Gespannen als een veer rijdt Oranje laatste (Hilbert van der Duim)-rondje wel

Wat ex-schaatser Hilbert van der Duim met voetbal te maken heeft? Voor het antwoord wenden we ons even naar de Noorse bondscoach Ståle Solbakken (goeie Noorse naam trouwens). Voor de allesbeslissende wedstrijd in de Kuip memoreerde hij de grote Friese schaatser van weleer, die tevens naam maakte als brokkenpiloot. Tijdens het WK In 1981 dacht van der Duim zegevierend over de streep te komen op de 5 kilometer, maar hij had zich één rondje verrekend. Pas na een half rondje uitrijden kwam hij er achter dat er nog 400 meter te gaan was.

Sålbak vond dat er eigenlijk 11 ’Hilberts’ op het veld hadden gestaan in Montenegro, waar het Nederlands elftal zich in de laatste 10 minuten liet verrassen. Schaatsliefhebbers weten zich van der Duim nog goed te herinneren, hij was zowel sportheld als schlemiel. Op het WK van 1981 was dat missen van het laatste rondje niet zijn enige blunder, de volgende dag stapte hij tijdens de 1500 meter op een blokje en vergooide daarmee zijn kansen op de wereldtitel. 1981 was sowieso een rampjaar voor ’us’ Hilbert, tijdens het EK viel hij op de 10 kilometer. Oorzaak: een vogelpoepje op het ijs. Althans volgens de Friese schaatser. Later nam hij deze bewering terug, volgens mij kreeg hij in de gaten dat het verhaal een beetje ongeloofwaardig had geklonken. Daarom wijzigde hij het vogelpoepje voor een kroonkurk………..

Slimme tactiek van die Solbakken, hij bestempelde  de oranjespelers bij voorbaat als (potentiële) brokkenpiloten. Ten aanzien van Louis van Gaal werkte zijn tactiek wonderwel, ’onze’ bondscoach ging voor het ’Zitterspiel’ met de fiets onderuit.  Vanuit een rolstoel ergens op de tribunes van de Kuip gaf hij zijn aanwijzingen ’via het oortje’ door aan zijn assistenten Henkie Fraser en Danny Blind. De wedstrijd tegen Noorwegen had alles van een Murphy-scenario in zich: van Gaal gehandicapt, met het beeld van de lege, holle Kuip als - letterlijke - omlijsting. Turkije leverde zijn bijdrage door in Montenegro te winnen, in Rotterdam was het wachten op een late ’lucky goal’ van de - overigens houterige - Noren.

De wet van Murphy kunnen we weer even op de plank leggen, de bevrijdende goal was nog een beauty ook. Ik gun het de maker, Steven Bergwijn van harte. Hij was tot voor kort zo’n beetje afgeschreven voor Oranje, maar Louis van Gaal haalde hem weer bij de groep. Samen met Virgil van Dijk was hij de enige die naar behoren presteerde. De captain leidde zijn verdediging ditmaal met harde hand, eigenlijk hebben de Noren niet één uitgespeelde kans gehad. Aan de andere kant kon Oranje in de aanval maar weinig potten breken.

De meeste spelers waren gespannen als een veer, zelfs Frenkie de Jong presteerde zeer matig en maakte zich meer druk om zijn tegenstander (en scheidsrechter) dan om zijn eigen spel. En wat was er aan de hand met Georginio Wijnaldum en vooral Davy Klaassen? Vooral de laatste was een schim van zichzelf en had in de rust al vervangen moeten worden voor Marten de Roon. De Roon? Ja, eerlijk gezegd had Ryan Gravenberch erin gemoeten, maar van Gaal koos voor de verdedigende middenvelder van Atalanta Bergamo. Begrijpelijk, maar het zegt vooralsnog alles over het - mentale - niveau van deze groep.

Normalitair zou je zo’n houthakkersploeg uit Scandinavië zonder veel problemen in de pan moeten hakken. De Noren presteerden het om pas een kwartier voor het einde uit hun schulp te kruipen. Dat was mede de reden dat de wedstrijd niet om aan te gluren was. Maakt niet uit zegt U? Alles voor het resultaat? Helemaal eens, ik had in deze situatie ook voor de Roon gekozen, maar ietwat armoedig is het wel. Oranje is met dit spelersmateriaal wel van internationale klasse, maar tot de wereldtop behoort het helaas - nog - niet. De verdediging is dik in orde, op het middenveld en de aanval missen ’we’ twee wereldtoppers. Memphis Depay solliciteert voortdurend naar deze status, maar ondanks zijn vele goals en assists blijft de twijfel knagen.

Is dit erg? Welnee, erg zou zijn als Nederland het WK in Qatar jammerlijk had misgelopen. Dan was de ramp niet te overzien geweest. Ik vrees dat veel voetbalfans zich dan op het Binnenhof gemeld hadden. Waarom? Wel, Rutte was toch degene die de ’twaalfde man’ niet had toegelaten in het stadion en dat was hem bij een echec - op zijn zachtst gezegd - toch enigszins voor de voeten geworpen. Bovendien hadden de KNVB en de Nederlandse ploeg dan geen kans meer gehad om ’veranderingen teweeg te brengen in Qatar.’

Voorgaande tekst klonk nog niet zo lang geleden uit de mond van voormalige bondscoach Frank de Boer. Het kwam er toen niet erg overtuigend uit en dat gold toevalligerwijs (of niet) ook voor de prestaties van het Nederlands elftal. Hoe zit dat eigenlijk met van Gaal, wil hij ook de mensenrechten verbeteren in die zandbak? Als de ’mens’ van Gaal vast wel, als de voetbaltrainer moet hij zich maar met één ding bezighouden: optimaal presteren met zijn team. Het gaat er in die hete woestijn om de wereldtitel te veroveren. De kans op een dergelijk succes lijkt me momenteel niet erg groot, maar als de focus niet 100% is, wordt het sowieso niks/nada.

Laat die ’KNVB-bobo’s’ maar het woestijnland intrekken om de wantoestanden in Qatar aan de kaak te stellen. Dan houden we ons als landje met dat wijsvingertje toch bezig met schendingen van burgergrondrechten en dat acht ik volledig terecht. Tenslotte is er ook nog een bijkomend voordeel: zo lopen die blauwe KNVB-blazers de selectie van Louis tenminste niet in de weg. Let op mijn woorden, met dit ’toernooiconcept’ worden we misschien nog wereldkampioen ook.

En kan Louis vervolgens vanaf het balkon van het gemeentehuis van de Qatarse hoofdstad roepen:

Wij zijn de beste van Qatar, Koeweit, Spanje, Rusland, China, Italië, Brazilië. En? Van Duitsland natuurlijk!