De Randstadse ’Havermelkelite’ beschouwt plattelanders als ’Lelijke Laven’

Inmiddels word je in kranten, internetportalen bijkans doodgegooid met goedbedoelde columns. Gelukkig zijn niet alle saai en voorspelbaar, mijn eigen columns bijvoorbeeld al helemaal niet. De humor spat er van af, volgens mij doe ik niet onder voor - pak ’m beet - een Youp van ’t Hek. Helaas woon ik niet in een hip pandje in Utrecht of Amsterdam, spreek ik niet met de randstedelijke ’rrr’ en nuttig geen ’havercino’ (voor de niet-YUC, dit is cappuccino gemaakt met havermelk). O ja en YUC, de Young Urban Creative is de ’waardige’ opvolger van de YUP, de Young Urban Professional. Het is maar dat U het weet, daar in Boerenstronkeradeel. Ik woon overigens zelf in het naburige dorp Kutkrabbersveen waardoor ik altijd met enig dédain wordt bekeken door die YUC’s.

Wat de reden is van mijn bovengenoemde gefrustreerde ’praat’? U raadt het als YUC al, een column die ik van het weekend las in de ’elitekrant’ NRC. Nee, nee, geen ’havermelkelitekrant’, deze uitdrukking is gereserveerd voor de Volkskrant en vooral het Parool. Sarah Sluimer publiceert regelmatig in NRC, maar eerlijk gezegd heb ik haar tot nu toe links laten liggen. Afgelopen zaterdag trok haar column mijn aandacht, niet in de laatste plaats vanwege de uitdrukking ’havermelkelite’ in de titel. In het artikel neemt ze zichzelf als randstedeling op de korrel, wat tot hilarische teksten leidt. Bijgaand haar artikel (alleen te lezen als U geabboneerd bent, helaas…..): https://www.nrc.nl/nieuws/2023/04/20/natuurlijk-heb-ik-meer-gemeen-met-ze-dan-ik-soms-hoop-a4162530

Haar leukste strofes wil ik U niet onthouden: ’De rest van Nederland is voor de Havermelker een poldergebied vol grappige huisjes waar een soort lelijke Laven wonen, die plakjes leverworst op een schaal laten rondgaan tijdens zwijgende kringverjaardagen en een vergeelde nicotineduim opsteken als het over Caroline gaat.’ Waarna ze vervolgt met: ’tijdens een weekend get away naar de Achterhoek neemt de Havermelker nog net geen spiegeltjes en kraaltjes mee.’ Na het lezen van de eerste strofe kreeg ik bijna de hik van het lachen, daarna overviel me een vorm van jaloersheid. Cliché’s over plattelanders op deze manier formuleren, ik neem er mijn petje voor af.

Overigens moest ik eerst Wikipedia raadplegen, het ’Lavenvolk’ zat niet meer echt op mijn netvlies gebrand. Het volk van Laaf leeft in het Eftelingse attractiepark, met hun grote hoofden en appelwangen zien ze er nogal potsierlijk uit. Het Laafse volk leeft vanaf 1990 in Kaatsheuvel, in het zogenaamde Loof en Eerhuys wordt vader Laaf geërd, zijn standbeeld ’staat’ niet alleen, het kan nog bewegen ook. Mmmh, volgens mij wordt het tijd om niet alleen vader Laaf te eren, maar ook een Laafse vrouw die zich bijvoorbeeld heeft bewezen als koperslager, bakker of anderszins. We leven tenslotte niet meer in de vorige eeuw, toch? Daarom dient er naast vader Laaf een standbeeld van ’lady Laaf’ opgetrokken te worden. Het lijkt me verstandig dat Lady Laaf enige gelijkenis vertoont met Caroline van der Plas. Waarom? De kinderen van YUC’s die de Efteling bezoeken dienen een compleet en zuiver beeld te krijgen van Nederland/Lavenland buiten de randstad. Stel je voor dat er een verkeerd of onvolledig beeld wordt geschapen van het Nederlandse (Laven)platteland, dat zou de goedkeuring van de Laven niet kunnen wegdragen.

