Twee vlinders,

de één zó dartel en vrij,

de ander al enigszins gekreukt.

Samen cirkelen ze in het lichte blauw,

hun oneindige blauw,

op zoek naar elkaar,

misschien.

In kleine cirkels,

trillend van lichte blijheid,

dichterbij,

steeds dichter,

bij....elkaar.

Jégbezárt Tökély

Egy hógömb belsejében

Az idő befagyott percei

Oly mágikusak, pont bevésve

Azt a tökéletes pillanatot

A szűz hó tapintatlan felszínen

Egy hópehely megpihen a

Szellőben, éneke egy nóta

Már régóta, törékeny csend

Akár egy érintés, s szertefoszlik

Egy

Wedergeboorte

Één dag zal ik weer leven,

één dag sta ik op,

met gemak,

vrolijk en uitgerust.

Zoals ik dat kon

in een ver verleden,

niet grauw

en zeker niet uitgeblust.

En dan omarm ik jullie,

en strooi mezelf

Hartstocht, léven

mijn drang is groot.

Maar groter mijn depressie

en

voor ik het weet,

is het grootste deel verslonden.

Mij resten enkel de kruimels.

Maar hoe kan ik zelfs deze

verzamelen,

als ik weet dat 'hij'

daar is.

'Hij' wenkt en gluurt

en ik,

ik doe of ik 'hem'

Phoenix

Als een mot

zoek ik het licht,

de donkerte

had me bijna

verzwolgen.

Het risico

van verschroeiing

baart me geen zorgen.

Alles is beter

dan hier te dolen

in een staat van

onmacht.

Gevoelloos,

apathisch,

de ergste vorm van zijn.

Laat de vlammen

mij verzwelgen

en mijn

De Duivel

Een siddering,

Ik voel hem weer,

hij zit me op de hielen,

Zijn schaduw,

in bekende vormen en gedaantes

valt al gedeeltelijk

over mijn uitnodigende hals en schouders.

Maar

ik maak het hem moeilijk,

zo moeilijk als ik kan.

Ik verweer me

met diepe levensdrang

en

IK SCHRIJF

Ik schrijf

omdat

de woorden

mij laten zien

wat ik zelf

niet begrijp

en in die

vaste vorm

kan ik

misschien

houvast vinden

voor 

al die

emoties

die te versleuteld

in het 

diepste binnenste

wachten 

op 

opheldering

Gea Koopmans

Het schilderij in de

Hier voltrekt zich alles

van ballet,

theater tot cabaret.

Prachtige kostuums,

choreografie,

met kleur en lichtval

als een ’Monet’.

De mensen staan te stampen

van onbeteugeld verlangen

Het is er allemaal

niets is teveel beloofd

de mogelijkheden,

oneindig.

Zij geeft er nog één…

één ’one man show’

daarna…

een lege

Geen gezweet

geen geworstel

Meer

een toiletgang

natuurlijk,

maar noodzakelijk

Ook

hevig en

hartstochtelijk

En

duidelijk

één richting

er UIT

Met weinig beheersing

Soms

een kleine draaiing

ter verfraaiing

En dan

LOSLATEN

Puur en warm

van vanbinnen

ligt het daar

na de val

Gea Koopmans

Het schilderij in de

Corona 2020

Nu komt het er op aan

Het leven is gesloten

Tenminste dat geldt voor buiten

Maar binnen

brandt van alles

Het kookt,

Het draait

En het golft

Vibraties van alle tijden

gevoelens die geen uitweg weten

Alleen binnen

in cirkels

steeds weer

op één punt uitkomend

daar

Foto boven: Moeder en haar ongeboren baby overleven Russische aanslag op kraamkliniek in de Oekraïense havenstad Marioepol niet………

’IK BREEK’

Ik voel het

na al die jaren sterk zijn

gaat het nu toch gebeuren

Mijn schil

zoals dat van een ei

dat schrikt van het hete