John de Mol’s Dansmarathon werd een Danse Macabre

John de Mol is van de ’baanbrekende’ televisie, meestal bestudeert hij de kijkcijfers al voordat één van zijn programma’s uitgezonden wordt. ’Big Brother’ werd een TV-hit, miljoenen mensen verkneukelden zich aan de ergernissen en ruzies die zich afpeelden in de door de deelnemers zelf uitgekozen gevangenis. De ’gouden kooi’ ging qua pestgedrag nog verder en dan heb ik het nog niet eens over al die ’fantasy island dating shows’ waarin wulpse meiden de – overigens verder lege – hoofden van de jonge ’Adonissen’ op hol doen slaan. Natuurlijk verlangden de kijkers altijd naar het moment dat één van die ’tattoo-koppen’ zich zou vergrijpen aan één van de ’chicks’. Baanbrekende televisie alom!

Ik vind het allemaal best, smaken verschillen nietwaar? Maar zorgelijk wordt het indien deelnemers door één of ander bedenksel van de Mol mentaal en/of geestelijk beschadigd (kunnen) raken. Dan heb je als programmamaker wel een (maatschappelijke) verantwoordelijkheid, maar ik vermoed dat de ex-echtgenoot van Willeke Alberti (en broer van zus Linda) daar weinig boodschap aan heeft. Overigens is de Mol tevens de grootste ’soapkoning’ van Nederland, Medisch Centrum West was met ’dokter Jan’ een kijkcijferkanon van jewelste.

Dagelijks breekt John zijn hoofd om nogmaals zo’n hit op de TV te realiseren. Probleem is dat inmiddels veel ’kijkbuisfans’ naar series op HBO of Netflix koekeloeren. Of ze gaan lekker surfen op het Youtube-kanaal, het medialandschap biedt tegenwoordig immers keuzes te over. Maar ja, dat gaat ten koste van de reclameinkomsten, commerciële TV-kanalen zijn thans niet meer a priori kippen met gouden eieren. Hiernaast heeft de Mol nog te kampen met de nationale publieke omroep – NPO – die zich met clubs als AVRO, TROS en zelfs de VARA grotendeels gedraagt als een commerciële omroep. De druk om (extra) kijkers te bereiken is voor de omroepen van de Mol levensgroot. Dus het moet gekker en gekker en daarbij worden morele grenzen opgezocht of – erger – overschreden.

In de ’Dansmarathon’, uitgezonden op SBS 6 werd er ’gedanst’ tot de deelnemers er bij neervielen. 50 uur dansen achter elkaar, wie bedenkt zoiets? De één na de andere danser(es)legde het loodje, De één werd in een rolstoel gehesen, een ander werd bewegingloos op de rug liggend door de niets verbloemende camera gespot. Bloed was er ook, ’een zwalkende bloedneus’ werd prominent in beeld gebracht. Presentratrice Wendy van Dijk moedigde de deelnemers door te gaan tot het gaatje:’je kan het, hou dit vol’ riep ze in haar enthousiasme. Nu ja, gespeeld enthousiasme natuurlijk, als weldenkend mens kun je toch geen plezier beleven aan van vermoeidheid zwalkend volk dat blaren onder de voeten heeft ter grootte van struisvogeleieren? Wendy wel natuurlijk, maar dat is nog wel enigszins te verklaren. Als je een relatie hebt gehad met Xander de Buisonjé is een opgelopen trauma immers voorstelbaar….

Is dergelijke ’zombie-televisie’ acceptabel? John de Mol heeft in ieder geval weer media-aandacht, zelfs kwaliteiskranten als NRC spreken schande van de Mol’s praktijken (maakt niet uit voor John, aandacht = aandacht). Acceptabel vind ik deze vorm van televisie nog ’net’, maar de grens is met Dansmarathon wel zo’n beetje bereikt. Er lopen veel armzalige halve zolen op deze aardbol rond, maar dat ontslaat niemand van de verplichting om deze ’types’ tegen zichzelf in bescherming te nemen. De Vriendenloterij dacht daar ietsjes anders over, met volle overtuiging verleende deze ’goede doelenclub’ zijn medewerking aan de Dansmarathon. Sterker nog, tijdens de uitzending werd een loterij georganiseerd waarvan de opbrengsten aan het Longfonds werden overgemaakt. Macabere humor? Wat U zegt.

De Mol schijnt alweer te werken aan een volgende kijkershit, burgers met schulden die ze ’weg kunnen spelen’. Waar dit eindigt? Met deelnemers die in de Amsterdamse Arena zich voor de leeuwen willen laten werpen. Keizer John zal op de tribune zitten met een lauwerkrans op zijn kruin. Ter verhoging van het decorum. Naast hem zit hoogstwaarschijnlijk Willeke Alberti, ex-echtgenote en ex-partner van ex-Ajacied Søren Lerby……

Door te kijken naar ’Big Brother’ leer je meer van het leven dan van het lezen van een boek.(Johannes Hendrikus Hubert de Mol 1955 – )

Mischien John, zou je eens naar het muzikale meesterstuk – Danse Macabre – van de componist Camille Saint-Saëns kunnen luisteren. Aan het einde speelt ’de dood’ nog een treurig viooldeuntje zittend op het graf van een dood mens. Als dat geen inspiratie oplevert!