Giorgio Chiellini wordt op 14 augustus aanstaande 37 jaar en is een echte clubman. Vanaf 2005 speelde hij onafgebroken voor de ’oude dame’ Juventus uit Turijn, maar liefst 9 keer werd hij kampioen van de Serie A. Een Europese hoofdprijs heeft hij met z’n club echter nooit gewonnen, maar ook met het Italiaanse elftal heeft hij nog nooit de hoogste trede kunnen bereiken.
Dit EK moet dus hét toernooi worden voor de kalende verdediger, hij is door bondscoach Roberto Mancini zelfs tot aanvoerder gebombardeerd. In de kwartfinale tegen België stond hij er, hij leidde zijn verdediging op grootse wijze. Romelu Lukako kreeg misschien anderhalve kans in de wedstrijd en dat was het dan. Kevin de Bruyne nam zijn team soms op sleeptouw , met de nadruk op ’soms’. Het was onvoldoende om de Italianen op de knieën te krijgen. Doodzonde natuurlijk dat Eden Hazard wederom verstek moest laten gaan door blessureleed.
Had België met ’tovenaar’ Hazard de Italianen wel naar huis kunnen sturen? Ook dan was het moeilijk geworden, de Belgische verdediging houdt uiteindelijk – ook door de flinke dertigers in de selectie – niet over. De Italianen waren fitter en presteerden ’als team’ naar behoren. Hiernaast kwam België volledig onterecht weer terug in de wedstrijd. Dat een scheidsrechter een onterechte strafschop toekent is nog tot daaraan toe, maar ik heb begrepen dat maar liefst 4 ’VAR’s naar de beelden gekeken hebben. De arbiter werd niet ’teruggeblazen’, echt een gotspe! In die andere kwartfinalewedstrijd tussen Zwitserland en Spanje ging ’de scheids’ ook al in de fout. De zwitsers kregen volledig onterecht een rode kaart aan de broek, ook hier zwegen de VAR’s als het graf.
NOS-verslaggever van dienst Frank Snoeks was in zijn commentaar niet helemaal objectief, hij gaf duidelijk blijk van zijn voorkeur voor de Belgen. Op zichzelf heb ik daar nog niet zoveel moeite mee, maar zijn opmerking dat de Squadra Azzurra op ’Italiaanse’ wijze de wedstrijd naar zich toetrokken sloeg werkelijk nergens op. Hiermee doelde hij natuurlijk op de beruchte catenaccio-mentaliteit waarmee het Italiaanse voetbal in de vorige eeuw zeer succesvol was. Voor de eigen goal hangen en uit één van de spaarzame uitbraken een goal forceren. Vervolgens nog meer het eigen doel dichttimmeren en slim tijdrekken natuurlijk.
In 1982 – tijdens het WK – kreeg het Italiaanse elftal dit verwijt ook, maar niets was minder waar. Met attractief voetbal werden zowel West-Duitsland, Brazilië en Argentinië opgerold. In dat jaar werd Italië wereldkampioen, de handdoek met print van het kampioensteam bewaar ik tot op de dag van vandaag op een speciaal plekje. Nu is dit team nog niet op het niveau van de helden van weleer, toch was ik onder de indruk van de tricolore. België ligt er terecht uit en dat is wellicht een schrale troost voor al die Nederlandse Oranjefans. Alhoewel, die ellende tegen Tsjechië zal nog wel even nadreunen.
Wat nog meer nadreunt is het misplaatste sterrengedrag van Memphis Depay. Hij was een zware teleurstelling dit EK, maar dat is nog niet het ergste. Meneertje weigerde na de verloren achtste finale tegen Tsjechië – en ook de dagen erna – de pers te woord te staan. Memphis jongen, jij snapt er dus geen pepernoot van, hè. Dat je als een krant speelt is nog te verhapslikken, maar dat je die teleurgestelde fans als een baksteen laat vallen getuigt van een stuitende arrogantie van Boedapest tot Tokio. Hoe haal je het in je botte hersens? Het is wel duidelijk dat een aanvoerder als Virgil van Dijk node werd gemist. Frank de Boer was overigens voor het EK al door het ijs gezakt…..
Nog even terug naar Chiellini. Hij is geboren in Pisa, bekend van de scheve toren. Die staat er overigens al sinds de twaalfde eeuw. Rond die tijd debuteerde Chiellini ook in het Italiaans voetbalelftal. Ok, dit is lichtelijk overdreven, maar Chiellini’s eerste interland dateert van 2004. Toen was Depay een broekie van 10 jaar oud en als hij zo doorgaat zal hij niet snel de meerderjarige leeftijd bereiken. Giorgio Chiellini heeft niet alleen reeds lang de volwassen status bereikt, maar tevens een ’geleerde’ status. In 2017 behaalde hij cum laude zijn masterdiploma in de richting ‘Business Administration’ aan de universiteit van Turijn.
Memphis hoeft wat mij betreft niet in de collegebanken plaats te nemen, maar het strafbankje lijkt me voorlopig wel de plek ’to be’ voor hem. Wie hem naar het strafbankje stuurt? Ronald Koeman, Louis van Gaal, Henk ten Cate of Dick Advocaat. Het maakt mij niet uit wie, als het maar gebeurt…….