Italië is het land van de opera, het Italiaanse parlement wordt er wel eens mee vergeleken. Tot voor kort was de benaming operette echter meer op zijn plaats. Maar nu? Ik zou liever willen spreken van het Italiaans parlement als een boosaardig sprookje. Gelukkig kent het verhaal van Sneeuwitje en de 7 dwergen een gelukkig einde, de prins op het witte paard figureert als de reddende engel. In Italië is er politiek nooit echt sprake van een gelukkig einde, de toestand in ’Bella Italia’ blijft hopeloos, maar tot voor kort niet ’ernstig’. De prins op het witte paard verschijnt nooit in het Italiaanse politieke sprookje maar een ’open end’, ja dat was er altijd. Een dat ’open end’ zie ik echter momenteel ook niet meer, wel een slecht aflopend sprookje, maar eigenlijk meer een ’zwart gatachtige’ nachtmerrie.
Eindelijk leek er namelijk iets te veranderen in Rome met de komst van de coalitie tussen de 5 sterrenbeweging en Lega – vroeger Lega Nord – , de traditionele linkse en Christelijke maffiapartijen stonden eindelijk buitenspel. Matteo Salvini, de leider van Lega – in de westerse pers steevast als ordinaire populist neergezet – werd de minister van binnenlandse zaken en pakte het immigratieprobleem meteen bij de wortel aan. Premier Giuseppe Conte van de ’5 sterren’ had het nakijken, Salvini werd het binnen- en buitenlandse boegbeeld en niet alleen op het gebied van de immigratie. Afgezien van het feit dat Salvini NGO schepen met drommen asielzoekers tegenhield was de financiële politiek in de ogen van de Europese Unie – vooral Merkel cum suis – veel alarmerender. Minder belastingen, meer uitgaven, daar kwamen de plannen van Salvini en zijn ’crew’ min of meer op neer. Oei, oei, dat zou wel eens een dominoeffect kunnen veroorzeken in de Eurozone en daarbuiten. Dat ’bootjes tegenhouden’ aan de Italiaanse kusten interesseert Macron, Merkel en de nieuwe Europese Commissievoorzitter von der Leyen geen biet. Sterker nog, heimelijk zijn ze er zeer content over, die Salvini haalt zo de kastanjes uit het vuur. Over hypocrisie en populisme gesproken……Overigens, financieel-technisch gesproken is Italië al geruime tijd failliet.
Salvini dacht het slimste jongetje van de klas te zijn door pal achter de plannen te blijven staan voor de bouw van een hoge snelheidslijn die Lyon en Turijn zou moeten verbinden. Hij wist dat deze lijn een hete aardappel is voor de 5 sterrensujetten en stuurde bewust op een kabinetscrisis en – hopelijk – vervroegde verkiezingen aan. Hij had immers net de Europese verkiezingen gewonnen en de peilingen in Italië gingen voor hem alleen maar ’crescendo’. Dus, hup, snel een crisis veroorzaken, verkiezingen winnen en daarna als grootste partij definitief de macht pakken. Maar Salvini had buiten de Romeinse waard gerekend. ..
De democratische partij – PD – in de persoon van voormalig premier Matteo Renzi zag zijn kans schoon en legde meteen het contact met 5 sterrenleider Luigi di Maio met als doel een kabinet te vormen tussen de twee partijen. Voor beide partijen geldt: alles beter dan vervroegde verkiezingen, want dat zou einde oefening beteken voor deze operettedeelnemers. Het resultaat kwam sneller dan wie dan ook verwacht had, de ’nieuwe’ regering is grotendeels gereed om te……. Ja, om wat? Regeren? Een regeerakkoord met serieus te nemen doelstellingen zal in de Noord-Italiaanse herfstmist verborgen blijven. Deze coalitie is de naam ’monsterverbond’ niet waard, het is meer een duivelsverbond.
Beppe Grillo – komiek – is één van de grondleggers van de 5 sterren beweging, de basis van zijn succes is in één woord samen te vatten: anti-establishment. Vorig jaar nog veegde hij PD politici nog publiekelijk de kast uit in één van de vertrekken van het Italiaanse parlement. Diverse camera’s registreerden dit toneelstukje van de wild behaarde Grillo die de PD’ers uitmaakte voor rotte vis. ’Nooit, nee nooit zullen we met julie samenwerken’ fulmineerde hij en de 10 miljoen 5 sterrenbeweging stemmers klapten hun handen stuk.
Voor ’de bühne’ besloot 5 sterrenleider di Maio – lijkt op Mao hè – met zijn zogenaamde anti-establishmentmaatjes dat er vóórdat er met die vervloekte PD in zee wordt gegaan de zegen nodig is van de meerderheid van de 5 sterrenleden. De internetstemming is inmiddels geabsolveerd en van de 115.000 leden stemden er 80.000,waarvan 80% instemde met de duivelscoalitie. Hè, hè, besliste di Maio, da’s kat in het bakkie. Nu kunnen we met recht zeggen dat de directe democratie bij de 5 sterrenbeweging heeft gewerkt. Gewerkt? Hoe zit het met die bijna 10 miljoen ’andere’ 5 sterrenstemmers dan? Zijn die het hiermee eens? Bovendien werd de internetstemming georganiseerd door het online platform Rousseau, niet toevallig in handen van één van de kopstukken van de 5 sterrenbeweging. Overigens, alles waar de filosoof Jean-Jacques Rousseau voor stond bevindt zich lichtjaren ver weg van deze treurige jokkebrokkerij.
Heeft Matteo Salvini zijn hand overspeeld? De westerse pers sprak uiteraard meteen van het ’échec’ van de overmoedige populist Salvini’. Ik weet het nog niet, deze duivelsdraai kan nog weleens heel voordelig uitpakken voor de Legapartij. De ’nieuwe’ coalitie kan namelijk nog niet eens ’op de winkel passen’. Het enige wat Salvini moet doen is ’top of mind’ blijven voor de Italiaanse kiezers die over een paar jaar – of paar maanden – wellicht massaal op Lega en Salvini zullen stemmen. Het zou me niet verbazen indien er een dergelijke tactiek achter de Legastrategie steekt. Maar ja, je weet het nooit in het land van ’dolce far niente’.
Solo io posso cambiare questo paese/Only I can turn this country around. (Silvio Berlusconi, organisator van Boenga-Boenga feestjes 1936 – )