vermaledijde CO2 heel gemakkelijk te berekenen valt. Die is iets minder of in ieder geval gelijk aan 0,0!!!

Het op het niveau van de EU in de ban doen van kernenergie  is een gevaarlijke vorm van ’spindoctoring’. Met valse gegevens en pseudo-wetenschappelijke argumenten probeert de anti-kernenergie lobby onder leiding van energiegoeroe Timmermans het Europese energiebeleid te manipuleren. Met de wind in de rug van Mama Merkel lijkt deze strategie nog te lukken ook. Onze (klein)kinderen zullen het ons nog eens zeer kwalijk nemen.

Hieronder kunt U een artikel lezen dat onlangs in de NRC verscheen. Het betreft een betoog van André Wakker – toepasselijke naam ook! – die de volgende achtergrond heeft: hij is energiedeskundige en werkte bij het ECN, diens nucleaire dochter NRG, en bij Shell. Overigens kan ik U op aanvraag tientallen rapporten overleggen over de noodzaak van kernenergie om ’onze planeet’ minder afhankelijk te laten zijn van fossiele brandstoffen. Intussen lacht Poetin in zijn vuistje, zijn gas zal voor de westerse energieverslindende consument nog jarenlang onmisbaar zijn. En in Estland worden oerbossen gekapt die verstookt worden in de Europese – zogenaamde – zwaar gesubsidieerde biomassacentrales  Terug naar Wakker. Zijn conclusie is dat de strategie van de EU – lees Timmermans – een ’Alleingang’ betreft, niet alleen in Europa maar ook in vergelijking met de rest van de wereld. André Wakker is een beschaafd persoon, maar ik heb een andere omschrijving voor de luchtfietserij van Timmermans: een levensgevaarlijke dollemansrit.

Europees commissaris Timmermans is helemaal niet geïnteresseerd in het milieu en de negatieve effecten van klimaatverandering. Frans hanteert één kernbegrip: FRANS TIMMERMANS FIRST!.

Artikel NRC: 22 januari 2020

Kernenergie afschrijven is kortzichtig, Brussel

Green Deal Europa zet in op energie uit wind en zon. In werkelijk duurzame scenario’s voor de lange termijn is er juist een goede businesscase voor kernenergie, schrijft André Wakker.

De Europese Unie is van plan om dit decennium in het kader van de Green Deal duizend miljard euro aan publiek-private investeringen naar groene ondernemingen te sluizen. Maar kernenergie is daarvan uitgesloten.

André Wakker is energiedeskundige en werkte bij het ECN, diens nucleaire dochter NRG, en bij Shell.

In een interview met NRC, eerder deze maand, rechtvaardigde Europees klimaatcommissaris Frans Timmermans dit onomwonden: kernenergie is duur en niet duurzaam. „Laten we het ontdoen van de morele component en er heel zakelijk naar kijken. Gelet op de prijsdaling van duurzame energiebronnen als wind en zon, vind ik de businesscase voor kernenergie gewoon niet sterk.”

Een eigenaardig standpunt in de wetenschap dat Frankrijk, dat voor 70 procent op kernenergie draait, de goedkoopste stroom binnen de EU heeft en Duitsland, dat kerncentrales sluit om ze te vervangen door zon en wind, de duurste stroom. Het Planbureau voor de Leefomgeving becijferde onlangs nog dat kernenergie per ton vermeden CO₂-emissies goedkoper is dan zon en wind. Maar goed, dit zijn nog theoretische kostenvergelijkingen. Echt zorgwekkend zijn de diskwalificatie van kernenergie, en de onbezonnen transformatie van een goed werkende energie-infrastructuur.

Zonnepanelen en windturbines worden inderdaad goedkoper, maar naarmate hun aandeel in de energiemix groeit, maken ze het energiesysteem duurder. Dit komt door de nieuwe, decentrale netten die moeten worden aangelegd om de stroom uit al die ‘puntbronnetjes’ te land, ter zee, en op daken bij elkaar te sprokkelen. Ook de gunstige plekken voor zon en wind zijn schaars. Naarmate windparken ook op windluwe plekken, of verder uit de kust moeten worden gebouwd, en zonnepanelen meer in de schaduw komen te liggen, stijgen de productiekosten. Het zijn de groeiende systeemkosten die zon en wind duur maken; burgers en bedrijven krijgen de rekening daarvan gepresenteerd.

