De kop van dit artikel dekt eigenlijk de lading al niet want het gaat natuurlijk om het ’twee-statenplan’ van Trump’s schoonzoon Jared Kushner waar al tijden reikhalzend naar werd uitgekeken. Kushner, welke lakei is dit nu weer uit de Trump entourage? ’Schoonzoonlief’ is getrouwd met die ’barbiepop-achtige’ Ivanka Trump en groeide op in een Joods-Orthodoxe zakenfamilie. Op zichzelf is daar natuurlijk niets mis mee, een kleine kanttekening ten aanzien van zijn vader moet echter wel gemaakt worden. Deze zat twee jaar in een Amerikaanse bak wegens – onder andere – belastingontduiking en illegale partijfinanciering. Toen papa zat te brommen nam zoontje Jared de zakelijke honneurs waar. Kushner is een ’leidenschaftliche’ tassendrager van zijn schoonpapa, met deze achtergrond moet je wel concluderen dat hij dé aangewezen persoon is om het Israëlisch-Palestijnse conflict eventjes op ’een zakelijke manier te fiksen’………
Nee dus…….Maar dit is ook nooit werkelijk de bedoeling geweest van de Trump administratie. De hersenpan van de Amerikaanse president is slechts ’getuned op dealmaking’, de ingewikkeldheid van het conflict gaat hem ver boven de pet. Het ergste is evenwel dat hem de gevoeligheden en al die andere (religieuze) tegenstellingen hem geen jota interesseren. Die Palestijnen worden in een klein en benepen hokje gedouwd, maar krijgen wel een koffer met 50 miljard dollar in hun schoot geworpen. Money makes the world go round, nietwaar?
In ruil daarvoor krijgt Israël het recht – van de sterkste – om een groot deel van de bezette gebieden te annexeren en en passant dient Jeruzalem voortaan als ongedeelde Israëlische hoofdstad te worden beschouwd. Een klassiek voorbeeld van landje-pik dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu met een brede grijns verwelkomde als ’manna uit de hemel’. ’The deal of the century’ scandeerde Trump, voortaan zal het hele Midden-Oosten als een zee van ’melk en honing’ in de Bosatlas vermeld worden.
Nee dus. Om te beginnen was het aanwijzen van de jonge vastgoedbaron – 39 levensjaren – Kushner als ’hoofd plandesigner’ natuurlijk al een gotspe. Daarmee werden de Palestijnen bij voorbaat in hun kuif gepikt. Sterker nog, de laatste persoon die een dergelijk plan zou moeten voorbereiden is wel de figuur van Kushner. Verder is het tijdstip van het bekendmaken van het zogenaamde twee-statenplan ’pikant’ te noemen. Nu ja, pikant? Eerder schandalig en op zijn minst bijzonder smakeloos. Trump bemoeit zich op deze wijze direct met de Israëlische politiek door ’Bibi’ Netanyahu voor de zoveelste Israëlische parlementsverkiezingen – maart aanstaande – op het schild te hijsen. Nota bene in Washington! Bovendien is het evident de Amerikaanse bedoeling de aandacht af te leiden van een andere ernstige zaak: de ’vredesplanpresentatie’ viel zo’n beetje gelijk met de bekendmaking van de officiële aanklacht tegen ’Bibi’ in maar liefst 3 corruptiezaken. Dit was mogelijk doordat het Israëlische parlement – de Knesset – de onschendbaarheid van diezelfde Bibi heeft opgeheven.
U vindt mij wellicht overgevoelig, maar de bekendmaking was tevens vlak na de herdenking van de bevrijding van Auschwitz, precies 75 jaar geleden. Dit is mij veel te toevallig, hier moet een ’roedel’ spindoctors achter zitten. Juist in zo’n gevoelige periode is de sympathie voor Joden/Israël in de westerse wereld op topniveau, dat moeten we ’uitnutten’ zullen de professionele mediabespelers gedacht hebben. Hét moment om het annexatieplan door de strotten van die westerse naïevelingen te drukken. Boosaardige gedachten? Was het maar waar……
Maar zult U zeggen, die Palestijnen krijgen toch eindelijk hun vurig gewenste staat? Ja, ja, volledig gedecimeerd, ommuurd door Israël en ook het broodnodige water voor bijvoorbeeld landbouwdoeleinden wordt hun verder onthouden of mondjesmaat geleverd. Tot slot krijgen de Palestijnen nog een religieuze kaakslag: Jeruzalem als – in ieder geval – co-hoofdstad kunnen ze op hun buik schrijven. Terreurorganisatie Hamas schreeuwde meteen moord en brand en sprak diep laatdunkend van een samenzwering.
Hoe staat het met de steun van de Arabische Broeders in de regio voor de ’Palestijnse zaak’. Ach, er wordt al jaren slechts lippendienst bewezen aan de Palestijnse autoriteit maar daar blijft het eigenlijk bij. Achter de coulissen zijn Israël en Saoedi-Arabië bondgenoten geworden in de strijd tegen een nog veel groter kwaad dat Iran heet. Egypte laat het er ook bij zitten en de golfstaten – op Qatar na mischien – vinden het allang best zo. Financiële en militaire steun levert deze landen geen geopolitiek en economisch voordeel op, dus ’why bother’? ’So much’ voor het Arabisch/Palestijnse broederschap…….
