België heeft na 16 maanden een nieuw kabinet. Naam? Vivaldi-regering. Of: vier jaargetijdenregering. Of: een Quattro stagioni pizza….

Het gebied dat bekend staat als België is al jaren een staatsrechtelijk-Gordiaanse knoop. Voor de gewone Vlaming of Waal is er geen touw aan vast te knopen, voor een ’dikke nek’ Hollander al helemaal niet. Deels heeft dat te maken met het feit dat de meeste Nederlandse media maar bar weinig over de Belgische politiek berichten. Maar dat geldt ook voor de Duitse politiek, ik denk niet dat veel Nederlanders buiten Angela Merkel een andere Duitse politicus ’top of mind’ hebben. Met Trumpberichten en ander (politiek) nieuws uit de Verenigde Staten worden we evenwel bijkans doodgegooid.

Terug naar België. Het politieke bedrijf is bij onze zuiderburen een kind met een waterhoofd. Maar liefst zes parlementen telt het Belgenlandschap: Federaal en Vlaams parlement, parlement van de Duitstalige en Franse gemeenschap, gewestelijk Waals en Brussels parlement. Hoe moet je daar als politieke leek nu chocolade van maken? Daar komt nog bij dat er maar liefst 8 ministers van gezondheid zijn. Acht? Met zes parlementen? Als U het nog snapt mag U het zeggen.

Jongstleden maart sprak de federaal minister Maggie de Block van gezondheid de volgende woorden: ’ Gezondheidszorg is het meest versnipperde departement dat er bestaat en tussen de deelstaten is er geen hiërarchie. Dus niemand kan zeggen: dít moet er gebeuren’. Uiteraard deed Maggie deze uitspraak in verband met de aanpak van de Corona-epidemie. Hopelijk kan zij nog wel soep – met behulp van Maggi-blokjes – bereiden van verbrokkelde broccolipolitiek. Ik vrees dat het heksensoep wordt, getrokken uit duizenden duizendpoten…..

Maar goed, na bijna 500 dagen onderhandelen is er een nieuwe federale regering geboren. Onder leiding van Alexander de Croo, een liberale Vlaming uit Vilvoorde. Maar dat is het dan zo’n beetje uit Vlaams opzicht. Meer dan de helft van de portefeuilles is in handen van Franstaligen. Bovendien zijn de twee grootste Vlaamse partijen, de N-VA en het Vlaams belang niet vertegenwoordigd in de nieuwe ’Vivaldi-regering’. Prachtige benaming nietwaar?

De van origine priester Antonio Vivaldi voltooide zijn meesterwek ’de 4 jaargetijden’ in 1723, het behoort tot één van de grote Klassieke werken. En toevalligerwijs verwijst dit naar de 4 politieke kleuren van de regerinspartijen. Tja, ik vind het wel aardig bedacht, maar ik vraag me af welke doorsnee-Belg  ooit naar de muziek van Vivaldi heeft geluisterd. Was de benaming Herman Brusselmans-kabinet niet een betere keuze geweest? Die is bekender en bovendien ook veelkleurig. Wat zegt U, kan niet? O ja, Brusselmans is een Vlaming, dat zou natuurlijk meteen een volgende (taal)oorlog opleveren….

Vertegenwoordigt deze nieuwe regering nu het ganse ’eenheidslievende’ Belgische volk? Geenszins, kan ik U vertellen. Ten eerste doen de verhoudingen geen recht aan de demografische werkelijkheid. Vlaanderen telt circa 6.6 miljoen inwoners, Wallonië 3.6. Maar de Franstaligen hebben de meerderheid van de ministersposten, rara hoe kan dat? En er moet me nog iets van het hart: bij mijn weten spreken de meeste Vlamingen – althans politici – de Nederlandse én de Franse taal vloeiend. Dat kan toch niet worden volgehouden voor de Franstalige politici. Inderdaad, wat U zegt, de uitdrukking ’Franstalige politici’ zegt al voldoende. De huidige voorzitter van de Europese Raad – en oud-premier van België – Charles Michel heb ik regelmatig een poging zien doen om de Nederlandse taal over zijn lippen te laten krijgen. Zonder veel resultaat overigens….

Maar er is meer! Het Vlaamse parlement telt op dit moment 124 zetels waarvan er 58 bezet worden door N-VA en Vlaams Belang. Da’s zo’n beetje een ’volksvertegenwoordigend’ aandeel van 47%! En 47% van 6.6 miljoen Vlamingen = 3.1 miljoen Vlamingen/Belgen. Totaal aantal Belgische inwoners = 10.2 miljoen. Maar – hei elei kuck elei – deze partijen zijn geen onderdeel geworden van die muzikale Vivaldi-regering. Een groot deel van de Vlamingen wordt dus niet vertegenwoordigd in de ’Federatie’. Vlaams Belangaanhangers zijn al toeterend gesignaleerd in het Brusselse.

Politicoloog Carl Devos van de universiteit Gent trekt echter een positieve conclusie: ’De meest zwaarwegende bevoegdheden liggen nu bij de Vlaamse partijen. Zij hebben de premier, maar bijvoorbeeld ook Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid. De Belgen zullen dus vaker Vlaamse ministers op televisie zien.’ Daarop zeg ik – cijfermatig – dat de Franstalige ministers in elk geval een meerderheid hebben in het kabinet. En Franstaligen zouden Franstaligen niet zijn als ze daar op enig moment ge(mis)bruik van zullen maken. Voorgaande geldt uiteraard net zo goed voor Vlamingen, maar die vissen nu dus achter het net.

De meest interessante opmerking van Devos is wel zijn ’vergoeilijking’ dat Vlaamse ministers meer op de TV te zien zullen zijn. Het is ongelooflijk, zo’n goedkope argumentatie heb ik nog nooit gehoord. Alsof het aandeel in ’airtime’ maar ook iets met de werking van de democratie van doen heeft. En deze Vlaamse Devos is een politicoloog? Tsjongejonge, pas maar op, straks word ik nog een fan van die reserve-Fransen…..

Eigenlijk is de ovenverse Belgische Federale regering een pizza quattro stagione.

Wel eentje waar al bij voorbaat een grote hap uitgenomen is…