Ook na Charles’ kroning zal The greatness of Great Britain verder afbrokkelen. In Nieuw-Zeeland en Canada werd kort na Koningin Elizabeth’s overlijden door invloedrijke politici gesuggereerd dat Koning Charles III als symbolisch staatshoofd maar beter geschrapt kan worden. Ook in andere Gemenebest-landen waren soortgelijke geluiden te horen…. ’Mummy’ was tot haar dood het ’cement’ van het Gemenebest dat vooral bestaat uit de voormalige Britse koloniën, maar of Charles in deze statenbond de ’boel bij elkaar kan houden’ is de vraag.
Dichterbij, in ’eigen huis’ heeft het Verenigd Koninkrijk nog met veel grotere problemen te maken. De Brexit verdeelt de bevolking nog steeds hopeloos en is overigens een mislukking gebleken. Van de luid aangekondigde met de Verenigde Staten en andere mogendheden te sluiten ’vrijhandelsakkoorden’ is weinig terecht gekomen. De verkondiger hiervan - ene Boris Johnson - is inmiddels van het politieke toneel gebonjourd. De Britse economie blijft achter bij de meeste EU-landen, de vrachtwagenfile’s bij Dover bedragen vaak tientallen kilometers en de befaamde Britse gezondheidszorg piept en kraakt aan alle kanten….
Niet alleen de Engelse burger heeft het - mede door een hoge inflatie - niet gemakkelijk, maar dat geldt ook voor de Schotten. Maar liefst 62% van de Schotten stemde tegen de Brexit, ze komen nu ’mooi’ op de koffie. Het is een kwestie van tijd dat er (wederom) een onafhankelijkheidsreferendum wordt uitgeschreven en dan moet ik nog zien of de ’unionisten’ een meerderheid behalen. In 2014 stemde nog 55% voor ’remain’ in het VK, een volgende keer kan de stemverhouding wel eens precies omgekeerd zijn. Wat mij betreft zou de EU de Schotten een duwtje in de rug moeten geven door ze gerust te stellen. Bij het verlaten van het VK zal over een Schots EU-lidmaatschap snel worden beslist. Dat zou het hart onder de Schotse riem moeten zijn van EU-Commissievoorzitster Ursula von der Leyen. Waarom? Voor het laatste onafhankelijkheidsreferendum in 2014 bestookten de Engelse media en politici hun noorderburen continu met dreiging van het ’vallen tussen wal en schip’. Schots EU-lidmaatschap zou jaren op zich laten wachten, in tussentijd zou de ’alleenstaande’ Schotse economie volledig uitdrogen.
Dan Noord-Ierland. 56% van de Noord-Ieren stemde voor continuering van het Britse EU-lidmaatschap, het mocht allemaal niet baten. De arme Noord-Ierse boeren krijgen inmiddels geen Eurocent meer uit de EU-landbouwfondsen, er zijn sinds de Brexit logistieke problemen, de agressie tussen Rooms-Katholieken en Protestanten is toegenomen en tot overmaat van ramp is er al een jaar geen functionerende regering te bekennen. Demografisch staat de vlag er niet goed voor, althans niet voor de unionisten. Deze zijn nu al in de minderheid en die wordt per jaar kleiner. Alle ingrediënten zijn aanwezig dat de Noord-Ieren zich op termijn bij Ierland aansluiten en dus automatisch in de EU-zone terecht komen. Een zelfstandig Noord-Ierland is ook een mogelijkheid, inmiddels ’voelt’ meer dan 20% zich namelijk Noord-Iers….
Het is ook de vraag of in Gibraltar, op Bermuda en de Falklandeilanden in de toekomst de Britse vlag blijft wapperen. Van De inwoners van de ’Apenrots’ was 90% voor ’remain’, ik denk dat zo’n reslutaat zelfs in Nederland niet gehaald zou worden. Desondanks werd Gibraltar toch uit de EU verwijderd, misschien is het toch handiger voor de bewoners om aansluiting te zoeken bij Spanje…..
Tot slot Wales. Zelfs hier worden de stemmen voor onafhankelijkheid luider. 10 jaar geleden was deze wens nog zwak, slechts 14% van de ’Welsh(wo)men’ steunde het concept van een zelfstandig Wales. Maar sinds de negatieve effecten van de Brexit de relatief arme bevolking stevig hebben getroffen wordt de groep die de banden met het VK wil verbreken groter. Voor 1283 was Wales overigens onafhankelijk, de laatste prins of Wales heette Llywelyn ap Gruffydd. Prins Charles kreeg in 1958 de titel ’prince of Wales’ en dat wordt door steeds minder mensen gewaardeerd in Cardiff en omgeving. In 2020 meldde NRC al dat Brexit het nationalisme in Wales ’wakker had gekust.’ Nationalisten melden vol vertrouwen dat na een Schotse afscheiding het in Wales razendsnel zal gaan.
Tja, als zo’n ’sneeuwbaleffect’ zou plaatsvinden wordt het territorium van Koning Charles III flink kleiner. Van ’Britannia rules the waves’ is al lang geen sprake meer, maar de toekomst zal waarschijnlijk nog verdergaande ’inkrimping’ betreffen. ’King Charles III, king of London City’, dat is wat er over - pak ’m beet - 20 jaar overblijft. OK, dit is ietwat overdreven, maar de kans is wel aanwezig dat het verenigd Koninkrijk over afzienbare tijd een natie wordt met een waterhoofd. Een ’koninklijk waterhoofd’ wel te verstaan….