’Het voelt ook best wel goed’ en ’het is goed om te zien dat ze net zo meedogenloos zijn als ik, toen ik achttien was.’. Dit waren voor mij de opvallende woorden van Sven Kramer na de finale van de massastart. De Friese schaatser probeerde nog het gat te trekken voor collega Jorrit Bergsma, maar het mocht niet baten. Geen medaille voor Jorrit, maar deze Fries hangt zijn schaatsen nog niet aan de wilgen. Terwijl hij nog een tikkie ouder is dan Kramer, maar zijn lichaam is nog niet ’op’.
Het kon natuurlijk ook niet goed gaan, Kramer startte met nummer 13 op zijn helm, geen voorspellend signaal voor ’goud’ zullen we maar zeggen. Dat gold niet voor de Belg Bart Swings die (bijna) historisch ’goud’ binnenhaalde voor zijn land. De laatste Belgische gouden medaille dateert uit 1948, de kunstrijders Micheline Lannoy en Pierre Baugniet wonnen in dat jaar bij het paarrijden. Swings ’swingde’ vandaag soeverein naar de winst, de man uit Vlaams-Brabant heeft vast veel Vlaamse nationalisten een trotse dag bezorgt. In Wallonië weten ze waarschijnlijk niet eens dat er zoiets bestaat als langebaanschaatsen......
Terug naar Kramer, hij was het die kleur gaf aan het langebaanschaatsen, de eigenwijze Fries heeft zijn mening nooit onder stoelen of banken gestoken. Dat bracht hem regelmatig in botsing met ’schaatsbobo’s’, maar ook met collega-schaatsers en trainers. De bescheiden Bergsma en de uitgesproken Kramer zijn eigenlijk tegenpolen en dat werd Bergsma’s coach Jillert Anema weleens teveel. Zelfs voor de massastart van deze winterspelen hadden Kramer en Bergsma geen behoefte aan een tactische bespreking. Jammer, maar zo gaan dingen nu eenmaal in de topsport, wat conflicten betreft valt het overigens verder reuze mee in de schaatswereld. In de parallelle wereld van het voetbal werkt dit toch heel anders.
Sven’s olympische oogst: 4 gouden, 2 zilveren en 3 bronzen medailles, ’Sven the Man’ is met deze palmares één van de grootste Nederlandse schaatsers ooit, volgens velen de allergrootste. Overigens heeft Sven door misfortuin twee (waarschijnlijk) gouden medailles gemist. Tijdens de halve finale ploegenachtervolging op de winterspelen in Turijn (2006) stapte hij op een schaatsblokje en ging jammerlijk onderuit. Tijdens deze winterspelen kreeg hij ook nog ’materiaalpech’ op de 1500 meter, ook dat kostte hem waarschijnlijk een medaille.
Tja, en dan de meest besproken olympische 10 kilometer ooit. Tijdens de winterspelen in het Canadese Vancouver (2010) was Kramer (tevens) torenhoog favoriet op deze afstand. Hij reed de snelste tijd, maar het goud werd niet om zijn schouders gehangen. Coach Gerard Kemkers vergiste zich in de baanwissel, waardoor Kramer werd gediskwalificeerd. De olympische medailleoogst had dus eigenlijk op 11 (of 12) stuks kunnen uitkomen. Of, moeten uitkomen…
De laatste jaren kon Sven geen echte diepe schaatshouding meer aannemen, zijn geplaagde rug liet dat helaas niet meer toe. Oud-schaatser Mark Tuitert liet het ons op TV bij de NOS duidelijk zien, de ’oude’ Sven zouden we niet meer kunnen zien stralen. Maar hij was er wel bij in Beijing, voor de vijfde keer nam de Heerenveener deel aan een olympiade en dat zag er begin dit jaar nog niet naar uit. Kramer vocht zich terug na de zoveelste blessure, op zichzelf reeds een grootse prestatie.
’Groots’, ja dat is misshien wel de meest passende uitdrukking voor deze grote sporter. Groots en gedreven, als een oprjochte Stȃnfries
Sven, Adieu, al it bêste foar de takomst!
Ook voor jou is het morgen weer ‘in nije dei’
https://www.youtube.com/watch?v=Lf-y_y6H8tI&ab_channel=DeKastFansite