In het kader van Pasen meende wereldreiziger Viktor Orbán de volgende boodschap aan de Hongaren te moeten meegeven: ’Et resurrexit tertia’. Dit bekent zoveel als ’hij is op de derde dag verrezen’. Daarmee uiteraard doelend op de zoon van de ’Heiland’ die zijn leven heeft gegeven voor ’ons zondige mensen’ en nog wel op ’Goede Vrijdag’. Jezus van Nazareth bracht op die dag zijn levensoffer maar waarom die dag dan als ’goed’ moet worden gekwalificeerd is mij nog steeds een raadsel. O ja, vanwege het op Jezus’ schouders nemen van alle zonden van de mensheid natuurlijk, maar dan prefereer ik toch de Hongaarse uitdrukking ’Nagy Péntek’, vertaald: ‘Grote Vrijdag’. Orbán’s boodschap gaat tevens over Hongarije dat de laatste jaren in vele opzichten is verrezen uit zijn as, althans volgens de ’vogel Phoenix Orbán’ zelf natuurlijk. Daar heeft hij trouwens in veel opzichten gelijk in, maar ik vrees dat zijn statement over de verrijzenis niet in de laatste plaats de Hongaarse premier zelf betreft. En die dient uiteraard in het Latijn – naar het voorbeeld van Thierry Baudet – te worden gecommuniceerd.
Op het moment dat ik deze column schrijf hangt Orbán waarschijnlijk alweer in de lucht op weg naar zijn eerste bestemming Kazachstan waar hij een officieel bezoek zal afleggen. Daarna hup, weer snel in de Hongaarse ’Air Force One’ richting Peking waar hij deel zal nemen aan een Internationale conferentie. Uiteraard zal hij daar alle leiders ontmoeten inclusief China’s president voor het leven Xi Jinping. Ik vermoed dat Viktor nog eens zal informeren bij Xi hoe hij dat levenslange presidentschap toch heeft voor elkaar gebokst. Van zo’n situatie zal de Hongaarse premier in zijn keurig oranje gestreepte pyjama vast al ontelbare malen gedroomd hebben.
Ik kan hem echter geruststellen: formeel heeft Orbán de levenslange leidersstatus niet, maar materieel wel en tot nu toe heeft dat veel Hongaren – ’worldwide’ – geen windeieren gelegd. Ok, corruptie tiert welig, er is sprake van mediacontrole, de rechtsstaat toont enige krakkemikkigheid maar de Hongaren hebben hun identiteit – deels – hervonden. De economie draait op volle toeren, alhoewel de productiviteit achterblijft, etnische Hongaren krijgen eindelijk de ondersteuning die ze verdienen en Hongarije toont een standvastig gezicht in Europa – Europese Unie! – en de wereld. Oud Duits minister van buitenlandse zaken Sigmar Gabriel – nota bene een sociaal-democraat – zei na de grote immigratiecrisis van 2015 het volgende: ’het grenshek aan de zuidgrens van Hongarije heeft Duitsland – lees Angela Merkel – de broodnodige lucht verschaft in deze chaos’. Need I say more?
De grote economische (op)mars van China begon in 1972 met de zogenaamde Pingpongdiplomatie van Amerikaans president Richard Nixon. Toen hadden we al nattigheid kunnen voelen, die Chinese tafeltennisers veegden de Amerikanen van tafel en dat scenario staat ’in het groot’ nu de hele wereld te wachten. In de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw werd in het ’vrije westen’ nog vaak gesproken van ’het gele gevaar’, die communistische Mao-Chinezen zouden samen met die andere ’rooien’, de Sovjets de wereld onder de voet lopen. Langzaam zou de wereld één grote rode inktvlek worden. Tja, de Russen zijn nu een beetje teruggeworpen en daardoor ziet China zijn kans schoon om alsnog een wereldheerschappij te vestigen. Het enige verschil is dat – om met Mao te spreken – dat ’politiek niet meer uit de loop van een geweer komt’ maar uit de ’portemonnee’. Die gevreesde rode communistische vlek die zich over de wereld zal verspreiden heeft alleen een andere kleur gekregen. Paasgeel zullen we maar zeggen…..
