Beckenbauer was ook een ’Bomber’. Nog een Betere zelfs….

’Der Kaiser’ is niet meer, de legendarische libero Franz Anton Beckenbauer overleed op 78-jarige leeftijd na een langdurig ziekbed. Het Duitse woord voor de ’laatste man’ is Ausputzer, een prachtige uitdrukking. Maar Beckenbauer was allerminst een voetballer die als laatste verdediger de ballen voor een spits van de tegenstander ’ausputzte’. Hij oogde wat flegmatiek, maar zijn bewegingen waren immer sierlijk en zijn spelinzicht grandioos. Samen met de in 2021 overleden Gerd Müller - beter bekend als ’der Bomber’ - was hij de schrik van de Duitse en Europese voetbalvelden.  Met voor ons als dramatisch dieptepunt de finale van het WK van 1974 in het Olympisch stadion van München….

Het leukst aan Franz vond ik zijn zangerige Beierse accent en het feit dat hij zich als een gentleman kleedde en gedroeg. Soms schoot hij wel eens uit zijn slof, bijvoorbeeld voor de beruchte finale in 1974. Tijdens een interview meldde hij doodleuk het volgende: ’Nederland is een leuk land met leuke mensen, maar ze zijn geen echte voetballers.’ Dat was natuurlijk tegen het zere been van iedereen die Oranje een warm hart toedroeg. Na de finale nuanceerde hij zijn uitspraak door het volgende te verklaren: ’Johan (Cruijff) was de betere voetballer, maar ik ben wereldkampioen.’ Tja, deze opmerking wrijft nog immer zout in vele ’voetbalwonden’. De beste voetballer van de aardbol in de zeventiger jaren van de vorige eeuw werd immers nooit wereldkampioen. De enige troost is dat Johan Cruijff wel een bijnaam had die dat van de ’wereldlijke Kaiser’ oversteeg, namelijk ’El Salvador’, ofwel ’De Verlosser’.

Viermaal won ’Die Mannschaft’ het WK, in 1954, 1974, 1990 en 2014. Oranje speelde 3 WK-finales, maar wist er helaas niet één van te winnen. Over winnen gesproken, in 1990 wonnen de Duitsers het WK dat gehouden werd in Italië. Onder leiding van Beckenbauer werd Nederland eenvoudig verslagen in de achtste finale, waarna Duitsland er met de Wereldbeker vandoor ging. Der Kaiser was naast de  Braziliaan Mário Zagallo - die ook net is overleden - de tweede coach die zowel als trainer en speler de wereldbeker boven zijn hoofd mocht tillen. De vraag dringt zich op wie de echte Bomber was van het Duitse voetbal, Beckenbauer of Müller. De eerste wat mij betreft, misschien is 'der bombardierende Kaiser' wel een betere bijnaam voor hem. Ofschoon deze met het Duitse oorlogsverleden in het achterhoofd niet te prefereren is...... Laten we het dus maar op 'der Kaiser' houden. 

Een Kaiser staat op nog net iets hoger niveau dan een Koning of Koningin, misschien wordt het daarom tijd om de Nederlandse constitutionele monarchie grondwettelijk om te katten naar een ’constitutioneel keizerrijk’. Willy zou dan voortaan door het leven gaan als Kaiser Wilhelm-Alexander, het zou onze kansen op voetbalsucces wellicht danig vergroten….. Nee, nee laten we deze dagdromerij maar vergeten, want zo zielig zijn we nu ook weer niet. In 1988 werden de Duitsers immers tijdens het EK - in de halve finale - verslagen door Marco van Basten cum suis, nota bene in het Volksparkstadion van Hamburg! Om daarna de Sovjet-Unie in de finale - nota bene in het Olypmpisch stadion van München - te verslaan.

En wie was in 1988 de bondscoach van die Mannschaft? Juist, ene Franz Anton uit München. Commentator Evert ten Napel was na afloop dermate enthousiast dat hij het volgende uitriep: ’het Volksparkstadion is van Oranje’. Na afloop was der Franzl behoorlijk chagrijnig, maar dat weerhield hem er niet van na afloop de bus van het Nederlandse elftal in te stappen waar hij de Oranjespelers feliciteerde en hun veel succes wenste in de finale. Een mooi gebaar dat niet eens goed begrepen werd door Ronald Koeman cum suis.

De Duitse journalist Fritz Walter heeft de bijnaam der Kaiser bedacht, het was een schot in de roos. Overigens bestaat er nog een ’Kaiser’ in het Europese voetbal, de Hongaar Flórián Albert had dezelfde bijnaam. Helaas kennen maar weinigen de naam van deze voetbalgrootheid  terwijl hij in 1967 als beste Europese voetballer de Gouden Bal - Ballon d’Or - in ontvangst mocht nemen. Maar Beckenbauer won de gouden bal zelfst twee keer, in 1972 en in 1976 en dat was volledig terecht. Als balsem op onze Nederlandse ziel kan ik U melden dat Johan Cruijjf deze prijs maar liefst drie keer gewonnen heeft, in 1971, 1973 en 1974. Mooi hè? OK, maar een Gouden Bal kan - helaas - toch niet tippen aan een wereldtitel…..

Der Kaiser, een sierlijke libero was het, deze positie bestaat overigens niet eens meer in het moderne voetbal. Dat maakt de herinnering aan Beckenbauer nog onvergetelijker…..Daarom, ere wie ere toekomt, bijgaand de aubade die good old Harry Vermeegen aan der Kaiser Franz Beckenbauer heeft gebracht.