Dan de ’plakjes leverworst op een schaal’. Komen me bekend voor, inderdaad kregen wij in onze kindertijd plakjes leverworst op verjaardagen in het land van Laaf. En een kaasblokje op een prikkertje gecompleteerd met een zilveruitje natuurlijk. Leverworst in YUC-gezinnen lijkt me taboe, maar misschien worden er tijdens kinderpartijtjes wel plakjes (veganistische) paté geserveerd. Minimaal 5 keer duurder dan de ’good old’ leverworst én niet te vreten

’Zwijgende kringverjaardagen’, die herken ik ook al ja……. Van deze was regelmatig sprake, vooral bij (streng) gereformeerde gezinnen, vraagt U me niet waarom…….Leverworst werd meestal niet aangeboden door de zuinig kijkende ’gerefo-moeder’, wel een droog krakelingetje. Waarna het deksel weer op het blik werd geplaatst.(nog steeds met zuinige blik). Morsen van consumpties was uit den boze, daar kwam ik op ruwe wijze achter toen ik mijn ranjaglas op het hoogpolige tapijt liet vallen. God’s toorn was mijn deel in de vorm van een magere moeder met een jurk tot op de enkels en een rood aanlopend hoofd. Die mij aankeek of ik de duivel in persoon was. Wat een jeugdtrauma’s nietwaar?

Tot slot de ’nicotineduim’ die wordt opgestoken als de naam ’Caroline’ de revue passeert. Alsof al die plattelanders kettingrokers zijn die om de haverklap een shaggie zware van Nelle rollen. Maar niet alleen dat, die boerenkinkels zullen allemaal wel op de BBB gestemd hebben. Bij de provinciale kiezer is deze partij inmiddels aardig populair, maar dat betekent niet dat er ook andere poltieke geluiden bestaan. Overigens, kijk naar jezelf geachte grachtengordelaar, in de gemeenteraad van Amsterdam bezetten D66, PvdA en GroenLinks meer dan de helft van de zetels. In deze zin is de ’provincie’ inderdaad de keerzijde van de politieke medaille.

Tja, waar zou deze stad-platteland tegenstelling toch vandaan komen? Misschien is het een idee om de aloude Flevohof weer nieuw leven in te blazen. Om weer een beetje onderling begrip te krijgen. In 1971 opende dit agrarisch themapark met educatieve landbouw- en veeteeltattracties. Stadse koters konden hier ontdekken dat koemelk toch echt niet uit de fabriek komt. Het park is al lang ter ziele, in plaats er van kwam het ’funpark’ Six Flags, tegenwoordig Walibi Holland genaamd. Shit, voor een vernieuwde Flevohof zal waarschijnlijk geen ruimte meer bestaan in het kleine kikkerlandje.

Maar, maar, wellicht kan er op het terrein van Walibi wel een tweede ’Lavendorp’ worden gebouwd. Maar ditmaal zal het een ’lavensamenleving’ betreffen die in de grote stad woont. Met havercino drinkende Laafjes die op een bakfiets hun koters naar de Laafse (Montessori)school brengen. Waarna ze joggend de ’meditatielaaf’ bezoeken die tevens de Yogalessen verzorgt. Om op de terugweg nog even een vegetarisch Laafs worstje te ’scoren’ dat in de meegenomen linnen zak wordt gepropt. Kindjes van het platteland die deze taferelen aanschouwen zullen hun ogen niet geloven. Hun begeleidende provinciale ouders ook niet, ik hoor nu al één van hen het volgende verzuchten: ’ze hadd’n het beter het land van slav’n kunnen noem’n.’

Voor de ’leut’ sluit ik af met wat ’Laafse muziek’. Ik meen aan het begin van bijgaand nummer toch een draaiorgel te horen? Wel, dan hoeft het muziekrepertoire van de nieuwe Laafse Flevohof niet gewijzigd te worden. Waarom niet? In Amsterdam zijn immers nog genoeg draaiorgelmuzikanten te vinden. Maar of de ’havermelk-YUC’s met hun kinderen stilstaan bij zo’n mobiel orgel? Ik betwijfel het…..

https://www.youtube.com/watch?v=hF5B4TngR0Q&ab_channel=rosjebrand