Justice for Joost! And F… the EBU!

Schandalig, schandalig, walgelijk, weerzinwekkend en wat dies meer zij. Hoe is het mogelijk dat Joost Klein werd gediskwalificeerd voor de finale van het Eurovisiesongfestival? Alleen maar omdat hij een camera heeft proberen weg te duwen waarmee hij gefilmd werd? (noot: er was niet eens sprake van fysiek contact…). Hij heeft de vrouw die de camera (of mobiele telefoon met camera, dat is niet helemaal duidelijk) op hem richtte diverse malen op het hart gedrukt hem niet te filmen nadat hij zijn ’Europapa’ weer eens had uitgevoerd in een van de repetities. De ’cameravrouw’ deed aangifte bij de politie die Joost Klein vervolgens verhoorde. Hierna besloot de European Broadcasting Union, de EBU (de organisator van het Eurovisiesongfestival) Joost te diskwalificeren. Over en sluiten voor Europapapa.....

In de 68-jarige geschiedenis van dit muziekspektakel is het nog nooit voorgekomen dat een deelnemer werd gediskwalificeerd. Nadat er berichten (of beter: speculaties) naar buiten waren gekomen dat er wellicht een vechtpartij zou zijn uitgebroken in de coulissen tussen Joost (en/of zijn crewmembers) met leden van het Israëlische team en/of medewerkers van het songfestival hield iedere songfestivalliefhebber in Nederland zijn/haar hart vast. Uiteindelijk bleek er allemaal niets van waar te zijn, Joost had al meerdere malen aangegeven vlak na het zingen van Europapa even met rust gelaten te willen worden. Maar nee hoor, toen hij wederom werd gefilmd maakte hij een afwijzend gebaar naar de de vrouw die hem (weer) wilde registeren met een cameraatje.

Joost was tijdens een interview na de halve finales een beetje ad rem met betrekking tot de Israëlische deelneemster Eden Golan. Een journalist vroeg haar of ze wel beseft dat ze met haar presentie andere deelnemers in gevaar zou kunnen brengen. Haar perschef reageerde meteen door aan te geven dat Eden niet op deze vraag zou hoeven te antwoorden. Waarop Joost de Nederlandse vlag van zijn hoofd trok en met een beetje aplomb de volgende vraag stelde: ’waarom niet?’ Dit soort gedrag wordt door de EBU niet echt geapprecieerd, wie weet heeft het meegespeeld in de beslissing om Joost heen te zenden….

Hoe is het in vredes- en godesnaam mogelijk dat Joost er zomaar uit werd geflikkerd? Zijn hier misschien andere krachten aan het werk? Zoals bijvoorbeeld de Israëlische firma Morocconoil die de hoofdsponsor is van dit zangfestijn. Morocconoil is een haar- en huidsmeerseltjesfirma die er uiteraard bij gebaat was dat Israël niet geboycot zou worden. Ik heb reeds diverse malen beargumentreerd dat Israël natuurlijk gewoon moet kunnen deelnemen. Maar dat geldt wat mij betreft ook voor Rusland en Wit-Rusland. Hoezo? Wel. anders had het dictatoriale Azerbeidzjan namelijk ook op de zwarte lijst moeten staan (dat nog recent alle Armeniërs heeft verjaagd uit de enclave Nagorno-Karabach en daarbij militairen/burgers heeft gedood) Het Eurovisiesongfestival is volgenns de EBU vrij van politiek, maar dat is uiteraard de allergrootste nonsens die er bestaat met zo’n toelatingsbeleid.

Maar nog even terug naar Joost. Had de affaire nu echt niet op een andere manier opgelost kunnen worden? De directeur van AVRO/TROS - Taco Zimmerman - vond de diskwalificatie ’disproportioneel’ (noot: AVRO/TROS is de omroep die uiteindelijk verantwoordelijk is voor de inzending van Nederlandse kandidaten). Hij had alles gedaan om de zaak in der minne te schikken, maar de EBU-directie gaf geen krimp. Barbertje Joost moest hangen voor een voorvalletje dat normalitair nog niet eens het vermelden waard was geweest. Doordat de songfestivalorganisatie het niemandalletje opblies was er geen weg meer terug zullen de EBU-bobo’s in kwestie gedacht hebben. Want als Joost met een bedremmeld gezicht zijn excuses voor het oog van de wereld gemaakt zou hebben, had hem dat wellicht tienduizenden extra televoters opgeleverd. En was hij er wellicht nog met de overwinning vandoor gegaan ook! Dat moest natuurlijk verijdeld worden!

Tijdens de finaleuitzending werd met geen woord gerept over Klein’s uitsluiting, bovendien werd de uitslag van de Nederlandse vakjury er doorheen gejast. Nikki de jager (of Nikki Tutorials) zag af van het live vermelden aan wie de ’douze points’ vergeven waren. De Jager had deze beslissing naar eigen zeggen volledig zelfstandig genomen, dit is volledig te respecteren. Achteraf gezien is het wel jammer, want de puntentoekenning van Nederland werd er door songfestivalbaas Martin Österdahl in nog geen 10 seconden doorheen gejast. Op deze manier wilde de EBU de affaire rond Joost simpelweg uitgummen, maar daarin slaagde het toch niet helemaal. Elke keer als Österdahl in beeld verscheen was het boegeroep in de zaal goed te horen. Met alle geluidstechnologie die aanwezig was kon de EBU de afkeurende geluiden toch niet helemaal wegdraaien.  

Wat Nikki de Jager overigens had moeten zeggen bij het toekennen van de Nederlandse punten? ’The Netherlands twelve points! And by the way: fuck the EBU!’ Mmh, zou dit niet een beetje te grof zijn geweest? Welnee, zelfs de nette commentator Cornald Maas liet zich voor de finale op deze wijze uit. Het Eurovisiesongfestival was met z’n voors en tegens tot nu toe het enige muzikale TV-spektakel dat Europeanen en andere bewoners van de wereldbol op zo’n grote schaal samenbracht. Tja, ook deze (Europese) droom is dit jaar uiteengespat. De EBU heeft het gepresteerd een fantastisch evenement dat voor de 68e keer werd georganiseerd in een paar dagen naar de gallemiezen te helpen. Gelukkig hebben we het San Remo-festival nog. Ik zal Joost binnenkort vragen of hij ’Europapa’ in de Italiaanse taal wil opnemen. Dan zal ik daarna bij de San Remo-organisatoren lobbyen om Joost op de deelnemerslijst van volgend jaar te zetten. Fuck You EBU, of in het Italiaans: vaffanculo EBU!

Bijgaand het ongewone commentaar van Cornald Maas:

https://www.ad.nl/video/productie/cornald-maas-woedend-na-diskwalificatie-fuck-de-ebu-443025