Als een kleine jongen stond de Duitse bondskanselier Olaf Scholz naast de Amerikaanse president Joe Biden. De SPD-Bondskanselier was van de week naar Washington getogen om te overleggen met de Amerikanen over het conflict inzake Oekraïne. Wel dat heeft hij geweten, Joe Biden knalde er op ’z’n Amerikaans in.’
Klip en klaar stelde Biden dat de Verenigde Staten niet accepteren indien de Russen ’one inch’ Oekraïens grondgebied betreden. De consequentie zou dan onder andere zijn dat de gaspijpleiding tussen Rusland en Duitsland - de Nordstream 2 - niet zal worden geactiveerd. Sterker nog, Biden zei letterlijk: ’then there will be no longer Nordstream 2, we will bring an end to it’. Wauw, dat doet denken aan de retoriek van de koude oorlog, nietwaar? Een verbijsterde journaliste reageerde met de volgende vraag: ’maar hoe wilt U nu een Duits project beëindigen dat nota bene onder de Duitse jurisdictie valt?’ Ferm antwoordde Biden dat de journaliste hem moet geloven ’dat de Verenigde Staten hiertoe in staat zullen zijn’.
De onvermijdelijke conclusie is dat niet alleen Scholz en de Duitse regering in hun hemd werden gezet, maar eigenlijk de gehele Duitse natie. Scholz stond er bij en keer ernaar. De vraag is of Biden’s uitspraken terecht zijn. Helaas moet ik hier met een volmondig ’JA’ op antwoorden. Duitsland heeft onder leiding van ’Mutti’ Merkel zich zelf in deze positie gemanoeuvreerd. Steenkolen- en kerncentrales worden in rap tempo gesloten, waardoor de Duitsers nog meer van gasleverancier Rusland afhankelijk zijn. Tussen de 35 en 40% van het energieverbruik is nu reeds afkomstig uit het land van Poetin, de verwachting is dat dit percentage de komende jaren verder gaat stijgen.
En die ’Energiewende’ in Duitsland dan? Op zichzelf gaat de transitie best aardig, maar relatief nog altijd te langzaam. Bovendien wordt het verlies van energie uit steenkool- en kerncentrales vooralsnog maar deels opgevangen door ’groene’ energie. Zoals ik recentelijk schreef, Poetin heeft de Duitsers in de tang, hij draait naar believen aan de gaskraan, zodat de prijzen nog harder stijgen. Ook Nederlanders hebben hier al fors last van. Overigens, die Nordstream 2 is mooi en prachtig, maar de leveringscapaciteit via Oekraïne en andere internationale gasleidingen is in principe groot genoeg om alle Europese klanten/landen te voorzien.
De reden dat Merkel c.s. de Nordstream 2 wilden laten aanleggen heeft namelijk niets met noodzakelijke capaciteitsuitbreiding te maken. het ging ’Mutti’ vooral om leveringszekerheid in verband met doorvoerland Oekraïne. Het is in het verleden reeds voorgekomen dat de Oekraïners levering ophielden vanwege financiële twisten met het Kremlin ontrent doorvoervergoedingen. Hiernaast is gaslevering via Nordstream 2 ietsiepietsie goedkoper en zou het minder milieuvervuilend zijn. Maar ja, daar maalt (geopolitiek) natuurlijk niemand om, behalve die naïeve ’Grünen’ in de Bondsrepubliek natuurlijk.
Met de aanleg van Nordstream 2 heeft Merkel het gepresteerd 2 blunders te slaan in één klap. De (energie)afhankelijkheid van dictator Poetin is verder vergroot, bovendien heeft Duitsland geen drukmiddel meer achter de hand. De Bondskanselier kan hoog of laag springen om te proberen de Russen een beetje tegendruk te geven in hun wens het oosten van de Oekraïne te annexeren, veel zoden zal het niet aan de dijk zetten. Poetin zal een Duits dreigement om minder of geen gas van Rusland af te nemen beantwoorden met een nonchalant schouderophalen. ’Dan vatten de Duitse burgers in de winter maar kou en draait de Duitse staalindustrie maar op halve kracht’ hoor je de ex-KGB’er al denken…
Op geopolitiek vlak loopt Duitsland dezer dagen een paar fikse schrammen op, Biden doet lekker mee getuige de fikse tik die hij Scholz tijdens hun gezamenlijke persconferentie verkocht. De Duitse politici ’sollten sich schämen’ dat ze het tot dit punt hebben laten komen. Één Duitser ziet dit treurige tafereel echter met groot genoegen aan en dat is ex-bondskanselier Gerhard Schröder. Deze ex-SPD-politicus onderhoudt reeds jaren goede contacten met het Kremlin en dat betaalt zich al jaren voor hem uit. Schröder is bestuursvoorzitter van het consortium Nordstream 2 dat grotendeels in handen is van het Russische Gazprom. Hiernaast is hij tevens de president-commissaris bij het Russische energieconcern Rosneft. Binnenkort wordt hij ook nog toezichthouder bij het - tevens - Russische Gazprom. Ach die Schröder, de man van de ’Realpolitik’ zullen we maar zeggen. Maar niet de ’Realpolitik’ die voormalig bondskanselier Willy Brandt hoog in het vaandel had staan. Bij Schröder gaat het er uitsluitend om hoeveel ’real’ money hij in zijn zak kan steken. Dit heeft waarschijnlijk (tevens) te maken met de vette alimentaties die hij moet betalen aan zijn 4 ex-en, maar afgezien hiervan is Schröder niet vies van bankbiljetjes. In ruil voor een zak duiten was hij zelfs bereid te verklaren dat Poetin als 'een loepzuivere democraat' is te kwalificeren. In zijn geval gaat het latijnse spreekwoord ’pecunia non olet’ meer dan ooit op…….
Tot slot. Ik vermoed dat Schröder ABBA-fan is. Zijn meest favoriete nummer? Money, money, money, in het vliegtuig van Berlijn naar Moskou zingt hij het altijd zachtjes mee. Luister maar eens….