Met deze zin begon een artikel - in NRC - over de situatie in een vluchtelingenkamp naast de Palestijnse stad Jenin, gelegen op de Westelijke Jordaanoever. Het aantal ’kampbewoners’ wordt geschat op 14.000 zielen, het betreft voornamelijk vluchtelingen (en hun afstammelingen) die in 1948 uit Israël verdreven zijn. Jenin was in 1995 de eerste Palestijnse stad die op basis van de Oslo-akkoorden onder de vleugels kwam van de Palestijnse Autoriteit, nog steeds zwaait de totaal incapabele en zwaar corrupte Mahmoud Abbas er formeel de scepter.
Formeel ja, want hij heeft geen enkel gezag in de stad die inmiddels danig is geïnfiltreerd door de militante Hamas-organisatie. Vooral in het vluchtelingenkamp nabij de stad heeft de (in de EU als terroristisch gebrandmerkte) verzetsbeweging een grote aanhang, een logisch gevolg van de uitzichtsloosheid waarin deze Palestijnen zich bevinden. De werkloosheid is hoog, de woonomstandigheden erbarmelijk en reizen is voor de kampbewoners moeilijk zo niet onmogelijk. Bij elke controlepost worden Jeninieten extra gecheckt, regelmatig worden ze zonder opgaaf van reden uren vastgehouden. Om hierna in het slechtse geval teruggestuurd te worden….
In 2002 viel het Israëlische leger het kamp binnen, een groot deel van het terrein werd met de grond gelijk gemaakt. Tientallen Palestijnen vonden de dood, ook onder Israëlische soldaten vielen dodelijke slachtoffers. Tijdens de militaire acties werd het kamp volledig voor de buitenwereld afgesloten, zelfs ambulances van de rode halve maan werden niet toegelaten. Naderhand gold dit ook voor een fact finding-missie van de Verenigde Naties die op basis van een VN-resolutie naar Jenin had moeten worden gestuurd. De Israëlische autoriteiten hielden de missie echter resoluut tegen, pottenkijkers werden niet geduld.
Natuurlijk, de Israëliërs hadden een valide reden om in het kamp naar (zelfmoord)terroristen te zoeken, veel van deze lieden waren/zijn afkomstig uit dit kampenent. Voor de inval in 2002 had een Palestijnse terrorist zichzelf opgeblazen in een hotel in de Israëlische stad Netanja, er kwamen 18 mensen om, 140 raakten gewond. Onder de slachtoffers waren tevens overlevenden van de Holocaust…..
Tja, op basis hiervan is het geweld dat de staat Israël inzet tegen broeinesten van terroristen nog te begrijpen ook. OK, maar waar ligt de kiem van deze weerzinwekkende geweldserupties? Als burgers van huis en haard verdreven worden en op een kluitje komen te wonen in een vluchtelingenkamp met geen enkel positief vooruitzicht, dan is het wachten op de eerste zelfmoordaanslag. Ik vrees dat er binnenkort wederom een golf van zelfmoordaanslagen zal zijn op te tekenen en wellicht niet alleen in Israël zelf, maar ook op Israëlische doelen in het buitenland. Waarom? In de afgelopen zondagnacht kreeg het kamp Jenin een stevig bommentapijt te verwerken, vervolgens trokken zo’n één- á tweeduizend militairen het kamp binnen. De 14.000 bewoners hadden geen kans tegen de overmacht aan binnenvallende soldaten, helemaal niet als we bedenken dat de Jeninieten daar leven op een postzegeltje van 500 vierkante meter….
Volgens de ’Palestijnse autoriteit’ - inmiddels heeft deze benaming een tragikomische lading gekregen - vielen er tot nu toe 9 doden en raakten zeker 100 mensen gewond. Een ambulancebroeder die de plek des onheils mocht betreden sprak van ’een echte oorlog’ in het miniscule gebiedje. Natuurlijk rechtvaardigde de Israëlische regering onder leiding van (nog steeds…) Benjamin Netanyahu de acties door zich te beroepen op de terroristische activiteiten die plaats zouden vinden in het kamp. Een woordvoerder van het leger meende dat het kamp ’feitelijk een terroristisch bolwerk is.’
Niet alleen de huidige uiterst rechtse regering is voorstander van het harder aanpakken van de Palestijnen, zelfs de min of meer gematigde ex-premier Yair Lapid is deze mening toegedaan. Nee, de hoop dat het er in ieder geval wat minder gewelddadig aan toegaat op de Westelijke Jordaanoever en in de Gaza-strook kunnen we gevoeglijk op onze buik schrijven. Hetzelfde doet Israël trouwens al jaren met de Oslo-akkoorden van 1995. Van enige zelfbeschikking van Palestijnen is geen sprake en dagelijks breiden de kolonisten zich uit in gebieden die tot het territorium van Palestijnse Autoriteit behoren. Palestijnse woningen worden regelmarig ’weggebulldozerd’ waarna de eerste nieuwe Joodse ’settlers’ zich melden.
Inmiddels staan de Palestijnen helemaal alleen in hun hempie. Arabische ’broederstaten’ bewijzen tegenwoordig alleen nog maar lippendienst aan de ’Palestijnse zaak’ , terwijl de Palestijnen zelf verdeeld blijven tussen het ’Hamas- en Abbas-kamp’. De ’twee-statenoplossing’ ligt dus ver weg, maar zelfs dit laatste is een te positieve constatering. Het lijkt er meer op dat de Israëli’s op termijn de gehele Westelijke Jordaanover annexeren, voor de Palestijnen blijft dan alleen de Gaza-strook over. Maar voor hoelang?
Tot slot nog even over de kop van dit arrikel. Vluchtelingen die een vluchtelingenkamp ontvluchten? Kan het nog erger en tragischer?