In de westerse wereld met aan kop de Verenigde Staten wordt zo langzamerhand onderkend dat een onomkeerbaar Chinees Armageddon dreigt. Oom Donald Trump pakt die intellectueel eigendom stelende en in alle opzichten illegaal opererende Chinezen eindelijk ’een beetje’ aan, zelfs een naïef linkse polticus als GroenLinks Tweede Kamerlid Bram van Oijek moest dit laatst schoorvoetend toegeven. Met argusogen wordt door een groot deel van de Europese Unie naar Italië gekeken dat zich onlangs heeft aangesloten bij China’s grote plannen voor een nieuw op te zetten ’zijderoute’. Die sluwe Chinezen weten dondersgoed dat zwakke EU landen als Italië en Griekenland gretig kijken naar de goedgevulde Chinese geldknip. Die ’knipt’ snel open, helemaal als China hiervoor zijn handen kan leggen op belangrijke infrastructuren, zoals de haven van Piraeus die al in de Chinese ’knip’ is. Met deze tactiek koopt de ’gele natie’ bovendien politieke invloed. Veel Afrikaanse landen sturen hun VN-stemformulieren nu al gewoon naar Peking. In de vergadering van de Verenigde Naties stemmen deze ’Afrikanen’ op de Chinees geschoeide leest.
Wat moet die rare snoeshaan van een Orbán dan nu weer in China hoor je de Europese politici en functionarissen al denken. De Hongaarse hopman zal zijn ziel toch niet verkopen aan ’Peking’? Immers, er staat al een Azië-centrum in Boedapest, Chinese banken zijn reeds aanwezig en vergeet niet dat de laatste 10 jaar ruim 15.000 rijke Chinezen met een verblijfsvergunning – voor de gehele Europese Unie – in Hongarije zijn neergestreken. Deze ’gele rijkaards’ hebben zichzelf deze status verschaft door uitgebreid in te tekenen op een daartoe speciaal ontworpen ’staatsobligatieprogramma’.
Hiernaast vreest de EU dat Orbán teveel richting zijn ’vriendje Poetin’ trekt. De Russische president onderhoudt goede banden met Hongarije, hij was bijvoorbeeld als groot ’Judofan’ in Boedapest op de tribune te vinden om de Judoka kampioenen van de wereld te bewonderen. De Russen bezitten een paar banken in Hongarije en onlangs heeft één van de oude ’van communistische origine’ Russische ontwikkelingsbanken zijn deuren geopend in de Hongaarse hoofdstad. Deze is volledig vrijgesteld van elke denkbare overheidscontrole, de bank en bankmedewerkers krijgen de facto een diplomatieke status. Er is dus eigenlijk sprake van een ’bankambassade’ of ’ambassadebank’. Make Your pick! Boze tongen beweren dat Hongarije daarom niet meer wordt betrokken bij belangrijke NAVO–besluiten. Ik vrees overigens dat voorgaande tevens geldt voor alle andere NAVO-landen met uizondering van de Verenigde Staten……
Een andere belangrijke indicatie voor de vrees dat Orbán ’van God los is geraakt’ is zijn voortdurende getrap tegen de Brusselse instituties. Orbán stemde als enige – samen met oud Prime minister David Cameron – tegen de komst van Juncker als commissievoorzitter en bovenal was het het de kleine Viktor die op de immigratietrom begon te slaan. ’Brussel’ wil Hongarije op het reservebankje houden houdt Orbán zijn Hongaarse kiezers altijd voor en bovendien knagen de Europese ’technocraten’ voortdurend aan de – Christelijke – soevereiniteit van de ’grote Hongaarse natie’.
Tja, stemt dit alles tot grote zorg? Welnu, geenszins zou ik zeggen. Bovenstaande staaft alleen maar de vooraf ’uitgespindoctorde’ strategie van Orbán cum suis. Historisch gezien is het Hongaarse laagland – gelegen in het hart van Europa, een om met een mooi woord te zeggen ’transitiegebied’. Maar in werkelijkheid een plek waar Jan en Alleman recht op meenden te hebben, Hongaren waren meestal maar een sta-in-de-weg. Mongolen, Turken, Duitsers, Russen etc hebben in het verleden het Hongaarse karpatenbekken in hun invloedssfeer ’getrokken’ en gelukkig is aan die periode sinds ’de Wende’ gedeeltelijk een einde gekomen.
Orbán heeft verrekte goed in de gaten dat de mosterd in vele opzichten uit West-Europa te halen valt. Op cultuur-historisch. defensief, economisch en niet vergeten op financieel terrein. Maar dat mag natuurlijk niet betekenen dat alle bewegwijzeringen naar de EU moeten worden gevolgd. Desondanks is Hongarije stevig ingebed in diezelfde EU – én de NAVO – en zijn de Hongaren enthousiaste EU voorstanders. Maar liefst 70% van de Hongaarsebevolking meent dat de EU in álle opzichten ’the place to be’ is. Dat ’Brussel’ op grote plakkaten langs (snel)wegen van veel zaken de schuld wordt gegeven is ’windowdressing’ van Orbán richting de eigen bevolking. Op deze manier kunnen tevens de grijnzende (plakkaat)hoofden van Jean-Claude Juncker en ’Messias’ George Soros begrepen worden. Veel linkse en Christendemocratische westerse politici spraken schande van deze ’blasfemie’, maar dat doet nog steeds niks af aan het feit de Hongaren zich ’echte’ Europeanen voelen. En dat zijn ze ook.
