Hè, hè, eindelijk heeft Wopke Hoekstra zijn handen vrij om als saletjonker deel uit te gaan maken van het volgende kabinet van Mark Rutte. Christelijk politicus Pieter Omtzigt ervoer tijdens de Pinksterdagen waarschijnlijk persoonlijk de uitstorting van de Heilige Geest en daarmee was de kogel door de kerk.
De Rooms-Katholieke klokkenluider meldde zich voor minimaal 4 maanden ziek, waarop de wet voorschrijft dat hij officieel (tijdelijk) vervangen moet worden in de Tweede Kamer. Henri Bontenbal mag de honneurs waarnemen en dat vind ik een bijzonder komische oplossing van het zich in een schisma verkerend CDA. Bontenbal, hoe bedenk je het? Het is een naam die de huidige situatie binnen het CDA uitstekend samenvat, met de komst van deze natuurkundige komt Wopke Hoekstra weer aan de bal en krijgt zelfs de mogelijkheid om te scoren.
Na het moment dat Hoekstra wederom een kruisje zet onder het regeerakkoord kunnen de Christendemocraten weer een feestelijk (gemaskerd) bal organiseren. Ook al is het CDA inmiddels een middenpartijtje geworden, het heeft zich dan wederom in het centrum van de macht genesteld. Met gemaskerde ’Zorro’ Rutte als almachtige leider met het zwaard van Damocles in zijn hand. Dat zwaard is inmiddels ietwat botter geworden, maar Rutte kan er nog altijd een CDA-januskop mee afhakken.
Voor Omtzigt is de onstane situatie echter verre van komisch. Als vechter tegen ’Rutte-windmolens’ is hij (voorlopig) strijdend ten onder gegaan. Ik durf erom te wedden dat hij een persoonlijke afsplitsing van het CDA serieus heeft overwogen. Dat was een wel zeer dramatische beslissing geweest, want ik denk dat hij het CDA-bolwerk(je) daarmee definitief had opgeblazen. (noot: Omtzigt haalde bij de verkiezingen 5 van de 15 zetels binnen). Wie hem daarvan afgebracht heeft zal wellicht tot het einde der tijden een raadsel blijven. Ik sluit de mogelijkheid niet uit dat ’sommige’ CDA-partijprominenten Omtzigt het vuur aan de schenen hebben gelegd. Het hellevuur, wel te verstaan…..
Mocht het CDA tot de nieuwe regering toetreden, dan raad ik alle CDA-politici alvast aan goed nota te nemen van het laatste Bijbelhoofdstuk - het boek der Openbaring - wegens het voorspellende karakter ervan. Volgens mijn bescheiden mening staan de CDA-verkeerslichten bij de volgende verkiezingen dan namelijk allemaal op rood. Of de lichten alsnog op (CDA)groen springen acht ik tamelijk onwaarschijnlijk. Ten eerste worden de interne (ideologische) CDA-tegenstellingen voor de zoveelste keer onder het hoogpolig tapijt geveegd. Progressieve en conservatieve Christendemocraten blijven tot elkaar veroordeeld en dat blijft een situatie waarin twee geloven (gelovigen) op één kussen liggen. En zoals Chr-Christenen heel goed weten, slaapt daar de duivel tussen.
Ten tweede zal een deel van het (CDA)-electoraat niet echt ’amused’ zijn met deze typisch regenteske keuze van de CDA-leiding die als consequentie heeft dat een kritisch Kamerlid op een zijspoor wordt gerangeerd. Of Omtzigt zich daar zelf ’naar toe’ heeft gerangeerd, of dat Hoekstra de wissel heeft omgetrokken maakt geen biet uit. Het gevaar op een definitief schisma blijft bestaan, bovendien is het gevaar levensgroot dat teleurgestelde CDA-kiezers hun heil ergens anders gaan zoeken. Bijvoorbeeld bij die ’fiene’ Gereformeerden van Gert-Jan Segers. Het progressieve Christendemocratische kiezersvolk zal waarschijnlijk voor D66 kiezen, of GroenLinks, of PvdA. Maar het Eurofiele Volt is ook nog een mogelijkheid, keuze te over! (actuele noot: en nu is de BBB van Caroline van der Plas misschien wel de grootste 'CDA-stemmenafpakker')
Tot slot is daar de verdergaande ontkerstening van het Nederlandse volk, traditionele Christelijke kiezers moeten tegenwoordig met een lampje gezocht te worden. Het kiezerspotentieel van het CDA droogt op als een poeletje in de almaar heter worden Afrikaanse savanne. Het niet-confessionele kiezerssmaldeel van het CDA is daarbij te vergelijken met een ééndagsvlieg, zo goed als non-existent inmiddels. Dat was onder de Lubbersen en van Agten nog wel anders……
Overigens kan Omtzigt nog steeds de ultieme ’CDA-ontwrichter’ worden. Na zijn ziekteverlof hervat hij zijn Don Quichot-rol in de fractie en begint weer (duivels)kussens op te schudden. (Inmiddels) vice-premier Wopke Hoekstra zal het met lede ogen aanzien, in zijn nachtmerries ziet hij het kabinet al vallen voordat het goed en wel begonnen is. Voor Wopke’s (politieke) overleving is het cruciaal dat die stoorzender uit Borne zich gedeisd houdt.
Het is eigenlijk een soort ’catch-22’ positie waarin het CDA zich bevindt, elke alternatieve weg lijkt een doodlopende. Maar, maar, als de nood het hoogst is, is de (hemelse) redding nabij. Hoekstra kan altijd nog Omtzigt’s tweelingbroer Dirk-Jan plaats laten nemen in de Tweede Kamerbankjes. Deze is wellicht wat beter te ’sensibiliseren’ dan broer Pieter. Met deze oplossing doet het CDA bovendien zijn naam als Januskop-partij (traditionele) eer aan. Of zoals CDA-prominent en ex-premier Dries van Agt in de zeventiger jaren al opmerkte. ’Wij buigen niet naar links en we buigen niet naar rechts’.
Een Januskop is een hoofd met zowel aan de voorzijde als aan de achterzijde een gezicht