Fluctuerende zon en wind

Het is inderdaad juist dat er geen businesscase is voor nieuwe kerncentrales. Dat ligt echter niet aan kernenergie, maar aan de EU. Fluctuerende zon en wind voegen twee derde van de tijd effectief nauwelijks toe aan de elektriciteitsproductie, ongeacht het geïnstalleerde vermogen. Er is altijd honderd procent back-up van conventionele centrales (fossiel of nucleair) nodig. Door de verplichte voorrang én prijsgaranties voor zon en wind is er structurele overcapaciteit op het elektriciteitsnet aan het ontstaan. Omdat lidstaten garant moeten staan voor 24/7 beschikbare capaciteit, is er voor conventionele centrales geen droge boterham meer te verdienen. Oude, afgeschreven centrales kunnen de race nog net volhouden; nieuwe centrales zijn zonder subsidies kansloos.

Minister Eric Wiebes (Economische Zaken en Klimaat, VVD), en oud-minister Wouter Bos, de kersverse aanvoerder van Invest-NL (het investeringsfonds van de overheid dat de energietransitie moet aanjagen), kunnen dus risicoloos roepen dat ze elke aanvraag voor een nieuwe kerncentrale in behandeling zullen nemen: die aanvragen komen er niet.

China bouwt wél in hoog tempo kerncentrales. In 2025 zal het de Verenigde Staten (98 operationele reactoren) als grootste kernenergieland ter wereld naar verwachting passeren. China biedt wél de beleidszekerheid voor kernenergie die de EU niet langer biedt: het heeft een groothandelsprijs voor kernenergie vastgeprikt voor de ultralange termijn.

Het Verenigd Koninkrijk, dat ook kerncentrales bijbouwt, heeft eenzelfde beleid. De Britse Rekenkamer heeft kritiek op de prijsgarantie. Maar de hoogte van de prijs doet er niet eens zoveel toe; het gaat om de lange termijn zekerheid: moderne kerncentrales leveren tachtig jaar lang schone stroom, met een piepklein beetje afval dat duizend keer veiliger wordt opgeborgen dan al het overige, veel omvangrijkere en gevaarlijke industriële afval. Overal ter wereld blijft kernenergie een pijler onder het schone energiebeleid. Het IPCC ziet een rol voor kernenergie in klimaatbeheersingsscenario’s.

De EU daarentegen gaat onverschrokken door met de exclusieve expansie van zon, wind, en niet-duurzame biomassa uit levend bos. Wanneer het niet waait, of de zon niet schijnt, wil de EU uiteindelijk uitkomst bieden door een surplus aan groene stroom op te slaan in batterijen, of in waterstof.

Centrale regie

De EU gelooft in de markt, maar de markt bouwt geen kerncentrales. De markt wil snel geld verdienen, met zo weinig mogelijk kapitaalslasten. Het is Frankrijk gelukt om in relatief korte tijd onder centrale regie binnen twee decennia vijftig kerncentrales te bouwen. Siemens deed hetzelfde in Duitsland, gesteund door krachtige industriepolitiek. De kerncentrale in Borssele, ook een Siemens-centrale en operationeel sinds 1973, is daar nog een mooie bijvangst van.

Ooit was Euratom een steunpilaar voor kernenergie. Maar na Berlijn wil ook Brussel van kernenergie af, zoveel is wel duidelijk.

Met de voortgezette sluiting van kerncentrales in Duitsland en Zweden was ook 2019 een rampjaar voor schone energie in de EU. Wat er aan zon en wind bijkwam, ging er aan kernenergie net zo hard weer af. Met pakweg tien moderne kerncentrales, aan te sluiten op het bestaande net, zou onze nationale energietransitie gefikst zijn. Ook de restwarmte kan worden benut. Een paar centrales zouden waterstof kunnen produceren voor schone warmte, en schoon transport; ons mooie aardgasnet is daar uitstekend voor geschikt.

De EU daarentegen wil legioenen groene dwergen samen laten werken in een radicaal nieuw, bijkans ideologisch gedreven doe-het-zelf-energiesysteem, dat door het massale grondstofgebruik minder duurzaam is dan het lijkt. Onze honderdvijftig nucleaire ‘reuzen’, samen goed voor 14 procent van alle energie in de EU, mogen met pensioen; hoe eerder, hoe liever. Lidstaten die hun groene doel niet halen worden bestraft.

Dat de EU zijn geconsolideerde doel – 20 procent van alle energie duurzaam – zelf maar ternauwernood haalt, piepend en krakend en vooral door de inzet van biomassa, telt even niet mee. Welbeschouwd is de EU Green Deal geen voorbeeld voor de wereld, integendeel. Het is een rare Alleingang.