Het eerste wat me te binnen schoot bij de overwinning van de rode duivels op Brazilië was het nummer ’Vlaanderen Boven’ van Raymond van het Groenewoud. Maar goed, dat kon natuurlijk niet de inzet van dit artikel zijn, Wallonië is nog steeds onderdeel van het land van het zachte taaltje. Ik werd bijkans euforisch na het laatste fluitsignaal van de arbiter, eindelijk zijn die aanstellers van Neymar en zijn kornuiten bij de neus genomen. Charles Michel, de Belgische premier mag wat mij betreft zijn vliegtickets boeken en vervolgens gewoon tussen de Belgische supporters plaatsnemen. Charles, tijdens de match twee middelvingers opsteken naar de uiteraard Zwitserse Infantilo – infantino – en Poetin. Maradonna is immers al met zijn eerste coke-vlucht retour Buenos Aires.
Charles Michel heeft nu de uitgelezen kans het nationaal zelfbewustzijn van de Belgen een beetje op te poetsen. Wat zeg ik nu, nationaal zelfbewustzijn van Belgen? ’Truth is stranger than fiction’ , het blijkt toch – enigszins – mogelijk te zijn! Het sublieme Belgische spel, met een tactiek om als kenner van te smullen komt oorspronkelijk uit de koker van Koning Filip. Zei hij niet voor vertrek tegen de spelers dat ze toch vooral ’zo goed mogelijk’ moesten spelen en o ja, niet te vergeten ook ’als team’. Et voilȧ. In ieder geval raad ik de immer goed geïnformeerde Koning niet aan de rode duivels welkom te heten op vliegveld Zaventem bij terugkomst, hopelijk uiteraard als wereldkampioenen. De kans bestaat namelijk dat de Belgische Hoogheid de spelers op enigszins formele toon vraagt of ze van een prettige vakantie genoten hebben.
Dat deed hij namelijk al eerder toen Belgische soldaten net terugwaren van een humanitaire missie in Rwanda. Koning Willem Alexander zou een goede representant van het Belgisch Koninkrijk in Rusland kunnen zijn. Voor de gelegenheid studeert onze Willy op de Vlaamse tongval, moet geen probleem zijn, plat Haags behoort al bij gelegenheid tot zijn repertoire. Charles Michel met een bolleke Koninck in de vuist tussen de supporters, onze Willy een Heineken biertje drinkend met Poetin. Dit laatste kan helaas niet in het Holland Heineken house – de tent is niet opgezet in Moskou – en een Heineken’s pilsje zit er ook niet in want het Amerikaanse Budweiser is hoofdsponsor van het WK voetbal. Er schiet me meteen een mopje over Budweiser te binnen: Wat is de overeenkomst tussen het consumeren van een Amerikaans Bud pilsje en de liefde bedrijven in een kano? Het antwoord moet ik in het Engels formuleren: ’both are fucking close to water’.
Wat me opviel na de wedstrijd was de ingetogenheid van de Belgische spelers voor de camera’s. Hiermee wordt het verschil geïllustreerd tussen Nederlanders – vaak als ’dikke nekken’ aangeduid door Vlamingen – en onze zuiderburen. Het mooiste ’camerashot’ vond ik de ingetogen rossige Kevin de Bruyne geboren te Drongen – 13.000 inwoners – die toch maar die carnavalsbrazilianen een poepie heeft laten ruiken.Eigenlijk vond ik het zeer aangenaam, het is weer wat anders dan Wesley Sneijder die op schoot van de dikke Jack van Gelder gaat zitten na een overwinning van Oranje.
Tegenstander van de duivels in de halve finales worden de Franse haantjes. Dat wordt zeer waarschijnlijk zoals de Duitsers zeggen ’ein Zitterspiel’. Ik hoop vurig dat de Belgen die arrogante French Frogs een lesje leren in modern voetbal, vooral de bondscoach Didier Deschamps gun ik zijn Waterloo. Waarom? Hij was het die mijn toenmalige Franse favoriet – eigenlijk vond ik er maar één sympathiek – Eric Cantona liet verbannen uit het Franse elftal. Had die befaamde karatetrap van Cantona niet….ok, laat maar, we gaan geen geweld propageren, nietwaar?
De andere Franse voetballer die mijn hart sneller deed kloppen was Michel Platini. Was hij nog maar bondscoach zou ik haast verzuchten, onder hem konden de Fransen gelukkig geen potten breken op een EK of WK. Overigens denk ik dat Platini achteraf zeer verguld is over zijn relatief korte periode als bondscoach, kon hij tenminste aan het graaien gaan als bestuurder bij de UEFA. Zijn Zwitserse maatje Sepp Blatter – oud-voorzitter van de FIFA – verleende graag hand- en spandiensten, bijvoorbeeld door het overhandigen van twee miljoen Zwitserse Francs cash aan krullebol Michel. Maar ja, wat wil je, die Platini is eigenlijk een Italiaan en in Italië staat smeergeld betalen gelijk aan correct zaken doen.
Antoine – Lopes – Griezmann is een held in Frankrijk, alles loopt op rolletjes voor de Atletico Madrid speler. Als hij slap op doel schiet is de doelman van de tegenpartij zelfs zo vriendelijk om de bal los te laten, het kan niet op. Griezmann is eigenlijk Portugees – hij overwoog zelfs op enig moment voor Portugal uit te komen – maar zijn naam vermoedt Braziliaans/Duitse roots wellicht tevens door de ’braindrain’ uit Duitsland van tijdens en na de tweede wereldoorlog…… En die Griezmann is nota bene de eerste die na een overwinning van de Franse haantjes voor de camera uitschreeuwt ’vive la republique, vive la France, mogen wij even overg…….. Tenslotte die hemeltergende neiging van de Franse commentatoren om de naam Griezmann maar zo Frans mogelijk proberen uit te spreken, wat een armetierig chauvinisme zeg! Ok, nu is het wel genoeg geweest met de vuilspuiterij, heerlijk is dit, als het om voetbal gaat mag heel veel. Ik wens zowel Frankrijk als België veel succes, moge de beste winnen, hum, hum……….
Mocht België wereldkampioen worden hoop ik in ieder geval niet dat er allemaal ’Dikke nek’ Hollanders met de rode duivels op de foto willen, zoals wellicht ’onze man’ bij de FIFA, Marco van Basten. Natuurlijk is Marco een nationale held – ik was er live bij toen hij in 1988 tijdens het EK 3 keer scoorde tegen Engeland – maar als Chief Technical Development officer bij de FIFA slaat het hem geregeld in de bol. Vorig jaar opperde ’Magical Marco’ het idee om de buitenspelregel maar af te schaffen wat hem niet in dank werd afgenomen. In ieder geval antwoordde hij op de vraag of ze bij de FIFA naar hem luisteren met: ’ daar ga ik wel vanuit’. Verder geen commentaar.
Mocht België tenslotte toch verliezen van ’l’équipe France’, dan heb ik de verzamelCD van Jacques Brel al klaarstaan. Een week lang zal ik in een depressieve ’mood’ luisteren naar zijn weergaloze nummer ’mijn vlakke land’ , maar aan het einde zet ik een plaatje op van de Belgische meidengroep K3. Het leven blijft immers ’verrukkulluk, toch?
Tot slot nog even ’Schadenfreude’. De Engelse media haalden een uitspraak uit de John Cleese–doos na discussies over de rechtmatigheid van een Zuid-Koreaans doelpunt tegen Duitsland:
DON’T MENTION THE VAR!!!!!