Hongaars Pasen volgens Hans

Hongaars Pasen volgens Hans

Er is één dag per jaar in Hongarije waarop geen enkele vrouw door mannelijke aandacht overgeslagen wordt, dus breng ik samen met mijn zwager, zijn zoon en kleinzoon, een bezoek aan een alleenstaande achtentachtigjarige tante om haar onze viriliteit te tonen. Zelfs de kleinzoon van 18 maanden krijgt een spuitflesje in zijn handjes geduwd.

Bij dit treffen worden de vrouwen met goedkope flessen parfum of met de grovere, met water gevulde sifons, besproeid in de buurt van de rechterschouder, om daarmee symbolisch hun vruchtbaarheid toch tenminste één maal per jaar bevestigd te krijgen.

Zij ondergaan deze bijzondere behandeling onder luid gekir en laten zich eerst eventjes achtervolgen rondom de salontafel alvorens de daad toe te laten. Geen vrouw, maar nog belangrijker ook geen man, wordt overgeslagen om aan dit heidense ritueel deel te nemen.

De mannen worden daarna beloond met een versierd kippenei of eentje van chocola die daarvoor al s’morgens vroeg door de dames zijn klaar gezet. Elke vrouw heeft er met Pasen op gerekend dat er mannelijk bezoek zal opdagen. Hij wordt tevens braaf beloond met een borreltje.

De vrouwen blijven thuis, zeg maar op het nest bij de eieren terwijl de mannen rond rijden om alle kippenrennen te bezoeken. Het achtervolgen en besproeien van het kippetje, altijd samen met mijn mannelijke familieleden heb ik mij maar wat snel eigen gemaakt.

Dit gebeurt alleen maar op tweede Paasdag en je hoeft dus ook niet, zoals bij de duur van het lastige nieuwjaarsritueel in Nederland wel het geval is, nog weken lang met de spuitfles rond te lopen.

Aan het einde van de middag komen de families daarna bij elkaar om zich te goed te doen aan de traditionele gekookte ham met eieren. En uiteraard wordt er weer uitvoerig getoost met pálinka. Een gestookte sterke drank, meestal uit het fruit van de eigen boomgaard.

Al met al een vriendelijk volksritueel en tweede Paasdag is daardoor voor iedereen een vrolijke dag in Hongarije. En bezoek aan het meubelplein is absoluut niet aan de orde.

Of dit alleen in Hongarije plaats vindt weet ik niet maar het is voor mijn stokoude tante nog steeds leuk als er één keer per jaar effectief op haar gejaagd wordt. En de aanvankelijk toegeeflijke Hongaarse vrouwen weten dat de sterke drank de dadendrang van de mannen langzaam zal slopen die tweede paasdag.

Ik zie nog niet helemaal voor me hoe ik deze aardige traditie, wel min of meer inherent aan een familiaire samenleving, naar Nederland zou kunnen brengen.

Naar mijn vaderland waar de familierituelen ernstig onder druk staan sinds de mentale onschuld het land definitief verlaten schijnt te hebben.