Tja, koop je uit goed fatsoen zo’n elektrieken wagen, maar kun je vervolgens je accu niet opladen. Het overkomt veel Nederlanders en Belgen die de Franse zon opzoeken tijdens hun zomervakantie. Natuurlijk, de Route du Soleil staat tijdens veel zomerweekenden vol met vierwielers, met of zonder ’sleurhut’. Maar nu is het ook al wachten in de rij voor een elektrisch oplaadpunt, als U nog tijdig zo'n oplaadpunt kunt vinden….
Vooral in Midden-Frankrijk zijn er opvallend weinig mogelijkheden om de accu’s weer op te laden en met nog 30 kilometer op de (elektrische) teller veroorzaakt dit de inmiddels beruchte ’laadpaalstress’. Het woord is wat mij betreft trouwens meteen kandidaat voor woord van het jaar, maar ik verwacht dit jaar nog wel wat sterkere uitdrukkingen. Welke? Wat dacht U van ’energienotastress, gastrauma, of gas burn-out’? Desalniettemin moeten we laadpaalstress ook niet onderschatten: jengelend kroost op de achterbank, je bijrijd(st)er die niet de juiste app vindt om het dichtsbijzijnde laadpunt te lokaliseren en papa- of mamachauffeur die de airco uitschakelt om energie voor de elektromotor te besparen. En dat alles staand in de file onder een verzengende zon.
Eindelijk aangekomen bij een laadstation blijkt deze nog in aanbouw te zijn, de accu is bijna leeg, de meter geeft nog maximaal 30 kilometer aan…. Wat nu? Heel langzaam op naar een wel functionerend laadpunt en daar aangekomen met een bijna lege accu slaakt elk gezinslid een zucht van verlichting. Toch lig er nog één addertje onder het gras en dat is de betaalwijze. Het ABN AMROpasje wordt niet geaccepteerd en er blijkt ook geen gleuf te zijn waarin Eurootjes geschoven kunnen worden. Ja, ja, de goed voorbereide elektrische ’tanker’ neemt minimaal 6 verschillende plastic betaalkaartjes mee naar Douce France. De enige oplossing - in dit geval - is een tankende Fransman vragen of zijn kaartje gebruikt mag worden, waarna de Euroflapjes aan hem kunnen worden overgedragen. Wie sprak ook al weer een mondje Frans, man- of vrouwlief? Of geeft U ’laf’ de opdracht door aan Uw 16-jarige dochter die inmiddels 3 jaar Franse les krijgt op de middelbare school.
Overigens, als u slim bent vindt U zelfs oplaadpalen die volledig worden gesubsidieerd door de Franse overheid. Ik vermoed dat bij deze oplaadstations nóg grotere files staan met in de rij voornamelijk auto’s met Nederlandse nummerplaten. Hybride-, benzine- en dieselrijders lachen zich intussen een kriek, zij kampen niet met de ’laadpaalproblematiek’. Deze 'uitlaatpiraten' kunnen ongehinderd doorrijden op de Route du Soleil waar de Total-en Chevrontankstations elkaar opvolgen. Allemaal waar, maar ook deze vakantiegangers komen in de file te staan en OK, benzine en diesel zijn iets goedkoper in Frankrijk, maar nog altijd boven de 2 Euro per liter. 50 liter tanken is ook bij de Fransen onder de 100 Euro niet meer mogelijk.
Het is opmerkelijk (en pijnlijk) te moeten constateren dat vakantiegewoontes niet snel kunnen worden afgeleerd. De Covidpandemie was nog niet voorbij of burgers begonnen weer massaal te vliegen of stoften hun sleurhut af voor een gang naar het meer van Annecy. Onder het motto: ze mogen overal aankomen, maar mijn vakantie pakken ze me niet af. Ach, geef de burgers eens ongelijk, als ze thuis blijven lezen en horen ze slechts de (wereld)ellende aan waarmee ze 24/7 worden bekogeld. Nee, dan maar een flink aantal uren lijden in de file of aansluiten in de Schipholrij, het is niet anders. Maar als ’den vakantieganger’ op plaats van bestemming is aangekomen is de ellende niet altijd voorbij. De elektrische rijders die op menig Franse camping staan moeten vaak wel een half uur reizen, voordat ze een laadpaal bereiken. Of deze situatie bijdraagt aan het tegengaan van de opwarming van de aarde vraag ik me af....... Overigens, voor de meeste kerels is het een zegen, even bij moeder de vrouw en de camping weg, dus snel een blik Kronenbourg bier en een hamburger scoren. Ja, en die Tesla 30 kilometer verderop opladen natuurlijk, maar dat is eigenlijk bijzaak……
Tot slot, waarom vinden mensen vakantie houden toch zo belangrijk? De Schotse schrijver Kenneth Grahame (1859 – 1932) wist hierop het WARE antwoord: het mooiste van een vakantie is misschien niet zozeer om zelf uit te rusten, maar om alle andere mensen nog te zien werken….
Terms & Conditions
Subscribe
Report
My comments