Wist U dat Nelson Mandela niet paste in Amnesty International’s definitie van Gewetensgevangene? Nou, ik in ieder geval niet. Volgens Amnesty propageerde Mandela op grote schaal geweld tegen het apartheidsregime. Één van de grote zwarte helden van de vorige eeuw werd daarom niet ’geadopteerd’ als gewetensgevangene. Sterker nog, Amnesty vroeg de Zuid-Afrikaanse autoriteiten niet eens om zijn vrijlating, een ‘eerlijk’ proces eisen vonden de Amnesty-moralisten meer dan voldoende……
Laat ik overduidelijk stellen dat ik veel van Amnesty’s activiteiten hogelijk waardeer, maar soms heb ik de indruk dat de beslissingsbevoegden van deze organisatie op een andere planeet wonen. Recent nog meende de vereniging - dat is Amnesty’s rechtsvorm - dat er strijd moet worden gevoerd voor de rechten van Moslima’s in Iran. De verplichting tot het dragen van het vrouwenhoofdoekje moest en zou afgeschaft worden in het Ayatollah-land. Maar in Nederland springt Amnesty op felle wijze in de bres voor het recht van vrouwen op het dragen van de nikab en boerka. Nooit gehoord van universele waarden Amnesty? Ik kan er met mijn (boeren)verstand eenvoudigweg niet bij.
Maar dan het volgende: de onverkwikkelijke zaak betreffende de Russische oppositieleider Alexsej Navalny. Op onverschrokken en moedige wijze trekt hij ten strijde tegen het Poetin-regime (Joe Biden noemde de Russische president onlangs zelfs een moordenaar). De lijst met (fysieke) bedreigingen, intimidatie, uitsluiting van democratische rechten is eindeloos. En dan heb ik het nog niet eens over de fysieke aanvallen die Navalny heeft moeten doorstaan. Hij ontsnapte tenauwernood aan blindheid toen hij een giftig goedje in zijn gezicht kreeg gespoten. Ruwe (onterechte) arrestaties waren zijn deel, maar de klap op de vuurpijl was toch wel de door de Russische Geheime Dienst – FSB – uitgevoerde moordaanslag met het zenuwgif Novitsjok.
Navalny kon door persoonlijke bemiddeling van bondskanselier Angela Merkel uit Rusland worden gehaald. Wonder boven wonder overleefde hij de aanslag, in een Berlijns ziekenhuis werd hij dagenlang in een kustmatige coma gehouden. Navalny vertrok na zijn (gedeeltelijke) recuperatie weer spoorslags naar Moskou alwaar de douane-politie hem meteen oppakte. De Russische oppositieleider wist ’op zeker’ dat hij gearresteerd zou worden, maar toch ging hij.....
Na voorarrest in een Moskouse cel werd hij afgevoerd naar strafkamp IK-2 in de buurt van de stad Pokrov waar hij in totaal 2 jaar en 8 maanden moet brommen. Meloen en vanille-ijs worden daar niet geserveerd, eenvoudige gevangeniskost staat wel op het menu. En (straf)werkzaamheden waarvan maar moeilijk kan worden bijgekomen, het licht in Navalny’s cel floept immers elk uur aan. Als Alexander niet uit zichzelf wakker wordt, zorgt daar een ’vriendelijke’ bewaker wel voor. Inmiddels ligt Navalny in het gevangenisziekenhuis met allerlei klachten, helse rugpijn kwelt hem, het gevoel in zijn benen verdwijnt langzaam. Als laatste ’wapen’ heeft Navalny dan maar besloten in hongerstaking te gaan, ordentelijke medische hulp wordt hem namelijk ook al onthouden.
Tja, helaas. Helden sterven meestal voortijdig en die kant lijkt het nu wel op te gaan. Amnesty stelt zich nog steeds op het standpunt dat de uitspraken van Navalny gedaan in 2006/2007 nazistisch en racistisch zijn. Ofschoon ik deze kwalificatie overdreven acht - Navalny vergeleek onder andere Islamitische immigranten met kakkerlakken - verwacht ik niet van de ’mensenrechtenvereniging’ Amnesty dat het haar oordeel intrekt.
Overigens dient te worden opgemerkt dat Navalny zijn ’foute’ uitspraken in 2013 heeft teruggetrokken. Dat maakt Amnesty blijkbaar geen biet uit, Navalny blijft ’gewetensgevangene af’. Daarmee heeft Amnesty een geweldig wapen in handen gegeven aan het manipulatieve en leugenachtige Russische media-apparaat en aan alle Poetintrollen ’all over the world’. ’Gewetensgevangene’ Navalny werd ’een gevangene zonder geweten’ in de Russische media. Met hartelijke dank aan de ’nuttige idioten’ van Amnesty. Met een kusje van Poetin.
Zelfs na berichten over de erbarmelijke gevangenisbehandeling die Navalny ten deel viel bleef Amnesty vasthouden aan haar standpunt dat de luis in de pels van Poetin niet als gewetensgevangene beschouwd kon worden. Daarop startte een Russische, jeugdige journaliste werkend voor de propagandazender Russia Today meteen een media-offensief. Met het bekende hiervoor gememoreerde resultaat (Navalny is een gevangene zonder geweten.....) Niet toevallig is deze dame groot fan van zowel Mao als Stalin en moet niets hebben van bourgeoispolitici zoals de Kennedy’s.
Uit woede en verontwaardiging zou ik eigenlijk dezelfde tactiek ten aanzien van Amnesty willen hanteren. Op het internationale secretariaat van deze mensenrechtenclub is immers sprake van een systematische cultuur van wantrouwen, discriminatie en pesterijen. Dat beweer ik overigens niet, maar de rapporteurs van het prestigieuze onderzoeksbedrijf Konterra Group.
Maar goed, laat ik niet verder op de beoordelingen van de Konterra Group ingaan. Wel wil ik de geachte Amnestyleiding de volgende boodschap meegeven: gaan jullie je eerst diep schamen en vervolgens stel ik een urenlang spoelbad voor. Voor de broodnodige zelfreiniging. En daarna? Stilletjes ontslag nemen en emigreren naar Jemen. Daar is namelijk nogal wat werk aan de winkel op het gebied van mensenrechten….