Iraanse machthebbers zetten - ironisch genoeg - Charlie Hebdo weer op de ’mediakaart’.

Tweemaal kreeg het satirische Franse weekblad Charlie Hebdo te maken met een aanslag op de redactieburelen. In 2011 betrof het nog een aanval met molotovcocktails die  - gelukkig - alleen materiële schade teweeg bracht. In 2015 was het anders, op 7 januari - alweer 8 jaar geleden - drongen aanvallers het redactiekantoor binnen die in het wilde weg hun Kalasjnikovs leegschoten. Resultaat: 12 dodelijke slachtoffers waaronder 8 journalisten. 10 mensen raakten (zwaar)gewond…..

De overgebleven (cartoon)journalisten konden terecht bij de krant ’Libération’. 14 januari 2015 lag er alweer een nieuwe weekeditie van Charlie Hebdo op de drukpers, er werden maar liefst 7 miljoen exemplaren geproduceerd. Charlie Hebdo is nog steeds ’alive and kicking’, maar het bloedbad heeft het blad uiteindelijk niet meer populariteit opgeleverd. Sterker nog, het wekelijks aantal van de gedrukte exemplaren is inmiddels naar 55.000 stuks gezakt (voor de aanslag in 2015 werden er wekelijks 70.000 exemplaren verkocht). Wel een beetje treurig, nietwaar?

Maar, het (cartoon)weekblad staat opnieuw  in ('het brandpunt van') de belangstelling waarvoor - ironisch genoeg - de ’religieuze maffiastaat Iran’ verantwoordelijk is. Onlangs organiseerde de redactie een cartoonwedstrijd betreffende Iran, waar momenteel demonstraties - en executies - aan de orde van de dag zijn. De winnende cartoon laat een ayatollah zien, terwijl een vrouw met blote benen over hem heen plast. Een beetje plat wat mij betreft, er zijn veel betere actuele cartoons voorhanden die de afschuwelijke (mensenrechten)situatie in Iran aan de kaak stellen (in de kop van dit artikel vindt U mijn favoriete cartoon). In de bijgaande link treft U een aantal inzendingen aan, de winnende cartoon zit er uiteraard ook tussen. https://charliehebdo.fr/2023/01/international/concours-mullahsgetout-tous-les-participants-ont-gagne-leur-place-en-enfer/ )

Ik sta niet alleen in mijn kritiek, diverse Franse media, maar ook een aantal cartoonisten zijn niet gelukkig met de winnende inzending. De Nederlandse Cartoonist Maarten Wolterink meldde zeer treffend het volgende: ’het is absoluut niet mijn smaak. Het is leuk dat de vrouw nu de macht heeft, maar waarom moet dat met bloot en pies?’ Waarvan akte zou ik zeggen. De focus van het blad is volgens critici teveel op beledigen gericht, seksistische, platte cartoons zijn hiervan het gevolg. Mmmh, met dat ’beledigen’ heb ik geen moeite, want wat het Iraanse regime al jaren ’flikt’ is met geen pen te beschrijven. En overigens is het volgende adagium altijd waar: ’wie zichzelf beledigd acht, heeft NOOIT gelijk’.

Dat de Iraanse machthebbers beledigd – zeg maar ’pislink’ - zijn, is intussen zo klaar als een klontje. De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken reageerde als door een wesp gestoken op Twitter: ’beledigende en ongepaste spotprenten tegen onze religieuze leider’ meldde hij furieus. De Franse ambassadeur in Iran werd vervolgens op het matje geroepen en een Frans instituut in Teheran kon meteen de deuren sluiten. ’En dit is nog maar het begin’ klonk het tenslotte onheilspellend.

De Franse minister van Buitenlandse Zaken, Cathérine Colonna deed van haar kant meteen een duit in het zakje: ’in Frankrijk hebben we vrijheid van meningsuiting, in tegenstelling tot in Iran. En we hebben een onafhankelijke justitie. Ook dat heeft Iran nauwelijks.’ Of dit ’olie op het vuur gooien’ verstandig is? Elk duwtje in de richting van een Iraanse revolutie is toch toe te juichen zou je zeggen. Wellicht, aan de andere kant is het de facto de Iraanse revolutionaire garde die de dienst uitmaakt in het uitgestrekte land. Mochten de Ayatollahs (moeten) vertrekken, dan worden deze gardisten in één klap de alleenheersers. Met als gevolg: nog hardere repressie…..In Birma - sorry Myanmar - hebben de militairen korte (dodelijke) metten gemaakt met de massale protesten….

Wat is wijsheid in deze kwestie? Een éénduidig antwoord op de ellende in Iran is eenvoudigweg niet te geven. Wat de ’burger’ wel moed geeft is dat een (groot) deel van de Iraanse bevolking doodziek is van de religieuze terreur. Én ondanks gardisten in full metal jacket in het openbaar paraderend, toch de straat op durven te gaan. In Rusland is hier toch veel minder sprake van….

En in de vrije westerse wereld? Daar koopt men zelfs het weekblad Charlie Hebdo nauwelijks meer…..