Het volgende officiële communiqué van Musa Abu Marzouk, lid van het politieke bureau van Hamas verscheen van de week op Twitter (uiteraard zette het het CIDI, het Centrum informatie en documentatie Israël deze ’boodschap’ meteen op zijn website….)
’Wij feliciteren het Afghaanse moslimvolk met het verslaan van de Amerikaanse bezetting op alle Afghaanse gronden, en wij feliciteren de talibanbeweging en haar dappere leiderschap met deze overwinning, die haar lange strijd van de afgelopen 20 jaar tot een hoogtepunt heeft gebracht.Hamas wenst het Afghaanse moslimvolk en zijn leiding succes bij het bereiken van eenheid, stabiliteit en welvaart voor Afghanistan en zijn volk, maar benadrukt dat de ondergang van de Amerikaanse bezetting en zijn bondgenoten bewijst dat het verzet van de volkeren, met name ons strijdende Palestijnse volk, de overwinning zal behalen. Vandaag zijn de taliban zegevierend nadat ze vroeger beschuldigd werd van achterlijkheid en terrorisme. Nu zijn de taliban slimmer en realistischer. Zij hebben Amerika en zijn handlangers het hoofd geboden en halve oplossingen met hen afgewezen. De taliban hebben zich niet laten misleiden door de slogans van democratie en verkiezingen en valse beloften. Dit is een les voor alle onderdrukte volkeren’.
In het ’handvest’ van Hamas is omder andere het volgende opgenomen: ’Israël zal bestaan en voortbestaan totdat de islam het elimineert’. Ziehier een terroristische beweging die al decennia de Gazastrook ’bestiert’ en van daaruit Israël met raketten bestookt. Niet alleen met Israël staat deze beweging op voet van oorlog, maar tevens met de ’broeders’ van de Palestijnse Autoriteit die de macht uitoefenen op de Westelijke Jordaanoever. Nog steeds geleid door de hoogbejaarde Mahmoud Abbas die zich niet meer in hoge mate inspant voor de Palestijnse zaak. Verdere zelfverrijking vindt hij al jaren veel ’interessanter’. Daarbij schuwt hij geweld tegen zijn eigen bevolking ook niet meer, getuige de recente moord op een vooraanstaand kritische Palestijnse journalist.
Bij Hamas is terreur in de Gazastrook en daarbuiten tegen ’eigen afvallige geloofsgenoten’ al jaren business as usual, in de Gazastrook zul je geen uitgesproken voorstanders van de Palestijnse Autoriteit aantreffen. Op zichzelf begrijpelijk, want wat heeft die Abbas nu voor die arme burgers – bijna 2 miljoen mensen opeengepakt op een oppervlakte kleiner dan Texel – kunnen betekenen? De Israëlische tactiek van ’divide et impera’ heeft uitstekend gewerkt, de tweedeling onder de Palestijnen is compleet. Beetje bij beetje knabbelen de Israëliërs territorium van de Palestijnen af, todat deze in rubberbootjes de wijk zullen moeten nemen naar Cyprus.
Inmiddels staan de Palestijnen moederziel alleen op deze aardbol. Europese landen bewijzen nog slechts lippendienst aan de ’Palestijnse zaak’, in de Verenigde Staten is de Israëlische lobby nog immer ijzersterk en Rusland en China doen alleen maar aan machtspolitiek. Het lot van de arme Palestijnen zal ze een rotzorg zijn…… Maar dat geldt ook in toenemende mate voor de Arabische broederlanden, inmiddels hebben bijvoorbeeld Marokko en de Verenigde Arabische Emiraten diplomatieke banden met Israël aangeknoopt. Een onafhankelijk Palestina interesseert niemand echt meer…..
De PLO heeft in het verleden cruciale fouten gemaakt, maar de grootste is wel het weigeren om Israël te erkennen als natie. Het adagium was altijd ’gelijk oversteken’, maar met een onderhandelingspartner – Israël – die veel en veel sterker is moet je wel je knopen tellen, voordat je de strijd aan de onderhandelingstafel aangaat. De Palestijnen dachten altijd een zak vol diamanten knopen op de tafel te kunnen leggen, iedere keer bleken het uitgedroogde erwtjes te zijn. Tegen beter weten in vasthouden aan een onmogelijke strategie levert doorgaans het volgende op: uiteindelijk word je in de pan gehakt.
Natuurlijk gedraagt Israël zich schandalig in de Palestijnse gebieden, bovendien zijn illegale annexaties aan de orde van de dag. Ik vrees dat de kans voor Palestijnen om een eigen onafhankelijke staat te stichten inmiddels verkeken is. Een andere opstelling in het verleden betreffende het erkennen van de staat Israël had nu wellicht een andere werkelijkheid opgeleverd. In ieder geval waren er genoeg landen geweest – waaronder zelfs de Verenigde Staten – die met grote potten geld en andere ondersteuning op de proppen waren gekomen. Inmiddels lijkt de ’point of no return’ gepasseerd.
Wat heeft de ’gewone’ Palestijn voor deze jammerlijk mislukte tactiek terug gekregen? Een verdeeld eigen volk, dat inmiddels niet alleen door de Israëliërs, maar ook door zijn eigen leiders wordt onderdrukt. De felicitatie van Hamas aan het adres van de Taliban is in dit licht bezien dan ook niet meer dan logisch. De Taliban en Hamas lopen hand in hand op het gebied van interne en externe terreur. Wat daarvan komt? Niets dan misselijkmakende ellende, dood en verderf dus….
We differ – with the Israeliens – on several issues. And this may include settlement, the release of prisoners, the wall closing institutions in Jerusalem. (Mahmoud Abbas, 1935 – )
Commentaar: als je als zwakkere partij het zo’n beetje in alles met je onderhandelingspartner oneens bent, lijkt het me verstandig de volgende beweging uit te voeren: achter je oren krabben……