Bouta is weer back en ’on track’. De voormalige legerleider en – nog – huidige president van Suriname heeft nu dan ook een duit in het zakje gedaan betreffende de uitslag van de onlangs gehouden parlementsverkiezingen.
Over die uitslag valt nog genoeg te zeggen, het was – zogenaamd door de Coronacrisis – een organisatorische chaos. Ach ja, Bouterse wist van tevoren al dat hij op een smadelijke nederlaag zou afstevenen en heeft er alles aan gedaan om zoveel mogelijk zand in de verkiezingsmachine te strooien. Dat is hem trouwens aardig goed gelukt, het duurde weken voordat we de officiële uitslag te zien kregen.
Waar de oud militair sportinstructeur doodsbenauwd voor was? Een tweederde meerderheid voor de oppositie, waardoor hij als president simpel aan de kant zou kunnen worden geschoven. Maar belangrijker nog, de nieuwe president zou met zo’n uitslag wel eens een krachtig anti-Bouterse protagonist kunnen worden.
Dat was wel het laatste waar Desi op zat te wachten. Hij zou eens opgepakt kunnen worden in verband met zijn veroordeling tot twintig jaar gevangenisstraf in verband met de decembermoorden in 1982 (in eerste aanleg). Bouta zou dan zijn hoger beroep in het cachot moeten afwachten. Een gruwelijke gedachte voor de inmiddels 75-jarige president.
Maar wonderen zijn de wereld nog niet uit, op één zeteltje na haalde de huidige oppositie de tweederde meerderheid niet. Toeval? Maakt U dat de kat wijs, ik durf de weddenschap aan dat deze uitslag in de achterkamertjes is bekonkeld. Waarschijnlijk heeft de oppositie tweederde van de stemmen ruimschoots gehaald, daar hielpen die plotseling genaturaliseerde Haïtianen ook niet meer aan. En die lieve moeder ook al niet…..
Goed, waarschijnlijk is het gevaar voor Bouterse geweken dat hij binnenkort moet ’brommen’, maar de winnaar van de verkiezingen, VHP-leider Chan Santokhi had nog een venijnig konijntje in zijn hoge hoed. In een interview met BNR radio verklaarde hij het volgende: ’ Als er een rechtshulpverzoek uit Nederland komt, zijn er wettelijke regelingen die bepalen hoe met rechtshulpverzoeken om te gaan. Wij zullen dat voorleggen aan de procureur-generaal. Dat is het systeem zoals dat werkt in Suriname.’
Hiermee suggereerde Santokhi dat het wellicht mogelijk is Bouterse uit te leveren aan Nederland, vanwege zijn veroordeling – bij verstek – van drugsmisdaden. Dat was tegen het zere been van Bouta. Reden voor hem om met zijn oude retoriek te dreigen met (gewelddadig) optreden tegen deze – in zijn ogen – grenzeloze brutaliteit. Gewelddadig? Nou, Bouterse kennende zou het daar wel op uit kunnen draaien. Op het moment dat Bouta een reële dreiging voelt ten aanzien van zijn bewegingsvrijheid zal hij niet aarzelen om zijn gespierde jongens in te zetten. En hij heeft genoeg cocaïnepegels in zijn achterzak om die kleerkasten vorstelijk te belonen.
Santokhi ’got the message from the boss’ en eiste als een angstig konijntje zelfs rectificatie van BNR. Een prangende vraag is of Suriname op ’gedonder met Bouterse’ zit te wachten. Aan de ene kant niet natuurlijk, want Santokhi heeft nu de uitgelezen kans om het Zuid-Amerikaanse land enigszins uit het moeras te trekken. Aan de andere kant bestaat er ook zoiets als gerechtigheid – denk aan de nabestaanden van de slachtoffers van de decembermoorden van 1982 – die niet zomaar onder het vloerkleed kan worden geschoven.
Mijn advies aan Santokhi? Een dealtje proberen voor elkaar te boksen met die andere halve zool uit Zuid-Amerika, president Bolsonaro van Brazilië. Laat Bouterse vertrekken uit Suriname om NOOIT weer terug te komen. In een Braziliaans junglestadje kan hij dan mooi zijn oude dagen slijten. De oud-legerleider heeft genoeg levens kapot gemaakt en de economie van zijn land geruïneerd. Zijn cocaïnehandeltje is/was natuurlijk ook geen frisse business, maar daarvan zeg ik: die advocaten en accountants aan de Amsterdamse zuidas zijn grootafnemers, dus waar hebben we het eigenlijk over.
Dat Bouterse met al zijn drugsmiljoenen niet eens een poging heeft gedaan om zijn land economisch te hervormen, dát is – naast de decembermoorden – pas echt laakbaar. Ooit was Desi Bouterse sergeant sportinstructeur bij het Commando Opleidingen Koninklijke Landmacht (COKL) in Nederland. Als dienstplichtige heb ik deze positie ook mogen bekleden. Leuk baantje hoor! Misschien denkt Desi nog wel eens met weemoed terug aan deze periode in zijn leven. Want daarna is het misgegaan. ’Leuke’ illustratie hiervan? Lees zijn gedane uitspraak hieronder maar eens……..
God maakte me president (Desiré Delano Bouterse, 1945 – ). Waarom klinkt me dit zo bekend in de oren, overigens………