23 juli 2011 overleed de Britse soul- en jazzzangeres Amy Winehouse op de veel te jonge leeftijd van 27 jaar. Brian Jones (Rolling Stones), Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison (the Doors) en Kurt Cobain (Nirvana) gingen haar voor, zij waren al lid van de ‘club 27′. Een ietwat lugubere term die gereserveerd is voor deze 5 ’groten’ van de popmuziekgeschiedenis. Natuurlijk zijn er ook andere artiesten die op 27-jarige leeftijd het loodje hebben gelegd, maar ’doordringen’ tot deze ’Club 27’ konden ze niet. Gary Thain was weliswaar lid van de steengoede Britse band Uriah Heep, maar is toch iets ‘te licht‘ om tot dit keurkorps te mogen behoren.
Naar mijn mening hoort Amy Winehouse wel tot dit illustere gezelschap, ik weet nog precies welke impact haar lied ’stronger then me’ op me had toen ik het voor het eerst beluisterde. Eigenlijk vind ik alles wat ze heeft uitgebracht ’top of the bill’, met als uitschieter natuurlijk ’Back to Black’. Maar ook het wat minder bekende ’in my bed’ wil ik niet ongememoreerd laten. Als ik moest kiezen zou ik toch voor dit laatste nummer kiezen ( zie: https://www.youtube.com/watch?v=xdi_yuSgQw8&ab_channel=AmyWinehouseVEVO )
Doodzonde is het dat Winehouse ons zo weinig fruit van haar talenten heeft nagelaten, 2 albums en wat ’duo- en coverwerk’, dat was het dan. Toch vind ik dat ze in de ’Club 27’ thuishoort, ze was gewoon sensationeel! De officiële typering van Winehouse betreft het soul- en jazzgenre, maar ik vond haar vooral heel erg ’blues’. Hartverscheurend zelfs, haar twijfels, frustraties en pijn kwamen ’loud and clear’ door in haar vertolkingen. Ik had al eerder een artikel aan haar willen besteden, maar om één of andere reden kwam het er niet van en ik weet nu waarom.
NRC-journaliste Amanda Kuyper schreef naar aanleiding van Amy’s tiende sterfdag een artikel over de Britse ’superstar’. Een juweeltje van een artikel, na het lezen ervan werd ik groen van jaloezie. Zelden treft men een artikel over een beroemd persoon aan waarvan elke zin raak is. Dit is er zo ééntje. Nog stinkerder jaloers werd ik toen Kuyper Winehouse’ nachtconcert in Paradiso (Amsterdam) memoreerde (in 2007). Waarom? Zij was er bij en ik niet…….
Hieronder vindt U de link van dit bijzondere artikel, een echte aanrader voor Amy-fans, maar ook voor popmuziekfans in het algemeen. En alvast vast een ’sneak preview’.
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/07/21/het-donkere-in-haar-hart-kwam-als-muziek-naar-buiten-a4051877
’Wat haar zo bijzonder maakte? Amy Winehouse reisde door de tijd met haar stem. Rauw, nasaal en bluesy in bitterzoete songs in een slepend tempo. Een volgend uptempo nummer cool, scherp en afstandelijk. Om daarna weer hees en geil te verleiden. Wat een natuurtalent met die wendbare stem. Soms dacht je aan jazzlegende Dinah Washington en soulzangeres Aretha Franklin Dan weer hiphopster Lauryn Hill. Een flinter Billie Holiday.’
Every bad situation is a blues song waiting to happen.(Amy Winehouse, 1983 – 2011)