Je legt niet al je (Paas)eieren in één mandje, zo is de tactiek van de huidige Fideszregering samen te vatten. In het verleden heeft dat de Hongaren slechts ’ windeieren in return’ opgeleverd en die collectieve traumatische herinnering zit er zelfs bij die eenvoudige betonvlechter in de provincie Nógrád ingebakken, reken maar! Vandaar dat de realiteit is dat Hongarije – met de ketelmuziek eraf getrokken – een overtuigd lid is van de EU en een trouw NAVO-bondgenoot. Rusland ligt echter om de hoek en ene Poetin wil Orbán niet in het harnas jagen. Hij kijkt alleen maar naar de mogelijkheden hoe (geo)politiek en economisch meer profijt te trekken is van een slimme ’Ostpolitik’. Profijt trekken betekent hier 1. voor Hongarije 2. voor hemzelf en zijn entourage. Dit alles volgens het adagium ’appels varen, appels eten’. Deze tactiek geldt evenzo met betrekking tot de Chinezen. ’Divide et impera’ is het devies van de Orbánisten maar in het geopolitieke spel is deze tactiek voor Hongarije van levensbelang. Het ’impera’ is namelijk alleen van toepassing in eigen land. Mocht Hongarije zijn eieren (weer) in één mandje leggen dan is het ‘impera’ in eigen land bliksemsnel als sneeuw voor de zon verdwenen…
Van bijna de hele wereld – inclusief de verslagen Hongaarse socialisten – kreeg Orbán in 2010 een schop onder zijn achterste omdat hij het waagde niet langer prijs te stellen op de financiële injecties van het Internationaal Monetaire Fonds. Het land zou razendsnel failliet gaan meldden EU vertegenwoordigers, de Verenigde Staten en last but not least de ’financiële talking heads’. Achteraf gezien was dit een verstandige keuze, Orbán wilde de scepter zwaaien in de eigen financiële keuken. Of althans in de mate die mogelijk was op dat moment in 2010.
Zijn toenadering tot de Russische beer Poetin werd ook meteen met gefronsde wenbrauwen aanschouwd vanuit Brussel en Washington. Vooral van EU zijde is dit wederom een geval van ’het meten met alle maten die voorhanden zijn’. In Oostenrijk is Poetin met zijn gevolg nog immer kind aan huis. Vorig jaar augustus was hij nog als prominente gast aanwezig op het huwelijk in Wenen van de Oostenrijkse minister van buitenlandse zaken Karin Kneissl. Van welke partij is die Kneissl ook al weer? Van de FPÖ, coalitiepartner van kanselier Sebastian Kurz. De FPÖ blijft een wel zeer dubieuze partij, maar daar hoor ik de westerse media nooit meer over. Nog ééntje? Gerhard Schröder de Duitse oud Bondskanselier is één van de grote mannen van het Nordstreamproject. Financiering van de Nordstream gaspijplijn die van Rusland naar het noorden van Duitsland leidt wordt mede verzorgd door het Russische staatsbedrijf Gazprom. En Orbántje mag geen dealtjes maken met Poetin? Laat me niet lachen……..
Willy Brandt, die andere Duitse oud Bondskanselier heeft het begrip ’Realpolitik’ efficiënt in de praktijk gebracht, vanuit zijn hemelszetel zal hij waarschijnlijk goedkeurend naar die kleine hopman uit Hongarije knikken. ’Es ist gut so……’
Intussen is het wereldkampioenschap tafeltennis in Boedapest begonnen. Wie de winnaars worden laat zich raden. Goud: China, Zilver: China, Brons: China. En de rest van alle andere (edel)metalen is binnenkort ook in Chinese handen. Ah jong, wat ken’t skelen, as we maar een loempia kunn’n vrett’n!
Everybody wants to rule the world and China will! (vrij naar het Britse popduo Tears for Fears)
PS Tijdens de eerste wereldkampioenschappen tafeltennis in London – 1926 – won Hongarije in alle categorieën – mannen, vrouwen, dubbel, gemengd dubbel – de gouden medaille. Misschien zullen de huidige Chinese leiders zich deze Hongaarse hegemonie herinneren. Alhoewel? Hegemonie schrijf je tegenwoordig als ‘Chinamonie’