Het enige land dat het vuurtje blijft opstoken is Iran dat nog altijd Hamas – dat de baas is in Gaza – en Hezbollah steunt. Maar dat zijn al tijden ’internationaal erkende’ terreurorganisaties die de Palestijnse zaak alleen maar kwaad doen. Israël blijft op de terreurverschrikkingen van deze clubs hameren met een directe verwijzing naar die – ook in de westerse wereld – verfoeide Ayatollah’s. Gaat er nog steeds in als gesneden koek bij alle media(consumenten) in de Verenigde Staten en de Europese Unie.
Verzin een list, beste Palestijnen! Het einde van dit treurverhaal zal wellicht zijn dat de Israëli’s jullie uiteindelijk de Middelandse zee in zullen drijven en dan? Ja, dan is het gedaan met de sopraan. Nu ben ik natuurlijk maar een amateur die de ontwikkelingen geïnteresseerd volgt, het hierna gegeven advies van mijn zijde hoeft dus ook niet serieus genomen te worden. Alhoewel ik me zelf toch op een hoger niveau zou willen plaatsen in vergelijking met Trump’s tassendrager, ene Jared Kushner.
Hamas kan geen onderhandelingspartner zijn, president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit natuurlijk wel. Te verwachten viel dat hij niet wilde afreizen naar Washington om Trump met de stok het Palestijnse ’homeland’ op de kaart te zien aanwijzen. Nu beslaat het Palestijnse gebied zo’n 6.000 vierkante kilometer. De ’count down’ is nu echt definitief begonnen, de meest passende naam voor Palestina zou naar mijn smaak in de nabije toekomst de volgende kunnen zijn: Madurodam. Abbas kon het dus eenvoudigweg niet maken om in Washington acte de présence te geven. (ter info: Nederland beslaat meer dan 41.000 vierkante kilometer)
Maar wellicht kan Abbas met zijn team achter gesloten deuren gaan onderhandelen. Kleine toezeggingen doen – en die niet of maar halfwas nakomen – en zoveel mogelijk muntjes uit de zak van Trump kloppen. Uiteraard ga ik ervan uit dat de helft van de Amerikaanse moneten in de zakken van Abbas en zijn entourage terecht komt. Zo werkt dat nu eenmaal in de ’wondere’ wereld, maar het gaat mij om het deel dat daadwerkelijk besteed kan worden. Als Abbas in dezelfde fouten vervalt als zijn voorgangers, dan gaan die centen op slinkse wijze weer naar ’wapentuigaankopen’. Kijk, juist dat scenario moet voorkomen worden, financiële ruimte MOET gebruikt worden voor Palestijnse opbouw. In infrastructuur, in landbouw, in voorzieningen in steden en dorpen etc etc.
Het is misschien wel de enige mogelijk om een toekomst te garanderen voor Palestijnen op hun hun ’eigen’ geboortegrond. Israël ge(mis)bruikt zijn sterke arm met internationale steun genadeloos, daar is gewoon geen kruid tegen gewassen. De strijd is simpelweg ongelijk. Bovenstaande zullen sommigen kwalificeren als een laffe tactiek of zelfs verraad. Dat zal allemaal wel, maar met het voortdurend debiteren van stoere taal kom je er niet. Straks is al het Palestijnse land ’geannexeerd’ en rest de Palestijnen niets anders dan vanaf hun vluchtelingenbootje op de Middelandse zee naar de Israëliers de volgende krachttermen uit te schreeuwen: verraders! kolonisten! Amerikaanse handlangers! en nog veel erger. Er is één probleempje: de Israëliers horen het niet eens…………..
Het recht is niets anders dan wat nuttig is voor de sterkste. (Plato, Grieks filosoof, 427 v. Chr – 347 v. Chr.)
NASCHRIFT
Beoordeelt U mij op grond van vorig artikel nu als anti-zionist of antisemiet. of ’Jodenbasher’? Zo ja, dan voel ik mij in het geheel niet aangesproken. Of Joden nu historisch gezien recht hebben op een eigen staat is niet relevant. Israël ’bestaat’ sinds 1948 en zal blijven bestaan. Daar helpt geen boosaardige Ayatollah aan. Gelukkig niet, ’I might add’. De GEHELE Arabische wereld zal op enig moment moeten erkennen dat de staat Israël – waarschijnlijk – voor onbepaalde tijd zal blijven ’bestaan’. Hiernaast heeft Israël het recht zich tegen een boosaardige buitenwereld te verdedigen, in voorkomende gevallen met volledig te rechtvaardigen ’westerse hulp’. Het ’landje-pik’ beleid van opeenvolgende Israëlische regeringen zal zich echter ergens in de toekomst nog wel eens kunnen wreken. Dat is niet wat ik de Israëliers wens maar wie zijn macht en kracht overspeelt kan verwachten dat eens de rekening wordt gepresenteerd. De wereld wordt er maar niet beter op……..