Pierre van Hooijdonk omschreef het in de rust van de WK finalewedstrijd Frankrijk-Argentinië uitermate correct, de Fransen speelden ’schijtbakkenvoetbal’. Zelfs na de 1 – 0 voorsprong van de Argentijnen bleven de Fransen afwachtend voetballen. Met zulke sterren in je team, hoe durf je het, bondscoach Didier Deschamps om zó verdedigend te spelen……
Nee dan Argentinie. de spelers gingen letterlijk door het vuur voor hun land, coach en hun leider, ene Lionel Messi. Rinus Michels heeft natuurlijk altijd gelijk gehad met zijn opmerking dat ’voetbal oorlog is’. De Argentijnen gingen werkelijk tot het gaatje, zonder dat het overigens (op z’n Zuid-Amerikaans) een schoppartij werd. Rodrigo De Paul was dit toernooi niet alleen de waterdrager van Messi, maar ook een fanatieke ’interceptor’ met tactische en technische kwaliteiten. Hij legde tijdens de wedstrijden ongeveer een dubbele afstand af in vergelijking met de grote meester, maar dat had hij er graag voor over. Dat ene moment van Messi zou zich immers toch wel een keertje aandienen. Dat was in deze finale trouwens diverse malen het geval, bovendien zag ik Messi zelfs verdedigend regelmatig zijn mannetje staan.
Na de gelijkmaker van Frankrijk- geweldige goal van Kylian Mbappé - vreesde ik met grote vrezen voor de Argentijnen die hun ziel en zaligheid gegeven hadden. Maar wat bleek in de verlenging? Er bleek nog ergens een ’reserve blik’ energie op de plank te liggen. In de eerste helft van de verlenging lieten de Fransen zich (alweer) terugzakken wat ze op een 3 -2 achterstand kwam te staan. Maar ook Les Bleus toonden veerkracht, ze rechtten hun rug en wisten nog een (terechte) strafschop af te dwingen. Waarmee de penaltyreeks uitkomst moest bieden.
In deze thriller misten de Fransen twee strafschoppen, de Argentijnse doelman Emiliano Martínez beweest zich als penaltykiller, de andere ’pienantie’ van Tchouaméni ging jammerlijk naast het doel. De Franse keeper Hugo Lloris maakte trouwens een veel mindere indruk dan de in zijn ’Hulkgroene’ outfit keepende Martínez. Uiteindelijk hebben we gekeken naar de beste WK-finale sinds 1986 - die Argentinië trouwens ook won en wel tegen West-Duitsland - met de twee grootste voetbalsterren van dit moment op het veld. En het leuke is, beide straalden, voor Mbappé waren de druiven natuurlijk wel zuur met een hattrick in de finale waarmee hij ook nog een keer topscorer werd van het toernooi. Maar ja, vier jaar geleden was hij al wereldkampioen geworden op 19-jarige leeftijd, dus zijn tijd komt (nog een keer) wel….
Die komt voor Lionel Messi - 35 jaar - niet meer, de kleine dribbelaar pakte wel zijn laatste kans om wereldkampioen te worden, hij slaagde op grootse wijze. Mijn hoed gaat af en ik maak een diepe buiging voor deze grote kleine meester, de druk op hem was namelijk immens. Na de verloren wedstrijd tegen Saoedi-Arabië was de kritiek meedogenloos, maar de spelers bleven er in geloven. Tegen Nederland (in de kwartfinale) wonnen de Argentijnen ook al na strafschoppen en - helaas - was dat niet meer dan terecht. Oranje speelde - net als Frankrijk - een soort catenaccio-voetbal waar de honden geen brood van lusten. In de verlenging was de enige ploeg die nog een doelpunt probeerde te maken de Argentijnse. En wat gebeurde er tijdens het nemen van de strafschoppen?
De Oranje-internationals dachten dat ze de Argentijnen konden intimideren door met twee spelers vlak naast de strafschoppennnemer tot de middellijn mee te lopen. Wie deze tranentrekkende acties heeft bedacht? Ik vrees ene Louis van Gaal die voor de gelegenheid het strafschoppen nemen ’op wetenschappelijke wijze’ had benaderd. Wetenschappelijk? Virgil van Dijk en Steven Berghuis namen hun penalties met een veel te korte aanloop…. Is dat - nogmaals - wetenschappelijk benaderd Louis? Laat me toch niet lachen. De reden die onze bondscoach opgaf voor het verliezen van de kwartfinale was het falen van zijn spelers in het strafschoppen nemen. Wat? Tsjongejonge, heb je misschien gekeken naar de verlenging van de finale Louis? De Argentijnen lagen in de verlenging op apegapen en toch probeerden ze nog de beslissing te forceren.
Waarmee maar weer wordt aangetoond dat laf voetbal uiteindelijk niet tot een (wereld)kampioenschap leidt. Ik zou ook geen enkele Nederlandse international kunnen benoemen die een basisplaats verdiend zou hebben in het Argentijnse elftal. Nee? Ook Memphis Depay niet? Op basis van zijn tatoeages misschien wel, maar voor de rest? Nada…..