(eerst een actueel nagkomen twitterbericht van Wopke Hoekstra: ‘wij – Wopke Hoekstra en interim-voorzitter Marnix van Rij – zijn ontzettend teleurgesteld en geschrokken dat Pieter Omtzigt besloten heeft het CDA te verlaten. We kunnen niet anders dan zijn besluit respecteren maar hadden op een andere uitkomst gehoopt.’ Ik zou zeggen: Amen. Het doet niets af aan onderstaand artikel)
Tja, je zou bijna aan ‘opblazen’ denken als je zo de CDA-verwikkelingen leest de afgelopen week. De strategie is werkelijk 24 karaats, eerst schrijf je vertrouwelijk de grafrede van 76 pagina’s voor het CDA om die vervolgens te laten lekken naar de krant ’de Limburger’. Ook niet toevallig dat het een Limburgse krant betreft, limbo’s zijn altijd wel in voor een partijtje ’stoelpotenzagerij’. Zit nu eenmaal in de volksaard, niet waar beste Camiel Eurlings en Maxime Verhagen?
Deze laatste twee ’heren’ hebben nog een enigszins functionerende Christendemocratische partij meegemaakt, maar toen de Groningse Henk Bleker als interim-partijvoorzitter ten tonele verscheen, wisten we eigenlijk al hoe laat het was. Vanaf het moment dat er zware discussies ontstonden in de partij of er wel in zee moest worden gegaan met Gekke Geert was het schisma compleet. Bleker is nog steeds dermate aandachtsziek dat hij begin maart meldde dat hij na ampel beraad had besloten om op het FvD te stemmen in plaats van op zijn ‘geliefde‘ CDA. Maar voegde hij er aan toe: ’het is niet een stem tegen het CDA want ik blijf een Christendemocratisch hart houden. Goeie vent toch die Bleker, eigenlijk een CDA’er in optima forma…..
Het CDA was onder Andreas Antonius Maria van Agt de partij die – zoals ’Dries’ zelf altijd omschreef – ’niet naar links en niet naar rechts buigt’. Dat was de reden dat de CDA-regenten lang in het centrum van de politiek konden bivakkeren. Ruud Lubbers – de dekhengst uit Kralingen – maakte ook jarenlang dankbaar gebruik van deze tactiek, het leek wel of we nooit van deze ’regeringspartij’ af zouden komen. Todat eindelijk de politieke lente aanbrak met de aantreding van het eerste paarse kabinet onder leiding van de oude vakbondsman Wim Kok.
De ruim 40 zetels die het CDA in de vorige eeuw electoraal telkens scoorde verdwenen dan niet als sneeuw voor de zon in het nieuwe millenium, maar veel meer dan een laagje natte sneeuw bleef er niet over. Toch konden de Christendemocraten weer regelmatig aanschuiven als regeringspartner, de ’ehemalige’ machtspositie was de partij echter kwijt. Redenen: ontkerstening in het polderland, onduidelijk politiek profiel en weinig aansprekende politici.(noot: moet ik het nu echt gaan hebben over Sybrand Bu(rger)ma(n)? Ik dacht het niet….)
’Weinig aansprekende politici’ is overigens nog een understatement, maar, maar, daar was ineens ene Pieter Omtzigt. Aaah, dacht de linkerflank van het CDA, eindelijk een stevige vent uit Twente die het sociale CDA-gezicht weer vorm gaat geven. Wat dat betreft werden de ’linkse kerkgangers’ niet teleurgesteld, Omtzigt viel de Haagse windmolens met verve aan. Uiteindelijk allemaal een beetje té enthousiast voor het ’linksvrome’ CDA-smaldeel, Pieter maakte gehakt van de poltieke hypocrisie en de achterkamertjespolitiek. Bovendien nam hij daarbij ook zijn eigen partij de maat. Wel, dat was nu weer niet de bedoeling natuurlijk, het (linkse) CDA-kader wil wel met protestantse vingertjes wijzen, maar eigen laakbaar gedrag moet natuurlijk immer met de Christelijke mantel der liefde bedekt worden.
Omtzigt was echter niet geïnteresseerd in dat zalvende gezever en trok met SP-politica Renske Leijten fors van leer. Uiteindelijk kun je concluderen dat Omtzigt eigenlijk geen politicus is maar een politieke activist én activisten kunnen maar beter niet in de Tweede Kamer plaatsnemen. Uiteindelijk komen ze in de gehaktmolen terecht, want een politicus is per definitie nu éénmaal een hypocriete kameleon. Omtzigt lijkt echter een bezige bij en dat is niet toevallig, want deze nijvere beestjes hebben de volgende symboolfunctie: spirituele strijdkracht en samenwerking. Wat zegt U? allemaal kenmerken die het huidige CDA mist? Weet U wat, ik geef U gelijk!
Omtzigt ’lijkt’ een bezige bij, maar is hij dat in werkelijkheid ook? In diverse kranten werd van de week de volgende vraag opgeworpen: wat zoekt die Omtzigt eigenlijk nog überhaupt in het CDA? Een terechte vraag die ik zal beantwoorden. Óf Pieter is werkelijk de integere strijder die hij claimt te zijn (met als doel de Christendemocratie weer een menselijk gezicht te geven) óf hij is de rancuneuze politicus die van binnenuit het CDA met opzet naar de eeuwige jachtvelden blaast. Waarmee zijn weigering om het CDA vaarwel te zeggen wordt verklaard. (nu zijn brisante memo ‘viral‘ is gegaan had de Twentse politicus waarschijnlijk geen keuze meer. Vraag is of hij dit alles zelf in scene heeft gezet….)
Vindt U get tweede scenario wat te ver gezocht? Nou, nou, met CDA’ers weet je het volgens mij nooit, per slot van rekening heeft Omtzigt in het verleden zélf voor deze club gekozen. En ik mag aannemen dat hij iets van het politieke CDA-verleden mee heeft gekregen.
Pieter Jongen, als het je lukt om het CDA op te blazen heet ik je van harte welkom binnen onze partij, de PvdA. Wil je alsjeblieft bij ons hetzelfde voor elkaar boksen? Alvast en bij voorbaat dank.
Met socialistische groet,
Mr. Drs. Lodewijk Asscher
PS Als het tweede scenario waar blijkt te zijn, kunnen we dan spreken van Judasgedrag van Omtzigt? Welnee, het CDA heeft jaren gelden zichzelf al verraden, net als de PvdA overigens……