The Dark Side of the Moon

20 juli 1969 zette de eerste mens voet op de maanbodem, maar dat is gerekend naar Amerikaanse tijd. Bij ’ons’ was het inmiddels 21 juli toen ’Apollo-Henkie’ Terlingen de maanlanding voor de NOS begeleidde. De vanaf dat moment beroemde presentator- met in zijn kielzog de deskundige baardmans Chriet Titualaer – is helaas reeds lang geleden overleden, maar er is inmiddels wel een planetoïde naar hem vernoemd. Ook Titulaer bivakeert sinds 2017 op de eeuwige kosmische jachtvelden en vertoont daar wellicht zijn kunsten in de gedaante van kabouter Plop. Zich anders uitdossen hoeft niet, hij was zo’n beetje kabouter Plop avant la lettre. Overigens niets dan respect voor de twee genoemde maan/Apollobegeleiders, authentieke mannen die je niet meer zo snel tegenkomt op de vaderlandse beeldbuis. En van de huidige trieste situatie op de vaderlandse TV is het maar een kleine stap – vrij naar Willem Duys – naar ’the dark side of the moon’.

Deze elpee van de Engelse band Pink Floyd is het op één na best verkochte studioalbum aller tijden. De geplande naam luidde overigens aanvankelijk anders: Eclipse: ’A Piece for Assorted Lunatics’. Jammer dat het album in 1973 uitkwam, 21 juli 1969 was naar mijn mening passender geweest. De Pink Floyd klanken hadden dan mooi de eerste stappen op de maan van Neil Armstrong kunnen begeleiden, bij voorkeur met het nummer ’the great gig in the sky’. ’Buzz Aldrin, de tweede astronaut die voet op de maan zette had dan misschien de laatste zin van de tekst meegezongen bij het verlaten van het maanoppervlak: ’I never said I was afraid of dying’. Waarom? Aldrin constateerde dat er nog maar voor 15 seconden brandstof over was om tot de moedercapsule terug te keren. ’Kantje boord’ heet zoiets. Wellicht was de van oorsprong geplande naam voor het Pink Floydalbum toch beter geweest……

Grote verwachtingen werden gekoesterd na die maanverovering, maar sindsdien is de Amerikaanse vlag op nog geen ander hemellichaam geplant. Op de maan ligt de vlag verborgen onder het stof, want tijdens het opstijgen van de maanlander bliezen de uitlaatgassen de fiere ’stars and stripes’ omver. Wijselijk hield Buzz Aldrin bij terugkomst hierover zijn mond, president Nixon kon de hoogste Amerikaanse onderscheiding zo – de Presidential award of Freedom – zonder enige publicitaire tegenwind bij hem opspelden.

Maar binnen afzienbare tijd gaan we weer naar die veelbezongen maan en deze zal dan als opstap dienen voor een bemande ruimtereis naar de rode planeet Mars. Als oom Donald Trump tegen die tijd nog aan de macht is – ik sluit dat helemaal niet uit – zal hij de 10 meter bij 10 meter metende ’stars and stripes’ persoonlijk opbergen in het laadruim van de ruimteraket. Ik vermoed dat hij deze actie zelfs onderneemt mocht de ruimteorganisatie NASA medeneming van de vlag naar de maan wegens ruimtegebrek verbieden.

Ja, en dan? De raket zal bij lancering te zwaar blijken waardoor de van computerwege becijferde ruimtevlucht niet meer kan worden volbracht. De kans is groot dat de capsule neerkomt op de achterkant van de maan, inderdaad: the dark side of the moon. Radiocontact zal niet meer mogelijk blijken en de astronauten zullen alles in het werk moeten stellen zich uit deze noodsituatie te redden. Van overtollige ballast dienen ze zich te ontdoen wat hun meteen de mogelijkheid geeft de Amerikaanse vlag toch op het maanoppervlak te verankeren. Helaas zal de mensheid vanaf aarde de ’trots van Amerika’ nooit kunnen waarnemen, maar misschien vindt over één miljoen lichtjaar ontdekking plaats door ’Klingons’, U weet wel die lelijke aliens uit de science fictionserie Star Trek.

Wat ze met de vlag zullen doen? Ik denk dat een agressieve Klingon de vlag van de stok zal rukken en met de ’vlaggenloze stok één van zijn Klingonrivalen dodelijk verwondt. Waarom zou die Klingon dat doen? Zijn voormalig maatje – vreest hij – geniet de voorkeur om gepromoveerd te worden tot plaatsvervangend hoofd van de Klingoniaanse geheime dienst. Een baantje waar hij altijd al op aasde, niet in de laatste plaats om de uitstekende pensioenvoorwaarden. Met een welgemikte vlaggenstoot tussen de ribben kan hij gerust zijn dat er geen concurrenten voor zijn geliefde post zijn overgebleven. Zo ziet U maar, ook in de rest van het heelal gaat het maar om twee dingen:

GELD en MACHT