100 dagen duurt Poetin’s dood en verderf-campagne

Nog steeds noemt het Kremlin de oorlog in Oekraïne ’een speciale militaire operatie’. Zo langzamerhand kan ik me nog vinden in deze omschrijving ook. De ’operatie’ wordt met de dag ’specialer’, na 100 dagen strijd is het Poetin nog niet eens gelukt de ’afvallige’ regio’s Donetsk en Loehansk te ’bevrijden’. Ontelbare militaire analisten waren in meer of in mindere mate de volgende mening toegedaan: na het moment dat Poetin de invasie-order geeft heeft Het Grote Russische leger binnen een dag de Oekraïense hoofdstad Kiev in handen, alwaar de Russische generaals ’hun ontbijt zullen nuttigen’. Het ontbijt is na 100 dagen echter nog ’onaangeroerd’, de gekookte eitjes liggen inmiddels te rotten in hun schaal. ’Rot’ is tevens te constateren in de (veel te sterk geachte) Russische krijgsmacht, eenheden zijn niet op elkaar ingespeeld, de communicatie laat te wensen over, de militaire aansturing faalt en er druppelen berichten binnen van deserties, insubordinatie en ’speciale’ eenheden die weigeren af te reizen naar het front. Met recht kunnen we na 100 dagen oorlog dus spreken van een ’speciale Russische militaire operatie’. Met dien verstande dat het woord ’mislukte’ er nog tussen geplaatst moet worden

De waarheid is dat de zich onafhankelijk verklaarde ’oblasts’- provincies - Donetsk en Loehansk nog niet zijn opgegeven door de dappere Oekraïense strijders. Hiernaast heeft Poetin geen enkel zicht op het veroveren van de (Zwarte Zee)kustplaats Odessa. Het enige wat hij heeft kunnen doen, is het plaatsen van een aantal zeemijnen voor de kust, waardoor er geen scheepvaartverkeer mogelijk is. Hiermee heeft het botox-presidentje tevens een ’voedseloorlog’ gecreërd, de miljoenen tonnen tarwe kunnen immers niet verscheept worden naar - vooral - Afrikaanse monden. In de hoorn van Afrika en Egypte rijzen de broodprijzen inmiddels uit de pan, dat wil zeggen, als er überhaupt meel voorhanden is om brood mee te bakken…..

De 99-jarige Henry Kissinger - voormalig Amerikaans minister van buitenlandse zaken - meent dat Oekraïne eieren voor zijn geld moet kiezen, de Donbas en de Krim dienen te worden opgegeven. President Joe Biden waagt zich niet aan zulke uitspraken, zelfs als ’privé-persoon’ zou hij Zelensky nooit adviseren wanneer en waarover de Oekraïense president zou moeten onderhandelen met die maffiabende in het Kremlin. Het officiële standpunt van het ’Witte Huis’ is begrijpelijk, maar uiteindelijk trekken de Amerikanen wel degelijk aan de touwtjes in de Oekraïne-oorlog. Tot nu toe gaf de Amerikaanse regering geen groen licht voor het ’doneren’ van artilleriesystemen die over een lange afstand doelen kunnen treffen, maar daar is verandering in gekomen. Biden heet zijn ’go’ gegeven aan het verschepen van zogenaamde HIMARS-raketsystemen die op 80 kilometer afstand doelen met grote precisie kunnen raken. Daarmee kunnen deze raketten dus met gemak doelen in Rusland bereiken en dat vergroot de kans op uitbreiding van het conflict. Althans, dat is de mening van diverse militaire deskundigen en natuurlijk van de Chinezen én ene Erdogan.

Zelfs onze nationale geopolitieke duider van instituut Clingendael, Rob de wijk heeft het voortdurend over het risico van een derde wereldoorlog. Wel, met inzet van zwaardere wapens geleverd door hulp van buitenaf is dit inderdaad het geval, maar de vraag is of dat een doorslaggevend argument mag zijn om dergelijke wapensystemen niet te leveren. Wat mij betreft is het zaak dat Rusland verder militair verzwakt wordt, zodat Zelensky sterker aan de onderhandelingstafel kan plaatsnemen. Het risico dat Poetin met zijn tengels de nucleaire knop beroert moeten we - helaas - ’incalculeren’. Overigens ben ik van mening dat het hele ’kansberekeningsspel’ rond die atoomknop op ’koffiedik kijken’ neerkomt. Want wie had nu verwacht dat Poetin een militaire invasie van Oekraïne op touw zou zetten? Mmmh, onze ’superdeskundige’ Rob de Wijk zeker niet…..!

De Britse onderzoeksjournaliste Catherine Belton scheef in 2020 een onthullend boek over de ’mannen van Poetin’ (in de Engelse versie Putin’s people). Het is een betrouwbare versie van Poetin’s carrière, de ex KGB-er uit Leningrad heeft zijn machtspositie in het Kremlin afgebakend met oude (maffia)maatjes uit de noordelijk gelegen stad. Aleksandr Patroesjev is één van hen, eigenlijk is hij de nestor van de kliek rond Poetin. Geen wonder dat deze ’grijze kardinaal’ voorzitter is van de Russische veiligheidsraad. Deze Poetin-lakei zal er alles, maar dan werkelijk ook alles aan doen om zijn baas in het zadel te houden.

Maar er is hoop, de Moskouse elite van (ex) KGB’ers is helemaal niet blij met de idiote ’speciale militaire operatie’ van de 'oppertsaar' en zal in de (nabije) toekomst wellicht in opstand komen. Mocht Patroesjev hier tijdig achterkomen, dan zijn zuiveringen van ’Stalinistisch gehalte’ geen onmogelijkheid meer. Hiernaast zijn de meeste oligarchen natuurlijk ’pissed off’, zij zien hun kapitaal momenteel voor een groot deel verdampen, bovendien kunnen ze niet meer vrij reizen naar het land van hun keuze.

Toch hebben die oligarchen weinig in de melk te brokke(le)n, de mannen van de veiligheidsdiensten en enkele hoge militairen kunnen het verschil maken in Rusland. Wat mij betreft neemt de ’Moskouse factie’ snel de macht over van die kleine botoxman, ik ben ervan overtuigd dat de CIA graag een handje helpt. Of Rusland na zo’n machtsovername kan beginnen aan de eerste schreden op het democratische pad? Wel, daar geloof ik geen fluit van, maar de kans dat de Oekraïne-oorlog dan eerder tot een einde komt acht ik wel reël.

De Verenigde Staten gebruiken Oekraïne om Rusland te destabiliseren, hiernaast worden de Russischtalige Oekraïners in de Donbas bedreigd. (Aleksandr Patroesjev, Russisch ’topmaffioso’ )