De Beste Wensen! BÚÉK! Maar waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?

De tijd is gekomen dat we elkaar al het goede wensen voor het jaar 2020 (2021). In Nederland/Vlaanderen gaat dat meestal op twee manieren: Gelukkig Nieuwjaar! Of de beste wensen voor het nieuwe jaar! De ’stichtelijken’ onder ons maken daar ook wel ’gezegend nieuwjaar!’ van. Vooral op de ’biblebelt’ of in Spakenburg, of Barneveld, of Katwijk of  – op – Urk. In deze laatste vissersplaats nemen de jongeren er meteen maar een snuifje ’coke’ bij. (EN GAAN OP DE VUIST MET DE POLITIE)

In Hongarije is sinds jaren de afkorting ’BÚÉK’ ingeburgerd. Lekker gemakkelijk bij het sturen van een e-mail, SMS of messengerbericht op Facebook. ’Boldog Új Évet Kívánok’. Letterlijk: ik wens een gelukkig nieuwjaar. Ja, maar wie wens je dan een gelukkig nieuwjaar? De geadresseerde kan dat er zelf bijbedenken. De verzender van de goede wensen ontwijkt hiermee de kwestie of hij/zij de geadresseerde met U of jou wil aanspreken. Bovendien, je hoeft maar 4 letters in te toetsen. Twee vliegen in één klap dus. Wie zei dat de Hongaren geen efficiënte lieden zijn?

In het nieuwe jaar beginnen we in Nederland bij menig bedrijf of overheidsinstantie met de traditionele ’nieuwjaarsreceptie’ (VIRTUEEL DIT JAAR). Ik heb er zelf heel wat meegemaakt in de polder. Meestal geen pretje moet ik U zeggen, het is een beetje een verplichte (INMIDDELS VIRTUELE) samenkomst gepaard gaand met een opgeblazen gevoel – van de oliebollen! – en een lichte hoofdpijn veroorzaakt door de geconsumeerde alcoholische versnaperingen. Als je pech hebt komt die Jan Doedelchef ook nog aan het woord die – mislukt – enthousiast roept dat ’we er weer tegenaan gaan ’ (DIT JAAR ER ‘DUBBEL’ TEGENAAN VANWEGE DE CORONACRISIS). De eventueel geserveerde champagne mag die naam eigenlijk niet dragen: veel te zoete bubbeltjes-spumante (WAT EEN GELUK, DEZE BLIJFT NU ACHTERWEGE)

In mijn mistige geheugen gravend kan ik me geen nieuwjaarsreceptie in Hongarije herinneren. Nogmaals: wie zei ook maar weer dat Hongaren niet efficiënt zijn? Een ieder wenst de ander op de werkvloer het beste en zet zich weer zuchtend aan het werk. Of begint met een computerspelletje uit het zicht van de chef. (MAAR IN VEEL GEVALLEN IS DIE HONGAAR ZIJN BAAN REEDS KWIJT) De ongeschreven gewoonte schrijft voor dat het geoorloofd is om de gehele maand januari ’den ander’ een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ik heb het na de eerste week van januari maar zelden meegemaakt. Maar ja, dat komt misschien wel door het feit dat ik ’die beste wensen’ zelf ook al in een koffertje heb opgeborgen.

’Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe? Naar het Oosten, naar het Westen of naar de kerk in ’t midden?’ Dit waren de eerste zinnen van een liedje dat de Grote Wim Kan zong tijdens zijn oudejaarsconference van 1973. Misschien had Wim Kan – bij leven – in deze tijd de tekst een beetje aangepast. Bijvoorbeeld door het niet over de ’kerk in ’t midden’ maar over de ’moskee in ’midden’ te reppen. (NU ZOU WIM KAN WAARSCHIJNLIJK DE VOLLE KERKEN IN STAPHORST MEMOREREN, DIE ZATEN IN DE CORONAPERIODE IMMERS VOORIN, ACHTERIN EN IN HET ‘MIDDEN’ VOL) Allitereert ook lekkerder. Maar of het nu ’kerk’ of ’moskee’ was geworden, op de sociale media zouden de meningen wel kenbaar zijn gemaakt. Waarschijnlijk op niet al te genuanceerde wijze (DIT JAAR OP AGRESSIEVE WIJZE…..)

Hoever stond Nederland in 1973 wel niet van de huidige (im)migatie- en integratieproblemen af? Er was nog sprake van een ’zuilenmaatschappij’, de kerken werden nog redelijk bezocht. Er waren in de grote steden wel wat Joegoslavische en Turkse ’gastarbeiders’ waar te nemen, maar dat was het dan. ’Gastarbeider’, interessante uitdrukking, nietwaar? De bedoeling was dat deze mensen weer terug zouden keren naar hun vaderland. Maar ja, die Hollanders/Vlamingen waren toen al te beroerd om hun eigen WC-potten te reinigen. En asperge steken was er ook al niet bij. Kreeg je maar hernia van….(WHAT’S NEW?)

En in Hongarije? Kon men daar op straat gastarbeiders signaleren? Arbeiders natuurlijk wel, dat was eigenlijk iedereen in de visie van de communistische Hongaarse supervisor, Sovjet-Unie genaamd. En iedereen moest natuurlijk ’kameraad’ zijn van elkaar. In het Hongaars: elvtárs. Letterlijk vertaald betekent deze uitdrukking ’beginsel-metgezel’. Maar ja, die beginselen waren zo verrot als oud ijzer en die metgezel was eerder een verklikker van de communistische partij. (VERKLIKKERS ZIJN ALWEER TERUG IN HONGARIJE!).Gastarbeiders waren er wel degelijk in de ’communistische heilstaten’, ze kwamen meestal uit broederlanden van de Komintern – communistische Internationale – bijvoorbeeld Vietnam. In de jaren 70 bezocht ik Hongarije regelmatig maar een vietnamese loempia heb ik nooit ergens kunnen kopen. Tja, culinaire genoegens waren iets voor de snobistische westerse imperialisten, niet voor de staalarbeiders natuurlijk. En ook niet voor de geknechte ’kameraden’ werkzaam op een kolchoz (collectieve boerderij).(‘FIDESZKAMERAAD’ EN HOMOSEKSUELE SEKSPARTYBEZOEKER JÓZSEF SZÁJER ZOU VOLGENS MIJ GRAAG UIT HET ZICHT OP ZO’N KOLCHOZ WILLEN WEGKRUIPEN)

Er is veel veranderd, Hongaren genieten rond oudjaarsdag van een deftige punch op de nog open zijnde kerstmarkt en bestellen er een hamburger met hertenvlees bij (KERSTMARKTEN? BESTAAT DIE UITDRUKKING NOG?) En Nederlanders? Die smullen op nieuwjaarsdag nog steeds van een ’Vegter’s rolletje’.(zie foto boven) Met verse slagroom uiteraard. (LEKKER THUIS VOOR DE BUIS, MISSCHIEN KIJKT ER DITMAAL WEL IEMAND NAAR HET WEENSE NIEUJAARSCONCERT)

Op het einde zou ik het graag efficiënt en kort willen houden:

BÚÉK! (EN EEN COVIDVRIJ 2021)