Binnenkort ook oorlog in Kosovo? Het is om de hoek hoor!

In Kosovo is de spanning al geruime tijd om te snijden. De Servische inwoners van het noordelijke stadje Mitrovicë (en omgeving) zijn niet geporteerd van het feit dat ze officieel Kosovaarse staatsburgers (zouden moeten) zijn. In totaal wonen er in het overwegend Islamitische Balkanlandje zo’n 2 miljoen mensen, Albanees is de - officiële - voertaal.

In totaal leven zo’n 100.000 (orthodoxe) Serviërs op Kosovaars grondgebied waarvan de helft in en om het stadje Mitrovicë. Sinds de Kosovaarse onafhankelijkheid (2008) betalen de Serviërs geen sou voor elektriciteit en rijden ze nog steeds rond in auto’s met Servische kentekenplaten. Dit laatste was de Kosovaarse premier Premier Albin Kurti een doorn in het oog. Vorig jaar september verplichtte hij de ’Kosovaarse Serviërs’ een Kosovaarse kentekenplaat op hun auto’s te plaatsen. Het bleek de lont in het kruitvat, er werden wegblokkades opgeworpen en overheidsgebouwen vatten vlam…. Terwijl Kosovaren die Servisch grondgebied willen bezoeken al 10 jaar een tijdelijk Servisch nummerbord op hun vehikel moeten schroeven. Met de maatregel van Kurti zou er weer van ’enige wederkerigheid’ sprake zijn.

Nee dus, de Servische president Aleksandar Vučić was des duivels en stuurde maar weer eens militaire versterkingen naar de Kosovaarse grens. De blokkades werden volgens Kurti aangelegd door ’gevechtsklare, geüniformeerde, gemaskerde en gewapende mannen die handelen in opdracht van Belgrado. Oorlogsmisdadigers en gewone misdadigers hebben zich verenigd.’ Nee, Kurti is helemaal ’klaar’ met het regime in Belgrado, Kosovo bestrijdt volgens hem het fascisme van Moskou en zijn (Servische) bondgenoten. Inderdaad is de steun voor de Poetinbende in Europa nergens zo groot - zelfs het Orbánregime kan hier nog niet aan tippen - als onder het ’Servische broedervolk’. ’Bid tot God en vertrouw op Rusland’ is een slogan die in steden als Niš, Belgrado en Čačak regelmatig te horen en te zien is…..

Serviërs leven nog (deels) in het verleden, velen betreuren en verheerlijken nog steeds de ’slag op het merelveld’ die op Kosovaars grondgebied - Kosovo Polje - werd geleverd tussen het Servische en Turkse leger. De Serviërs leden een smadelijke nederlaag waarna de Turken het heft in handen namen. In de eeuwen van de Turkse overheersing werden de Serviërs als tweederangs burgers behandeld, de Albanezen ondergingen hetzelfde lot, maar er was wel een klein verschilletje. Veel Albanezen bekenden zich tot het Islamitische geloof en kwamen hierdoor in betere posities en daarmee was de Servische mythe van het Albanese verraad geboren. Ook Slobodan Milošević haalde de slag op het Merelveld geregeld aan in zijn ultra-nationalistische voordrachten. Wanneer de befaamde slag werd geleverd? In het jaar - Onzes Heeren - 1389……

Tja, hoe moet het nu verder met dit Balkanlandje? In 1998 brak de Kosovo-oorlog uit, het Kosovaarse bevrijdingsleger UÇK streed sinds 1996 reeds met militaire middelen tegen de Servische overheerser. In maart 1999 leek er een doorbraak te zijn, maar Milošević en zijn trawanten weigerden een NAVO-vredesmacht op hun grondgebied toe te laten waarna het bondgenootschap onder leiding van de Amerikanen luchtaanvallen uitvoerde, bijvoorbeeld op de noordelijkgelegen stad Novi Sad (vooral bruggen) - Újvidég  in het Hongaars - en op de Servische staatszender in Belgrado. Het Servische leger trok zich terug waarna Kosovo onder bestuur van de Verenigde Naties werd geplaatst.

In 2008 verklaarde Kosovo zich onafhankelijk, de helft van de internationale gemeenschap heeft deze onafhankelijkheid inmiddels erkend. Toch zijn er zelfs EU-landen - zoals Slowakije, Roemenië en Spanje - die tot op de dag van vandaag niet bereid zijn de Kosovaarse onafhankelijkheid te erkennen. Vooral Spanje speelt in deze een dubieuze rol en dat heeft voornamelijk te maken met de Catalaanse kwestie, triest maar waar….

Het is een geluk dat er ruim 3800 KFOR militairen - een door de NAVO geleide internationale vredesmacht - ’de wacht houden’ in Kosovo. Zonder hen zou de kans aanzienlijk zijn dat de nationalistische Ruslandvriend en Servische president Vučić het landje wederom onder de voet loopt. Servische militairen die in rechtstreekse confrontatie met NAVO-militairen zouden geraken, nee dat is zelfs voor Vučić een brug te ver. Toch blijft hij voortdurend provoceren, waardoor in dit gedeelte van Europa een dreiging van wapengekletter blijft.

Het is een geluk dat het huurlingenleger van de Russische Wagner-groep nu zijn handen vol heeft in Oekraïne. Voor de Kosovaren is in dit opzicht de Oekraïne-oorlog een ’blessing in disguise’. Aan de andere kant, wie had ooit verwacht dat die psychopatische Poetin ooit massaal Oekraïne zou aanvallen. Je weet maar nooit wat die Vučić gaat doen als hij zich op enig moment politiek in het nauw gedrongen gaat voelen. Ene Milošević ging hem in de jaren negentig reeds voor…,.. Onder deze megalomane idioot was de huidige president van Servië overigens minister van informatie die vlak na de genocidiaire moorden op duizenden Moslims in Srebrenica het volgende opmerkte: Doodt één Serviër en we zullen honderd moslims doden"…….

Helaas is een deel van de Balkan nog steeds een potentieel kruitvat en dan heb ik nog niet eens die Poetinvriend en president van de Republika Srpska, Milorad Dodik gememoreerd (die overigens een goed vrindje is van de autocraat Viktor Orbán uit Hongarije, nota bene een EU-lidstaat….….). Europa zou na de Tweede Wereldoorlog toch een oase van vredelievende naties worden? Wat? De afstand tot Sarajevo bedraagt vanaf Amsterdam nog geen 2 uur vliegen. En vanaf Maastricht met de auto ruim 1500 kolometer. En vanaf de Duitse stad München - wederom met de auto - naar de Kosovaarse hoofstad Pristina nog geen 1300 kilometer. Met andere woorden, het is om ’onze’ hoek. ’

Vrede in Europa is nog ver weg, maar in West-Europa schijnen nog steeds heel weinig burgers/politici dit te beseffen. Dat kan ons nog wel eens op een dure misrekening komen te staan…..