Marokkaanse Taekwondo-Kampioen ’vertrouwt’ zijn Medailles toe aan de Middellandse Zee

Vorig jaar kregen 7 leiders van opstanden in het Marokkaanse Rifgebergte tot twintig jaar cel opgelegd wegens ondermijnen van de binnenlandse veiligheid en het bedreigen van de nationale eenheid. Het is het klassieke verhaal van een dictatoriaal en corrupt regime: op het moment dat een deel van het volk zijn stem begint te verheffen wordt er hard ingegrepen. Kopstukken worden opgepakt, geïntimideerd – ja, zelfs gemarteld – en worden gedwongen verklaringen te ondertekenen die weinig met de waarheid van doen hebben. De reactie – in 2018 – van ’onze visionaire’ minister van buitenlandse zaken Stef Blok op de celstraffen was de volgende: ’ze zijn wat aan de hoge kant’. Hier past gepast stilzwijgen……

De opstanden laaiden op toen een vishandelaar zijn viswaar uit een vuilniswagen wilde redden. De ’altijd correcte en van corrupt gespeende autoriteiten’ hadden de vis even daarvoor  in beslag genomen. De vishandelaar werd geplet onder de vuilnisklep….Het bekende gezegde dat ’de vis aan de kop begint te stinken/rotten’ is een fait accompli in het Koninkrijk Marroko. De visboer weigerde smeergeld voor zijn waar af te staan aan de overheidsmaffia, waardoor hij alras hetzelfde lot onderging als Luca Brasi in de Godfather trilogie: ’he sleeps with the fishes’.

Even sloeg (Neder)marokkaanse jongeren vorig jaar de schrik om het hart. Alle mannen en vrouwen tussen 19 en 25 jaar dienen het Koninklijke soldatenkloffie aan te trekken, de diensplicht keert terug! ’Gelukkig’ geldt dit niet voor Marokkanen verblijvend in het buitenland met een dubbele nationaliteit. Een zucht van verlichting was te vernemen in de Marokkaanse gemeenschap.Toch kwam daar een andere angst voor terug. Veel Marokkanen ondersteun(d)en via sociale media de strijd tegen de onderdrukking in het land van hun ’roots’. Er is aan veel gebrek in in het Noord-Afrikaanse land maar aan één ’ding’ niet: een goed opgetuigde inlichtingendienst die de Nedermarokkanen punctueel in de gaten houdt.

Dan toch maar niet op vakantie naar Marroko? Inderdaad was te constateren dat de afgelopen twee jaar een deel van de Marokkaanse Nederlanders maar afzag van bezoek aan familie in hun ’thuisland’. Wederom  had ’onze’ minister Blok een interessante tip in petto:  ’Nederlanders met een Marokkaans paspoort gelden in Marokko als Marokkaanse onderdaan’. Dus, als je opgepakt wordt kun je dat mooie Hollandse reisdocument in de vuilniswagen gooien. Dezelfde waarin die ’illegale’ vis was geflikkerd…….

De werkloosheid onder jongeren in Marokko is relatief hoog, maar dat is nog niet eens het grootste probleem. Het cliëntelisme is zo geraffineerd doorgevoerd dat onderdanen die zich niet in de kliek van de ’happy few’ bevinden weinig tot geen mogelijkheden hebben om zich te ontwikkelen. Vooral deze de facto ’maatschappelijke uitsluiting’ leidt tot grote ontevredenheid. Afgezien van de zeer beperkte politieke vrijheid. Het is daarom volstrekt begrijpelijk dat jongeren niet kunnen wachten om de oversteek naar de zuidkust van Spanje aan te vangen. Als het moet in gammele bootjes, met gevaar voor eigen leven.

Aan migranten die vanuit geheel Nood-Afrika de gevaarlijke oversteek naar Malta, Sicilë, Gibraltar wagen zijn we zo langzamerhand gewend geraakt. De trieste berichten over verdronken drenkelingen hebben ons ’afgestompt’. Veel West-Europeanen halen tegenwoordig hun schouders ongeïnteresseerd op bij het volgende filmpje over aangespoelde imigranten die hun leven hebben gelaten.

Ik moet eerlijk zeggen dat voorgaande tevens van toepassing is op mezelf. Tot ik het bericht over ene Anouar Boukharsa in de media tegenkwam. Vooral de video waarin de meervoudige Marokkaanse kampioen taekwondo zijn medailles vanuit zijn gammele houten bootje in de zee werpt, begeleid met de volgende woorden: ’ze zijn niets waard’. Sorry, één medaille nam hij mee naar Spanje die hij cadeau deed aan de allereerste Spanjool die hij tegenkwam….

’De basisvoorwaarden om een bestaan op te bouwen zijn er niet. De gezondheidszorg en het onderwijs haperen. Zonder geld en connecties kom je nergens in Marokko. Dan is er geen enkele toekomst voor je’. Dit was de kern van Boukharsa’s betoog om zijn vaderland de rug toe te keren. Een trieste conclusie van de taekwondo-sporter maar hij had nog een uitspraak in petto die mij deed huiveren: ’ik was bereid om te sterven. Of ik maakte mijn droom waar, of ik ging dood op zee. En vreemd genoeg was ik enorm blij toen ik eenmaal op dat bootje zat.’

Buiten het feit dat we hier met een moedige Marokkaanse sporter te maken hebben bewijst zijn doodsverachting nog wat anders: het morele failliet van de Marokkaanse politieke leiders en in het bijzonder van Koning Mohammed VI. De geschiedenis laat zien dat een bijzondere gebeurtenis wel eens de lont in het kruitvat kan betekenen. Laat dit zo’n moment zijn!

Wat zou het toch fantastisch zijn als over 100 jaar in de geschiedenisboeken het volgende te lezen zou zijn: ’de ECHTE Arabische lente begon vlak voor kerst in het jaar Onzes Heeren 2019. En wel in Marokko……….

De meeste dromen zijn bedrog
maar als ik wakker word naast jou dan droom ik nog.

en:

ZO ÉÉN KEER IN DE ZOVEEL TIJD KOMEN DROMEN UIT! (Marco Borsato, zanger, geboren in 1966)

Artikel van de NOS over de Marokkaanse taekwondo-kampioen: https://nos.nl/artikel/2311422-zonder-connecties-en-geld-zijn-gouden-medailles-in-marokko-niets-waard.html