Eindelijk konden we er weer goed voor gaan zitten, een wedstrijd die er toe doet. Zelfs de meest verstokte Feyenoordfan – zoals ik – moet bij zo’n match de immer aanwezige rivaliteit opzij schuiven. Complete wedstrijden volg ik de laatste tijd niet echt, met een half oog naar de samenvattingen van Studio Sport kijken volstaat. Maar deze titanenstrijd heb ik van de eerste tot de laatste minuut met ’ogen op steeltjes’ aanschouwd. Geen moment heb ik me verveeld, het was allesbehalve bloedeloos en het einde was tranentrekkend.
In eerste instantie een groot compliment voor de Ajacieden, er was strijd van begin tot het eind. Helaas was de tomeloze inzet van de ’jonkies’ niet voldoende. Die Realspelers uit het regenteske Madrid – alleen al daarom word ik nooit fan van Sergio Ramos cum suis – speelden als een slapende tijger die vlak voor het eindsignaal zijn prooi besluipt en toeslaat. De Ajacieden waren springende en zich kranig verwerende ’impala’s’ die toch nog verorberd werden. Tja, ’that’s nature’, nietwaar? De grote meester Johan Cruijff zei het al: ’winnen is logisch, verliezen niet’. Inderdaad, dat de slapende tijger uiteindelijk toch zijn prooi opvreet is ’logisch’, maar Ajax had gemeten naar de open kansen ’moeten’ winnen. Dat deed het niet en dat is volgens ’de Verlosser’ dus onlogisch. Een waarheid als een koe, maar Johan debiteerde alleen maar waarheden als koeien!
Bij Ajax worden de spelers continu gecheckt op hun lichamelijke en mentale weerbaarheid om zo goed mogelijk voor de dag te komen in komende wedstrijd. Dat lukte vorige week tegen Heracles niet helemaal, een wanprestatie was het gevolg. De lichamelijke weerbaarheid was er tegen Real Madrid wel, maar de mentale niet. Toen de Spanjolen op voorsprong kwamen toonden de Ajacieden hun veerkracht door te jagen op de gelijkmaker. En die kwam er gelukkig ook. Maar daarna? In plaats van het wielrenprincipe ’erop en erover’ toe te passen begonnen de Ajaxspelers plotsklaps achteruit te voetballen. Dat was hét kantelmoment van de wedstrijd, het treurige gevolg is bekend….Van de zijkant kon Erik ten Hag het tij niet keren, maar met een dergelijke prestatie hoeft hij vooralsnog niet te vrezen voor zijn positie. Vooralsnog. De Haaksbergenaar ten Hag zal vast wel een prima kerel zijn, maar of hij de onvermijdelijke traditionele Amsterdamse stoelpotenzagerij zal kunnen bezweren? Ik vraag het me af. Johan Cruijff gaf destijds de volgende reden waarom hij geen bondscoach van het Nederlands elftal wilde worden: ’dan zit ik niet op de stoel wie de beslissing neem’. Ten Hag zit nog wel op die stoel alhoewel het volgens sigaar/snor Johan Derksen een ’paddestoel’ betreft. Maar dit heeft volgens Johan niets te maken met de kleine gestalte en dito baardje van de Ajaxtrainer te maken. Nee, natuurlijk niet Johan……
Tot slot een woordje over de zogenaamde voetbalanalisten. In de studio namen bij deze wedstrijd René – of Renate – van der Gijp en Dickie Advocaat de honneurs waar. Vooral René vond het ’doodzonde’ dat Ajax geen beter resultaat had gehaald. Dickie was sikkeneurig en bromde maar door op de volgens hem kardinale fout die de Ajax goalie Onana bij de tweede Madrileense goal had gemaakt. Rare keeper die Onana, inderdaad, hij verricht de mooiste reddingen maar gisteren ging hij bij een terugspeelbal zomaar onderuit en over zijn ’pass’ naar een Heraclesspeler van afgelopen weekeinde wil ik het maar helemaal niet hebben. Maar de doorgewinterde analisten hebben het hiervoor gememoreerde kantelmoment in de wedstrijd volledig gemist. Of zaten die bebrilde René en die ouwe snoeperd van een Dickie continu naar die jonge blonde Veronicapresentratice te koekeloeren? ’Anyway’, van de wedstrijdanalyse van beide heren kon ik geen chocola maken. Misschien zat Dickie tijdens de wedstrijd toch stiekem telefonisch te onderhandelen met zijn wellicht nieuwe club Feyenoord? Dickie bij Feyenoord? Laat de Hagenees Advocaat de ’goeroe’ van ADO Den Haag worden én laat Henkie Fräser zijn karwei in Rotterdam-Zuid aanvangen.
De laatsten zullen de eersten zijn (staat ergens in De Bijbel)